SHAH JO RISALOشاھ جو رسالو

1. شاھ سائين جو رسالو ( پهريون ڀاڱون )

   سر ڪلياڻ
   داستان پهريون
   1
   اَول الله عَلِيمُ، اعليٰ، عالَمَ جو ڌَڻِي؛
   قادِرُ پنهنجي قُدرت سين، قائم آهِ قديم؛
   والي، واحِدُ، وَحۡدَهٗ، رازق، رَبُّ رَحِيم؛
   سو ساراه سچو ڌڻي، چئِي حَمدُ حَڪِيم؛
   ڪري پاڻ ڪَرِيمُ، جوڙُون جوڙَ جهان جي.
   2
   وَحۡدَہٗ لا شَرِيڪَ لَہٗ، جن اُتوسين ايمانَ؛
   تن مڃيو مُحمَّدُ ڪارَڻِي، قَلبَ ساڻ لِسانَ؛
   اُوءِ فائِقَ ۾ فَرمان، اَوَتڙِ ڪنهن نه اوليا.
   3
   اَوَتڙَ ڪنهن نه اوليا، سُتَڙِ ويا سالِمَ؛
   هيڪائِي هيڪُ ٿيا، اَحَدَ سين عالِمَ؛
   بي بها بالِمَ، آگي ڪيا اڳَهِين.
   4
   آگي ڪيا اڳَهِين، نسورو ئي نُورُ؛
   لَا خَوفٌ عَلَيهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ، سچن ڪونهي سُور؛
   مولي ڪيو مَعمُور، اَنگُ اَزَلَ ۾ اُنِ جو.
   5
   وَحۡدَهٗ جي وڍيا، اِلَا الله سين اورِينِ؛
   هِنيون حقيقت گڏيو، طريقت تورِينِ؛
   معرفت جي ماٺ سين، ڏيساندَرُ ڏورِينِ؛
   سُک نه سُتا ڪڏهين، ويهي نه ووڙِينِ؛
   ڪُلَهِنئُون ڪورِينِ، عاشق عَبۡدُاللَطِيفُ چئي.
   6
   وَحۡدَہٗ لا شَرِيڪَ لَہٗ، ٻُڌءِ نه ٻوڙا؛
   ڪه تو ڪنين سُئا، جي گَھٽَ اَندر گھوڙا؛
   ڳاڙيندين ڳوڙها، جت شاهد ٿِيندءِ سامُهان.
   7
   وَحۡدَہٗ لا شَرِيڪَ لَہٗ، اِهو وِهائج وِيُّ؛
   کَٽين جي هارائِئين، هنڌ تُنهنجو هِيُّ؛
   پاڻان چوندُءِ پِيُّ، ڀري جام جَنَّت جو.
   8
   وَحۡدَہٗ لا شَرِيڪَ لَہٗ، اِيُ هيڪڙائِئَ حَقُّ؛
   ٻيائِي کي ٻَکُ، جن وڌو، سي ورِسيا.
   9
   سِرُ ڍُونڍيان، ڌڙ نه لهان، ڌڙ ڍُونڍيان، سِرُ ناهِ؛
   هَٿَ ڪَرايُون آڱريون، ويا ڪپجي ڪانِھ؛
   وحدت جي وِهاۡنءِ، جي ويا، سي وڍيا.
   10
   عاشق چَؤ مَ اُنَ کي، مَ ڪِي چَؤ معشوق؛
   خالق چَؤ مَ خامَ تون، مَ ڪِي چَؤ مخلوق؛
   سَلِج تنهن سُلوڪ، جو ناقِصئا نِڱيو.
   11
   وحدتان ڪَثرت ٿي، ڪثرت وحدت ڪُلُّ؛
   حق حقيقي هيڪڙو، ٻولئ ٻِئ مَ ڀُلُ؛
   هُو هُلاچو هُل، با الله سندو سڄڻين.
   12
   پاڻَهِين جَلَّ جَلَالَہٗ، پاڻهِين جانِ جمالُ؛
   پاڻهِين صورت پِرِينءَ جي، پاڻهِين حُسن ڪَمالُ؛
   پاڻهِين پِر مُريد ٿئي، پاڻهِين پاڻَ خيالُ؛
   سڀ سڀوئي حالُ، منجھان هي معلوم ٿئي.
   13
   پاڻَهِين پسي پاڻکي، پاڻهِين محبوب؛
   پاڻهِين خلقي خوب، پاڻهِين طالب تن جو.
   14
   پڙاڏو سو سَڏُ، وَرُ وائِيءَ جو جي لَهِين؛
   هُئا اَڳَهِين گڏ، ٻُڌڻ ۾ ٻه ٿيا.
   15
   ايڪ قَصَرُ، دَرَ لَکَ، ڪوڙين ڪَڻِسِ ڳڙکيون؛
   جيڏانهن ڪريان پرک، تيڏانهن صاحب سامهُون.
   16
   ڪوڙين ڪايائُون تُنهنجيون، لِکَن لَکَ هزارَ؛
   جِئُ سڀڪنهن جئَ سين، دَرسن ڌارون ڌَار؛
   پِرَيمِ تنهنجا پارَ، ڪهڙا چئِي ڪيئن چوان.
   
