ڪھاڻي پنھنجي زباني

 پنھنجي ڪھاڻي پنھنجي زباني 

......

1970 واري جنگ کان پوءِ ۽ 1972 واري ٻوڏ جنھن سنڌ جي ڪافي شھرن کي ٻوڙيو ھو.يعني 1 جون 1972ع سخت گرمين جي موسم ۾ جڏھن ڌرتي تپي باھ بڻجي لڱ ساڙيندي آھي. انھن ڏينھن ۾ جنھن موسم ۾ ڪڻڪ ۾ لابارو ھوندو آھي ۽ سارين جا ٻيجارا پوکيا ويندا آھن. جنھن مند ۾ پيرون پچندا آھن. ان موسم ۾ 

منھنجو جنم ڳوٺ دورو بھڻ تعلقو مورو موجودھ ضلعو نوشھرو فيروز ۾ ٿيو ھو.

 اھو دور جڏھن شھيد ذوالفقار علي ڀٽو 1971 کان 1973 تائين ملڪ جو صدر ھئو.شايد ان ڪري ئي ان کان متاثر ٿي والدين منھنجو نالو ذوالفقارعلي رکيو ھو.70 واري ٻوڏ واري دور ۾ ٻڏندڙ ماڻہن کي پاڻي مان ڪڊي ڪناري تي پھچائڻ يا ماڻھن جي ڏکن ۽ تڪليفن کي محسوس ڪري رئندڙ ذوالفقار ڀٽي جنھن ويندي 4 اپريل 1979 اڊيالا جيل ۾تخت دار کي چمندي مٽيءَماءٌ کي ڀاڪر پاتواھڙ ي طلسماتي ڪردار ڀٽي جو ماڻھن تي سحر طاري ھو. اھڙي ڀٽي کان متاثر ٿي منھنجي والدين منھنجو نالو ذوالفقارعلي رکيو ھو.

 منھنجو ھڪ غريب گھر ۾ جنم ٿيو ھو پوءِ بہ منھنجو والد ڪنھنجو ھارپو نہ ڪندو ھو. بلڪہ دڪانداري ۽ کير وڪڻن جھڙو ڪم ڪندي پنھنجي ڪٽنب جي پالنا ڪندو جنھن مان بعد ۾ ڪجھ ويصا زمين پڻ خريد ڪيائين ، ڪجھ زرعي زمين منھنجي والدہ کي سندس والد وڏيري مرحوممحمد سليمان بھڻ ڏني ھئي. اھڙي طرح گذر سفر ڪڏھن تمام ڏکيو تہ ڪڏھن مڙئي گزارو ٿيندو ھو.

انھن ڏينھن ۾ اسانجي ڳوٺ ۾ اڃا بجلي نہ آئي ھئي. اسين بتيءَ جي روشني ۾ پڙھندا ھئاسين پرائمري اسڪول اسانجي ڳوٺ ۾ ئي ھو. جتي اسپاس جي ڳوٺن جا ٻار بہ پڙھندا ھئا. مون کي ھڪ ڳالھ ي