Zulfiqar Behan

سردُ موسم سردُ احساس روح روڙھيل نيڻ ڀنل خواب پنھنجا ڪوريھڙي گھيريل وشال آڪاش وسيع ڌرتي ھيڏا ستارا نصيب پنھنجا پو به اڃارا ستمگرن جي ديس ۾ ڏاڊو ڏکيو آ ‘نڪي ‘ خدائن کي چوڻ ڏاڊو ڏکيو آ اکين ۾ آرا سمنڊ ويرن جيان سڄڻ اوتارا چئو سڄڻ کي سيئن ُ سُڪايو ڇوٿا سِڪايو آسمان ڌرتيءَ ميلاپ ڪيو آ فطرت جا ھي عجيب نظارا نصيب پنھنجا پو به اڃارا 1

تنھنجي وستيءَ ۾ او صاحب!!! سياري جي بارش ۾ ڏڪندي سيءَ مئو آ ڪو ڪالھ رات... پر تو آ محل ۾ کلندي، نچندي بوتل ،جسم سان گذاري رات  —