   وائي
   سڀڪا پريان ڪُون پُوڄي؛
   نيهن نيڻيڻ، ڳُڻُ ڳالهه وو.
   جا چِتايم چِتَ ۾، سڄڻ سا ٿو ٻُجھي؛
   لات جا لَطِيفُ جي، سَڏُ تنهنجو سُڄي.
   
   داستان ٻيو
   1
   اگھي اَگھائي، رَنجُ پِريان کي رسيو؛
   چَکيَمِ چڱائِي، سورانگھي سُورِيءَ تان.
   2
   انڌا اُونڌا ويڄَ! کَلَ ڪُڄاڙيا کانئِين؟
   اسان ڏُکي ڏِيل ۾، تون پيارِئين پيڄَ؟
   سُورِي جنِين سيڄَ، مرڻ تي مُشاهِدو.
   3
   سُوري آهِ سينگار، اَڳَهِين عاشقن جو؛
   مُڙڻ موٽڻ ميهڻو، ٿيا نِظاري نِروارُ؛
   ڪُسڻَ جو قَرارُ، اصل عاشقن کي.
   4
   سُوريءَ مٿي سيڻَ، ڪهڙي ليکي سَنَرا؟
   جيلَہ لڳا نيڻَ، تي سُوريائِي سيڄَ ٿي.
   5
   سُوريءَ تي سَؤ وارَ، ڏِهاڙيو چَنگ چڙهين؛
   جِمَ وِرچي ڇڏئين، سِڪڻ جي پَچَار؛
   پِرت نه پسِين پارَ، نيهن جِئان ئي نِڱيو.
   6
   پهرين ڪاتي پاءِ، پڇج پوءِ پريتڻو؛
   ڏُکُ پِريان جو ڏِيلَ ۾، واڄَٽَ جئن وَڄاءِ؛
   سِيخن ماهُ پَچاءِ، جي نالو ڳِيڙُءِ نِينهنَ جو.
   7
   ڪاتِيءَ ڪونهي ڏوهُ، ڳَنُ وڍيندڙَ هٿ ۾؛
   پَسيو پَرِ عجيب جي، لِچيو وڃي لوهُ؛
   عاشقن اندوه، سدا معشوقن جو.
   8
   ڪاتِي تکي مَ ٿئي، مَرُ مُنِيائِي هوءِ؛
   مانَ وِر مَن توءِ، مُون پِريان جا هٿڙا.
   9
   اڳيان اَڏِنِ وَٽِ، پويَن سِر سنباها؛
   ڪات نه پوين قبولَ ۾، مَڇُڻ ڀائين گَھٽِ؛
   مٿا مُهايَنِ جا، پيا نه ڏِسين پَٽِ؟
   ڪلالڪي هَٽِ، ڪُسڻ جو ڪوپُ وَهي.
   10
   جي اَٿيئِي سَڌَ سُرڪَ جي، ته وَنءُ ڪلالن ڪاٽي؛
   لاهي رک، لَطِيفُ چئي، مٿو وَٽِ ماٽي؛
   تڪ ڏيئي پِڪَ پِيُ تون، منجھان گھوٽ! گھاٽي؛
   جو وَرَنَہَ وِهاٽي، سو سِر وَٽ سَرو سهانگو.
   11
   جي اَٿيئِي سَڌَ سُرڪَ جي، ته ونءُ ڪلالڪي ڪُوءِ؛
   مَهيسَر جي مَنڌَ جِي، هُتِ هَڏهِين هُوءِ؛
   جان رمز پروڙيم روءِ، تان سِرَ وَٽِ سُرڪِي سَڳُڻي.
   12
   ناڻي ناهِ ڪَڪُوهُ، ڪي ملھ مهانگو مَنڌُ؛
   سَنباهج، سيّد چئي، ڪاٽڻ ڪارڻ ڪَنڌُ؛
   هِيُ تنِين جو هنڌُ، مَن پاسِ مَرَنِ جي.
   13
   عاشَق زهر پِياڪَ، وِهُ ڏسِي وِهُسَنِ گھڻو؛
   ڪڙي ۽ قاتلَ جا، هميشہ هيراڪَ؛
   لڳين لنؤ، لَطِيفُ چئي، فَنا ڪيا فِراقَ؛
   توڻي چِڪَنِنِ چاڪَ، ته به آهَ نه سَلِن عامَ کي.
   14
   مَ ڪَرِ سَڌَ سَري جي، جي تون ٽارِئين ٽُوهُ؛
   پِتي جنهن پاسي ٿئي، منجھان رَڳُن رُوح؛
   ڪاٽي چَکُ ڪڪُوهُ، لاهي سِرُ، لَطِيفُ چئي.
   15
   سَڌَڙِيا شراب جون، ڪُہُ پَچارُون ڪنِّ؟
   حُه ڪاتَ ڪَلالنِ ڪڍيا، ته موٽيو پوءِ وڃنِّ؛
   پِڪُون سي پِينِّ، سِرَ جن جا سَٽِ ۾.
   16
   سِرَ جُدا، ڌَڙَ ڌارَ، دوھَ جنين جا ديڳِ ۾؛
   سي مَرُ ڪن پَچارَ، حاضر جن جي هَٿ ۾.
   17
   اصل عاشقن جو، سِرُ نه سانڍڻُ ڪمُ؛
   سَؤ سِسِنئان اَڳَرو، سَندو دوسان دمُ؛
   هِيُ هڏو ۽ چمُ پِڪَ پِريان جِيَ نه پَڙي.
   18
   جي مٿي وٽِ مِڙَنِ، ته سڀڪنهن سَڌَ ٿئي؛
   سِرَ ڏني سَٽِ جُڙي، ته عاشقَ اِئن اچنِ؛
   لڌا تي لَڀَنِ، مُلھِ مَهانگا سُپرينِ.
   19
   مُلھ مَهانگو قَطَرو، سِڪَڻُ شَهادت؛
   اَسان عِبادتَ، نَظَرُ نازُ پِريَنِ جو.
   
