تنھنجو ذڪر، تنھنجي تعريف بيان ڪيان ٿو ماڻھو چون ٿا ، واھ جي شاعـــري ڪيان ٿو ذوالفقاربھڻ

تنھنجو ذڪر، تنھنجي تعريف بيان ڪيان ٿو
ماڻھو چون ٿا ، واھ جي شاعـــري ڪيان ٿو
 

ذوالفقاربھڻ

 

پٿر جي ڪا دلڙي ھجي ھا روز ائين نه سوڳ ھجي ھا رشتا ناتا،پوشاڪ ته ناھن تن کي نڀائڻ، نه ڀو ڳ ھجي ھا ذوالفقاربھڻ

پٿر جي ڪا دلڙي ھجي ھا
روز ائين نه سوڳ ھجي ھا
رشتا ناتا،پوشاڪ ته ناھن
تن کي نڀائڻ، نه ڀو ڳ ھجي ھا
ذوالفقاربھڻ

 

ڀورو صبح-ڪاري رات

ڀورو صبح-ڪاري رات
**************
ڌرتي ماءُ جي ڀاڪُرُ مان
جڏھن سندس ٻچي کي،
ڇڪي ڪڊيو ويو......
ماءُ رڙيون ڪيون....
دانھون ڪيون......
ھن کي منھنجي ھنج ۾ رھڻ ڏيو..
ڏاڊو ٿڪل, ٽٽل آ،
آرامي آ,منھنجو بچڙو...
بيمار سوچ واري سماج
سندس ھڪ نه ٻڌي....
وقت پنھنجو وار ڪيو.............
ھوا ڌوڙ وسائي
سورج گيڙو وڳو پاتو...
چنڊ شرم وچان
ڪڪرن ۾ منھن لڪايو...
ڪاري رات
ڀوري صبح کي،
روئي بي حال ٿي وئي.
شاعري؛ ذوالفقاربھڻ

استاد کي سلام آ

استاد کي سلام آ
مان اندواھين ۾,
ڀٽڪي رھيو ھُوس...
شعور جا دروازا کوليا,
منھنجي استاد
ھُو جو روشنين جو امين آ,
منھنجو رھبر منھنجو يقين آ
منھنجو وار ُوارُ سندس قرضي
اُنَ استاد کي سلام آ

—