10 December human rights day شاعري؛ ذوالفقاربھڻ

10 December human rights day
شاعري؛ ذوالفقاربھڻ
اھڙوسکيو سنسار ھجي
جتي ھر جيوَت سان پيار ھجي
جتي نفرت جو نه واپار ھجي
جتي پيار ھجي ،بس پيار ھجي
اھڙوسکيو سنسار ھجي

جتي سھڻي نه سنگسار ٿئي
جتي جوڀن نه ئي گار ٿئي

جتي سوچ تي نه وار ٿئي
جتي ڏاڊ جي بس ھارھجي
ااھڙوسکيو سنسار ھجي

ھي طبقاتي نظام ڇو؟
ھي نوڪر آقا مذدور ڇو؟
ھي چوري؟ جو ڪاروبارڇو؟
جتي ھاري حقدار ھجي
اھڙوسکيو سنسار ھجي

جتي ناحق، نه ڪو ماريو وڃي
جتي سقراطي زھر، نه پياريو وڃي
جتي شعور کي، نه چيٿاريو وڃي
جتي آزاديء اظھار ھجي
اھڙوسکيو سنسار ھجي

جتي ماءُ جي نه، ڪک اجڙي
جتي ڀيڻ کان نه، ڀاءُ وڇڙي
جتي وني نه بي وس، پئي پڄري
جتي پيءُ تي ڌيءُ، نه بار ھجي
اھڙوسکيو سنسار ھجي

جتي خدمت فرق بنا ٿئي
جتي محبت نه فنا ٿئي
جتي ظالم جي نه ثنا ٿئي
جتي درسگاھن ۾ غورويچارھجي
اھڙوسکيو سنسار ھجي

جتي قلم مان نه بارود نڪري
جتي ساڃھ ۽ نه سچ وکري
جتي سج تپش مان سگھ اڀري
جتي سادو ذوالفقار ھجي
اھڙوسکيو سنسار ھجي

 

 

مونکي بچايو آ، منھنجن دوستن
ڪيڏو وکري وڃان ھان!!!
جيڪر نه ھجن ھان ڪتاب

شاعري؛ذوالفقاربھڻ

 

 

ملان ! بيشڪ نماز پڙھاءِ،

ملان ! بيشڪ نماز پڙھاءِ،نفرت ڇو پيو پڙھائين ؟مذھبَ محبت جي علامتَپيار،امن ڇونه ٿو پڙھائين؟

اسان جيان اسانجا نصيب به غريب رھيا

اسان جيان اسانجا نصيب به غريب رھيا

وفائن جا جفائن جا قصا به عجيب رھيا

سُکُ، شانتي سُڃَ ۾ ڀٽڪي ٿڪجي پيا
ڇانوَ ٿڌڙي ھيرَ ، چوماسا به رقيب رھيا

قدم قدم قلمَ جي حرمت وڪڻندڙ ويڪائو
وقت جي ستم ظريفي سي به اديب رھيا

سور وڌندو رھيو مفلس تي وياج وانگر
درد ڄمندي ئي گڏ رھيا حبيب جيان

وقت ڪٽيندو رھيو عمرگھٽجندي رھي
روح پٿر جا ھئا تن ۾ به فريب رھيا
شاعري؛ ذوالفقاربھڻ

 

Zulfiqar Behan

Zulfiqar Behan

ڌرتي امن گھري ٿي.

بَرلن ڀِتِ پَٽُ ٿي وئي

ايڪويھين صدي ۾

نفرت جي ڀت اڏڻ وارا

ٻڌ!!! ڌرتي امن گھري ٿي....

ھي اڃايل،بکايل

ايٿوپيا جو ڏيک ڏيندڙ

ماني ڳڀو

پنھنجا وسيلا،

۽ سک جا خواب ڳولين ٿا

ديوارون،سرحدون

لاشن تي تعمير ٿينديون ھن

بک، بدحاليءَ،بيماريءَ

قبرستان آباد ڪري ڇڏياھن.....

پيار امن،خوشحالي جو ڏڪارڇو؟

ڌرتي امن گھري ٿي...

 

مون رات ڀٽائي رئندي ڏٺو آ؛شاعري؛ذوالفقاربھڻ

مون رات ڀٽائي رئندي ڏٺو آ؛شاعري؛ذوالفقاربھڻ
*********************************
مون رات ڀٽائي رئندي ڏٺو آ
جن گھر گھر ۾ آ باھ لڳائي
ماءُجي آھي ٿڃ لڄائي

تن سان ھن کي وڙھندي ڏٺو آ
مون رات ڀٽائي رئندي ڏٺو آ

ڪا اک روئي ٿي، پار ڪڊي ٿي
ھئي ھئي ھينئان دار ڪري ٿي
ڪنھن ڇوليءَ کي ڇلندي ڏٺو آ
مون رات ڀٽائي رئندي ڏٺو آ

آ رات ڇسي، ۽ ڏينھن بي رنگ
ڇو گھر گھر جھيڙو، جيئڻ آ تنگ
پاڻ ۾ ھي پيا ڇوٿا وڙھن
ڪرب ۾ ڪنھنکي ڪڙھندي ڏٺو آ
مون رات ڀٽائي رئندي ڏٺو آ
شاعري؛ ذوالفقاربھڻ