   وائي
   مَنڌُ پئندي مون، ساڄَنُ سهي سُڃاتو؛
   پِي پِيالو عِشقَ جو، سڀڪِي سمجھيو سُون؛
   پِريان سندي پارَ جِي، اَندرِ آڳ اَٿُون؛
   جِئڻُ ناهي جَڳَ ۾، ڏينهن مِڙيئي ڏُون؛
   اَلا، عَبۡدُاللَّطِيفُ چئي، آهين تُون ئي تُون.
   
   داستان ٽيون
   1
   اُٿياري اٿي وِيا، مَنجھان مُون آزارَ؛
   حبيبَ ئي هڻِي ويا، پِيڙا جا پَچار؛
   طَبيبن تَنوارَ، هَڏِ نه وڻي هاڻِ مون.
   2
   اَورِ ڏُکَندو اُو ٿئي، هادِي جنهن حَبِيبُ؛
   تِرُ تَفاوتُ نه ڪري، تنهنکي ڪو طَبِيبُ؛
   رَهَنُما رَقِيبُ، ساٿَرِ صِحتَ سُپِرين.
   3
   ساٿَرِ صِحتَ سُپِرِين، آهي نه آزارُ؛
   مجلسَ ويرَ مِٺو ٿئي، ڪوٺِيندي قَهارُ؛
   خَنجرُ تنهن خُوب هڻي، جنهن سين ٿئي يارُ؛
   صاحِبُ رَبُّ ستَّارُ، سوجھي رَڳُون ساهَ جون.
   4
   رَڳُون ٿيون ربابُ، وَڄَنِ ويلَ سَڀَڪَنهِين؛
   لُڇَڻُ ڪُڇَڻُ نه ٿِيو، جانِبُ ري جَبابُ؛
   سوئِي سَنڌِيندُم سُپِرِين، ڪَيسِ جنهن ڪَبابُ؛
   سو ئِي عينُ عَذابُ، سو ئِي راحَتَ رُوحَ جي.
   5
   سو ئِي راهَ رَدِّ ڪري، سو ئي رَهَنُماءُ؛
   وَ تُعِزُّ مَنۡ تَشَاءُ، وَ تَذِلُّ مَنۡ تَشَاءُ.
   6
   سِڪِين ڪُہ سَلامَ کي، ڪَرين ڪہ نه سَلامُ؟
   ٻيا دَرَ تن حرامُ، اِيُ دَرُ جنِين ديکيو.
   7
   مِٺايان مِٺو گھڻو، ڪَڙو ناه ڪَلامُ؛
   سُڪُوتُ ئِي سَلامُ، پِريان سَندي پارَ جو.
   8
   پريان سَندي پارَ جي، مِڙيئي مِٺائي؛
   ڪانهي ڪَڙائي، چَکِين جي چيتُ ڪري.
   9
   تو جنِين جي تاتِ، تن پڻ آهي تنهنجي؛
   ’فَاذۡڪُرُونِي اَذڪُرۡ ڪُمۡ‘، اِيَ پَرُوڙِج بات؛
   هَٿِ ڪاتي ڳُڙُ واتِ، پُڇَڻُ پَرِ پِرِين جي.
   10
   پاٻوهي هيڪارَ، مون کان پُڇيو سَڄَڻين؛
   اَلَسۡتُ بِرَبِّڪُمۡ، چَيائون جنهن وارَ؛
   سَندي سورَ ڪِنارَ، تَنَ تَڏهانڪُون نه لهي.
   11
   پاٻوهِيو پُڇَنِّ، ڪِٿي هَٿُ حَبِيبَ جو؛
   نيزي هيٺان نِينهنَ جي، پاسي پاڻُ نه ڪَنِّ؛
   عاشِقَ اَجَلَ سامُهان، اوچي ڳاٽ اَچَنِّ؛
   ڪُسَڻُ قُربُ جَنِّ، مَرَڻُ تَنِّ مُشاهِدو.
   12
   ڪوٺي ڪُهي سُپرِين، ڪوٺي ڪُهڻَ ساڻُ؛
   نيزي هيٺان نِينهنَ جي، پاسي ڪر مَ پاڻُ؛
   ڄُلُ، وِڃائي ڄاڻُ، عاشِقَ! اَجَلَ سامهُون.
   13
   ڪوٺڻُ قَريبَـنَ جو، عيـنُ تَڙڻُ آهِ؛
   اِيَ اُلٽي ڳالَھڙِي، سِڪَ وَرَندِي ساهِ؛
   آسَرَ هَڏِمَ لاهِ، ڇِنَڻُ ڳَنڍَڻُ اُنِ جو.
   14
   ڪُهَنِّ تان ڪَرَ لَـهَنِ، ڪَرَ لَـهَنِ تان ڪُهَنِّ؛
   سيئِي ماءِ! مُهَنِّ، سيئي راحتَ رُوحَ جِي.
   15
   ڪُهي سو ڪَرَ لَـهَي، ڪوٺي سو قَريبُ؛
   اِها عادتَ سِکيو، هَر زَمان حبيبُ؛
   تِڇي سو طبيبُ، سو ئي راحتَ رُوحَ جِي.
   وائي
   ٿيندو تَنَ طبيبُ، دارُون منهنجي دَردَ جو؛
   ٻُڪِي ڏيندُم ٻاجَھه جِي، اَچِي شالَ عجيبُ؛
   پِرِين اچي پاڻَ ڪِيو، سندو غورُ غريبَ؛
   ڏُکندو سڀوئي ڏُور ڪيو، مَنجھون تَنَ طبيبَ؛
   اَديُون! عَبۡدُاللَّطِيفُ چَئي، هاتِڪُ آهِ حبيبُ.
   
   سر يمن ڪلياڻ
   داستان پهريون
   1
   تون حبيبُ، تون طبيبُ، تون دَردَ جي دَوا؛
   جانِبَ! منهنجي جِيءَ ۾ آزَرَ جا اَنوا؛
   صاحبَ! ڏي شِفا، ميان! مريضنِ کي.
   2
   تون حبيبُ، تون طبيبُ، تون دارُون کي دَردَنِ؛
   تون ڏِئين، تون لاهِئين، ڏاتَرَ! کي ڏُکندَنِ؛
   تڏهين ڦَڪِيُون فَرَقُ ڪن، جڏهين اَمرُ ڪريو اُنِ کي.
   3
   هَڻُ، حبيبَ! هَٿُ کڻِي، ٻَنگان لهِي ٻاڻُ؛
   ماڳهِين مون مِنهُن ٿِئي، جھولِيءَ وِجھان پاڻُ؛
   اِنَ پَرِساجَنَ ساڻُ، مانَ مُقابلو مون ٿِئي.
   4
   جِت حبيبَ هَڻنِ، نائُڪَ ڀَري نِينهن جِي؛
   تِتي طبيبنِ، وِڄا وڃي وِسري.
   5
   هَڻِين جي حبيبَ! محبـتِي مَيا ڪري؛
   پُڇان ڪينَ طبيبَ، هوند گھائَنِ سين ٿِي گھارِيان.
   6
   ڪانارِيا ڪُڻِڪَنِ، جنِين لوهُ لِڱَنِ ۾؛
   محبتَ جي ميدانَ ۾، پيا لالَ لُڇَنِ؛
   پاڻَهِين ٻَڌنِ پَٽِيـُون، پاڻَهِين چِڪِيا ڪَنِ؛
   وَٽان واڍوڙِيَنِ، رهِي اَچجي راتڙِي.
   7
   رهي اَچجي راتڙِي، تن واڍوڙِينِ وَٽاءَ؛
   جن کي سورُ سريرَ ۾، گَھٽَ مَنجھاران گھاءَ؛
   لِڪائي لوڪاءَ، پاڻهين ٻَڌنِ پَٽِـيُون.
   8
   اَڄُ پڻ ڪَنجھو ڪَنجَھ، واڍوڙَڪِيءَ مَنَهِينءَ؛
   جهُ پڻ پِيـيَنِ سَنجَھ، هُو پِنِيُون هُو پَٽِيـُون.
   9
   سَگَھنِ سُڌِ نه سُورَ جِي، گھايَلَ ڪيئن گھارِينِ؛
   پِيَلَ پاسو پَٽَ تان، واڍوڙَ نه وارِينِ؛
   پَرِ ۾ پَچَنِ پِرينءَ لَئي، هَئي! هَنجُون هارِينِ؛
   سَڄَڻُ جي سارِينِ، تن رويو وِهامي راتڙي.
   10
   سَگَھنِ سُڌِ نه سُورَ جِي، ٿا رُنڪَن رَنجُوري؛
   پِيا آهن پَٽَ ۾، مَٿِن مامُوري؛
   لڳين لَنؤ، لَطِيفُ چَئي، سَدا جِي سُوري؛
   پِرتِ جن پُوري، تن رويو وِهامي راتڙي.
   11
   آيَلِ! اُنِ نه وِسَهان، هَنجُون جي هارِينِ؛
   آڻيو آبُ اََکينِ ۾، ڏيھ کي ڏيکارِينِ؛
   سَڄَڻُ جي سارِينِ، سي نڪي روئن نه چون ڪِي.
   
   وائي
   وِرسِيا ويڄَ ويچارا! دِل ۾ دَردُ پِرينِ جو؛
   اُٿِيو ويڄا! مَ وهو، وَڃو ڊَبَ کڻِي؛
   ٻُڪي ڏيندا ٻاجَھ جي، آيا سُورَ ڌَڻي؛
   آيا جيءَ جِيارا، دِل ۾ دَردُ پرِينِ جو.
   
   داستان ٻيو
   1
   تَنَ طبيب نه تُون، سُڌِ نه لهين سُورَ جي؛
   سانڍِ پنهنجا ڊَبَڙا، کَڏَ کڻي ۾ ڀُون؛
   ڪانَ گُھرجي مُون، حياتِي هوتَنِ ري.
   2
   ويڄنِ سين وائِيءَ پِيا، ڪِري نه ڪيائون؛
   جي پَندِ پاريائُون، ته سِگھائي سَگھا ٿِيا.
   3
   آهي گَھڻو اَگَھنِ جو، تَرسُ طبيبنِّ؛
   ڪيو وَسُ ويڄنِّ، تان ڪِريءَ ري ڪينَ ٿئي.
   4
   پاڙي ويڄَ هُئام، تان مون مُور نه پُڇيا؛
   تيلاهين پيام، مورَيسرَ اَکين ۾.
   5
   هارِيا! تو هِرِي، ڪُپَڇُ ڪايا سين ڪيو؛
   ڪَرِئين جي ڪِرِي، ته تون تَوانو ٿئين.
   6
   جي ڀائِين پِرِينءَ مِڙان، ته سِکُ چوران ڪِي ڌاتِ؛
   جاڳَڻُ جَشَنُ جن کي، سُکُ نه ساري راتِ؛
   اُجِھي ٻُجِھي آئيا، وائي ڪَنِ نه واتِ؛
   سَلي سُوريءَ چاڙهيا، بيان ڪَنِ نه باتِ؛
   توڻي ڪُسَنِ ڪاتِ، ته به ساڳِي سَلَنِ ڪينَ ڪِي.
   9
   تڙي طبيبنِّ، گھايَلُ گَھران ڪَڍيو؛
   چِڪيا چاڪَ چِيهُون ڪري، ڪَڙيُون مور نه ڪَنِّ؛
   دوستَ جي درسنَ سين، پَئي ٺارُ ٺَپَنِّ؛
   وِرِچِيو ويڄَ وَڃنِّ، آءُ ته پِريَمِ! اُبَهان.
   8
   وَڍي جَنِ وِڌياسِ، وَري ويڄَ ئِي سي ٿِيا؛
   تُرتُ ٻَڌائُون پَٽِيُون، روزِ ڪيائُون راسِ؛
   هِينئڙا! تنِين پاسِ، گھارِ ته گھايَلُ نه ٿِئين.
   9
   ويڄَ! مَ ٻُڪِي ڏي! اَلا چَڱِي مَ ٿِيان!
   سَڄَڻُ مانَ اَچي، ڪَرَ لاهُو ٿِي ڪَڏِهِين.
   10
   هُئين ته ويڄنِ وَٽِ، تون ڪِئن جِيءَ جَڏو ٿِئين؟
   سِرُ ڏيئي ۾ سَٽِ، ڪُهه نه ڪَيءِ ڊَبَڙا؟
   11
   ڪُٺِيس ڪُويڄَنِّ، تَنَ طبيبَ نه گڏيا؛
   ڏيئي ڏنڀَ ڏَڏَنِّ، پاڻان ڏِيلُ ڏکوئِيو.
   12
   تَرسُ طبيبنِّ جو، جَڏَنِ ڪيو نه جاتِ؛
   جو ويڄنِ جي واتِ، دارُونئان تنهن دُور ٿِيا.
   13
   دارُون ۽ ڪارُون، جان ڪِي ڪيا ويڄَ مون؛
   ٻُڪِي ڏيندا ٻاجَھ جِي، نِهاري ناڙُون؛
   جن جون سيڻَ لَهنِ سارُون، تن تان ڏُکندو ڏُور ٿئي.
   14
   اَگَھن مِڙِي اَڄُ، ڪيو سَڏُ صِحَتَ کي؛
   ڏُور، ڏُکندا! ڀَڄُ، مِهريءَ مُنهن ڏيکاريو.
   
   وائي
   اَچِي سارَ لَهيجِ، ساجَنَ سُورَ تُماري آئوُن ماري!
   سُورَ تُماري جي مَران، تان مُون ڏوهُ مَ ڏيجِ؛
   ڊَبَنِ ڀَري هَٿَڙا، دارُون، دوست! ڪَريجِ.
   
   داستان ٽيون
   1
   هَيءِ هَيءِ! وَهي هاءِ، مَنَ ۾ محبوبنِ جِي!
   جيرا جوشَ جَلائِيا، بُڪين ٻَري باهِ!
   پَسو مَچَ مَٿاءِ، جي ويساهَ نه وِسَهو!
   2
   ڪانڊين ٽانڊين ٻاٻُرين، پَچان مَرُ پيئِي!
   جيرا، جِگِرَ، بُڪِيُون، سيخُنِ ۾ ٽيئِي!
   ويڄَنِئون ويئِي، ٿِي وهِيڻِي سَڄَڻين!
   3
   سَرُ جو سَڃِيو سَڄَڻين، ٻِيهَرَ ٻاڻُ ڀَري؛
   ڇِمڪِيو سو ڇوهَ مان، ڪَڙ ڪَڙ ڪانُ ڪَري؛
   جيرا، جِگِرَ، بُڪِيُون، لنگھي پِيو پَري؛
   لڳو جِيءَ جَڙي، تاڻِيان، تِيرُ نه نِڪري!
   4
   پُڇُ پَتنگنِ کي، سندِيُون کامَڻَ خَبَرُون؛
   آڻِيو وجَھنِ آڳِ ۾، جِيءُ پَنهنجو جي؛
   جيري جنِين جي، لڳا نيزا نِينهَن جا!
   5
   پتنگ چائِين پاڻَ کي، ته اَچي آڳِ اُجھاءِ!
   پَچَڻَ گھڻا پَچائِيا، تون پَچَڻَ کي پَچاءِ!
   واقُف ٿِي وِساءِ، آڳِ نه ڏِجي عامَ کي.
   6
   پَتنگُ چائِين پاڻَ کي، پَسِي مَچُ مَ موٽُ!
   سَهائِيءَ سُپيرين جي، گِھڙُ ته ٿِئين گھوٽُ!
   اَڃا تون اَروٽُ! کُوري خَبَر نه لهِين!
   7
   پَتنگن پَھُ ڪيو، مِڙيا مٿي مَچَّ؛
   پَسِي لَهسَ نه لِچيا، سَڙيا مَٿي سَچَّ؛
   سندا ڳِچين ڳَچَّ، ويچارن وڃائِيا.
   8
   جي تَتو تَنُ تنُورَ جئن، ته ڇَنڊي ساڻُ ڇَماءِ؛
   آڻي آڳِ اَدب جي، ٻاري جانِ جلاءِ؛
   بُرقعان اندر بازيون، پنهنجو سڀ پچاءِ؛
   لُڇَڻُ لنؤُ، لَطِيفُ چئي، پَڌرِ هَڏِ مَ پاءِ؛
   متان لوڪ لَکاءِ، وصالان وچ پَئي!
   9
   اڃا تَـنُوران، ڪالهه ڪڍيائون سڄڻين؛
   پڻ تايائون تڪڙو، وحدت جي وَڌان؛
   محبتين مٿان، مچُ مُورائينِ نه لهي!
   10
   پَچائي پَهاڻُ، جن رساڻيو رُڪَ کي؛
   تنين سندو ڄاڻُ، آهي آڳَڙيُنِ کي.
   11
   ڌنءُ ڌنءُ ڌَمڻَ وار، اڄ پڻ آڳڙين جي؛
   ٻاري مچ مَجاز جو، اوتيائون اڱارَ؛
   ڌُوڌا! ٿِيُ مَ ڌارَ، جِمَ ڪَچو رُڪُ ڪڻيُون ٿئي.
   12
   ڌُوڌا! تون نه ڌَئِين! آڳِ اوڏو نه وڃين!
   اُلا جي عشق جا، سي تان تون نه سَهِين!
   اُڀو اِئن چَئِين، ته آئون آڳَڙيو آهيان!
   13
   سِرُ سانداڻ ڪري، پُڇج گَھرُ لهارَ جو!
   ڌَڪن هيٺ ڌري، مانَ گڏينئي رُڪَ سين!
   14
   سَهِين جئن سانداڻ، ڌَڪن مٿي ڌَڪڙا!
   وَهِ وِڃائي پاڻ، ڏي ڏَٻائون ڏُڱرين.
   15
   اَڄ آڳَڙيا آئيا، سُوڌا سِراڻِي؛
   پياري پاڻِي، تيغُون ڪندا تکيون.
   16
   اَڄ آڳَڙيا آئيا، سائُو ڪي سُڄاڻ؛
   لاهِيندا مُورياڻَ، رُڪُ ڪَرِيندا پڌرو.
   17
   سَرها ڏٺم سي، جن ساڃاءَ سِراڻِ سين؛
   تيغَ تنِين جي کي، ڪَٽُ نه لڳي ڪڏهين.
   
   وائي
   جِيءُ جياريو، جِيءُ جياريو، ڪين منهنجڙو هاريو؛
   پِرينِ جِيءَ پَچار، سيڻن جِيءَ سنڀارَ، جَڏڙو جِيءُ جياريو؛
   اُڃيو تن عَمِيق مان، پِريُن پُوڄَ پياريو؛
   مرضُ مريضن تان، اِشاري ساڻ اُتاريو؛
   ڪَرَمَ ڪريمن جي مون کي، اَهُکِيءَ مان اُڪاريو؛
   سنئون مُنهن ڪري، سپرين! اَئِين نرمل نورَنهاريو؛
   سائلن جِئن سڏ ڪري، اَئِين طالحن کي تاريو.
   
   داستان چوٿون
   1
   ايڪ پيالو! ٻه ڄڻا! عشق نه ڪري اِيئَن!
   ليکيا جي لِکَڻ ۾، سي قرب رسندا ڪيئن؟
   هُئڻ ڪيا هِيئَن، وانجيا، پَسُ! وِصال کان.
   2
   ايڪ پيالو! ٻه ڄڻا! عشق نه ايئن ڪري!
   آٽِي سي ايڪ ٿيا، جي گَتا نينهن ڳري؛
   دوئِي ڌار ڌري، جهُ خُلَّت خنجر آئيو.
   3
   ايڪ پيالو! ٻه ڄڻا! عشق نه ڪري اَڌَ!
   اِيَ تان، ساعر! سَڌَ، ڪَيَءِ جا قَوال سين.
   4
   قاتلَ ڪمائِي ڪري، وَهُ ماکي جي ڪن؛
   وٽان ويهِي تن، پِيجِ ڪي پياليون.
   5
   هوندو هَڏِ مَ سَنڌِ، لاءِ پياڪَن پانهنجو؛
   پوڄَ پيارج پَنهِيڙا، ويندا وٺيو ڪَنڌِ؛
   ته هَٽَ تنهنجي هنڌِ، موکي! ڪو مانُ لهي.
   6
   هوندو هَڏِ مَ رَکُ، لاءِ پياڪَن پانهنجو؛
   وٽِي واٽاڙئن کي، تان پياري پَرَکُ؛
   سا لِکَ لهي ٿي لَکُ، جا تو ايندي اُنِ سين.
   7
   گَھٽَنِ ۾ گُھٽِڪَنِ، وَٽـيُون پِيَنِ وِهَ گاڏيُون؛
   بَرخِيز بده ساقِي! پيار کي پِريَن؛
   پِڪين نه پرچن، مٽ تڪيائون مَنجھيان.
   8
   آڻي اُتر واءَ، موکيءَ مٽ اُپٽيا؛
   مَتارا تنهن ساءَ، اَچن سِرَ سَنباهِيو.
   9
   وجھج واٽاڙُئن تي، ميخاني جي ماڪَ؛
   ٿيندي سُڌ سڀڪنهين، هنڌ هنڌ پوندي هاڪَ؛
   پِره جا پياڪَ، جُه سي اَڱڻ آئيا.
   10
   جُه سي اَڱڻ آئيا، ته سَرو ڪندا سُڃ؛
   سائِي ٿِيندين اُڃ، هي پِيتو! هُو آڻ ڪِي!
   11
   موکِي چوکِي نه ٿئي، اصل اوڇِي ذات؛
   وَٽيون ڏيئي واتِ، مَتارا تنهن ماريا.
   12
   مَتارا مري ويا، موکِي! تون نه مَرِين!
   ڪيهِيءَ پَرِ پَرِين، ڏُکِي! ڏاتارن ري؟
   13
   مَتارا مري ويا، موکِي! تون بِي مَرُ؛
   تنهنجو ڏوسُ ڏمرُ، ڪونَ سهندو اُنِ ري!
   16
   سَري ڪين ڪيونِ، ويڻَ موکيءَ جي ماريا!
   ڪو جو سخن ڪلال جو، پِتي تي پيونِ!
   تِهان پوءِ ٿيونِ، مرڻ مَتارنِ کي!
   15
   ڪَنڌ ڪَٽارو، مُنهن وٽِي، عادت سندين اِيَّ؛
   تنين تِڪُون ڏنيون، جُنبِي منجھان جِيَّ؛
   سرو تن سَبِيّ، جَن حاصل ڪيو حال کي.
   16
   موکِيءَ مَٺو نه گُھريا، وِهُ نه وِهاٽيا؛
   سُرڪِيءَ ڪاڻ، سيَّد چئي، اُتي ٿِي آٽِيا؛
   جي ڳالهين ڳَنڱاٽِيا، تن بَٺَنِ پاسي بُٺيون.
   20
   سِرُ ڏيئِي سَٽِ جوڙ، ڪنهن پَرِ ڪَلالن سين!
   ڪاتِي ڪَرٽُ ڪپار ۾، خَنجَرُ آڻي کوڙ!
   مَرڻان مُنهن مَ موڙ، وَٽِي ٿِي وڌِ لهي!
   18
   وَٽَ وَٽَ وٽِيءَ ۾، مَٽَ مَٽَ مَنڌُ ٻيو؛
   قدر ڪيفَ ڪلال جو، پِياڪَن پيو؛
   اَچن دُرسُ دڪان تي، ڪَنڌَ قبول ڪيو؛
   سُرها سِرُ ڏيو، چَکَن سُرڪَ سيَّد چئي.
   19
   ڪلالنئون ڪاءِ، مَتِ نه سِکِين مون هِنئان!
   روئندي رات وِهاءِ، چِڪائِيندي بَٺيُون!
   
   وائي
   دوسُ پيهِي در آيو، ٿيو ملڻ جو ساعيو؛
   ڏِينهين پُڄاڻـؤن آڻي اسان ڪي، مولي مُحب ملايو؛
   ويو وِڇوڙو، ٿيو ميلاپو، واحد واءُ واريو؛
   هو جَنهِين جو ڏَسُ ڏُوراڏو، اوڏو اَڄ سو آيو؛
   عَبۡدُاللَّطِيفُ چئي، اَچِي عجيبن پاڻ فَضلُ فرمايو.
   
   داستان پنجون
   1
   صوفِي سالم سي ويا، جي اَڪثر سين اَڏيارَ؛
   بازي بازِندنِ کي، آهي اَويسارَ؛
   پِريا سين پَهڪارَ، رِندِيءَ رَساڻي ڪيا.
   2
   صوفِيءَ سيرُ سڀِن ۾، جئن رڳن ۾ ساه؛
   سا نه ڪري ڳالهڙِي، جئن پويون پروڙي پساه؛
   آهِس اِيُ گناه، جي ڪا ڪَري پَڌرِي.
   3
   ڏِني ڏُکويا، اَڻ ڏِني راضي ٿيا؛
   صوفِي تي ٿيا، جئن ڪِينَ کنيائون پاڻ سين.
   4
   صوفِي لاڪوفِي، ڪونَ ڀانئيس ڪيرُ؛
   منجھيان ئِي مَنجِھ وڙهي، پڌر ناهِس پيرُ؛
   جنين ساڻس ويرُ، ٿئي تنين جو واهَرُو.
   5
   صوفِيءَ صاف ڪيو، ڌوئِي ورق وُجُود جو؛
   تِهان پوءِ ٿيو، جيئري پسڻ پرينءَ جو.
   6
   صوفِي چائِين، سَڌَ ڪرين! صُوفين اِيَ نه صلاحَ؛
   ڪاٽي رک ڪُلاهَ، وجھ اُڇلي آڳ ۾.
   7
   جي ڪُلاهَ رکين ڪنڌ تي، ته صوفي سالم ٿِيءُ؛
   وِه وٽِي هٿ ڪري، پُر پيالو پِيءُ؛
   هَنڌُ تنِين جو هِيءُ، جن حاصل ڪيو حال کي.
   8
   جُسي ۾ جَبّار جو، خَفِي خِيمو کوڙ؛
   جَلِّي تون زبان سين، چار ئِي پهر چور؛
   فڪر سين فُرقان ۾، اِسم اعظم ڏور؛
   ٻيا در وڃي مَ ووڙ، اِيُ اَمُلُ اِئائِين سَپَجي.
   9
   عالَم آئوُن ساڻ، ڀَريو ٿو ڀيرَ ڪري؛
   پاڻ نه آهي ڄاڻُ، مانڊِيءَ مَنڊُ پکيڙيو.
   10
   طَالِبُ ڪَثَرَ، سونهن سَرُ، اِيَ رومِيءَ جِي رُوءِ؛
   جنِين ڏٺي جُوءِ، تني ڪُڇيو ڪين ڪِي.
   11
   طَالِبُ ڪَثَرَ، سونهن سَرُ، اِيَ رومِيءَ جِي راءِ؛
   ماڙهُو اِتِ ڪِياءِ، مَنڊُ نه پسين مَنڊيو!
   12
   طَالِبُ ڪَثَرَ، سونهن سَرُ، روميءَ چيو آهي؛
   تاڙِي جي لاهي، ته مَنجِھين مُشاهدو ٿئي.
   13
   ظاهر ۾ زاني، فِڪرَ منجھ فنا ٿيا؛
   تنين کي تعليم جِي، ڪُڙِه اندر ڪانِي؛
   حرفُ حَقّانِي، دَورُ ڪيائون دل ۾.
   14
   جن کي دَورُ دَردَ جو، سبق سُورَ پڙهنّ؛
   فِڪرَ فَرَهِي هٿ ۾، ماٺ مُطالع ڪنّ؛
   پَنو سو پڙهنّ، جنهن ۾ پَسن پِرينءَ کي.
   15
   سا سِٽَ نه سارينِ، اَلف جنهن جي اَڳ ۾؛
   ناحَقُ نهارينِ، پنا ٻيا پِرينءَ لئ.
   16
   سا سِٽَ ساريائون، اَلف جنهن جي اَڳ ۾؛
   ”لاَ مَقصُودَ فِي الدَّارَينِ“ اِن پَرِ اُتائون؛
   سَڳَـرُ سوٺائُون، ٿيا رَسِيلا رحمانَ سين.
   17
   اَکرَ پڙهي اَڀاڳِيا! قاضِي ٿئين ڪِياءِ؟
   ڀـيرِئين ۽ ڀانـئِئين، ايڏا اِئن نه آءُ!
   اِنَ سُرڪِيءَ سندو ساءُ، پڇج عَزازِيل کي.
   18
   عاشق عَزازِيل، ٻيا مڙيئي سَڌڙِيا؛
   منجھان سِڪَ سَبِيلَ، لعنتِي لال ٿيو.
   19
   جو مون پڙهيو پاڻ لَئ، سبقُ سابِقُ جو؛
   پهرين سُڃاتم پانهنجي، نفسَ جو نِهو؛
   جِي عَرفانُ اَصَل ۾، ٿي رُوحن روزَ ڪيو؛
   وري وَرَقُ پيو، گڏيم وَڍُ وصال جو.
   20
   پَڙهيو ٿا پڙهنَّ، ڪَڙهن ڪين قُلُوب ۾؛
   پاڻان ڏوهَ چڙهنَّ، جئن وَرَقَ ورائين وِتَرا.
   21
   اَکر پڙه اَلف جو، وَرَقَ سڀ وسار؛
   اَندر تون اُجار، پنا پڙهندين ڪيترا.
   30
   جئن جئن وَرَقَ وَرائِين، تئن تئن ڏٺو ڏوهُ؛
   تنهن ڪَهڻِيءَ ڪبو ڪوهُ؟ جي رهڻِيءَ رهيو نه سُپرين.
   23
   ڪاتِبَ! لِکِين جئن، لايو لامُ اَلف سين؛
   اَسان سڄڻُ تئن، رهيو آهي روح ۾.
   24
   تهڙا چالِيها نه چالِيھَ، جھڙوپسڻ پرينءَ جو؛
   ڪهڙي ڪاتِبَ! ڪَرِئين، مٿي پنن پِيههَ؛
   جي ورقَ وارِين وِيھَ، ته اَکر اُهوئِي هيڪڙو.
   25
   تَنُ کُڏِي، مَنُ حُجرو، ڪيم چاليها رَکُ؛
   ڪوه نه پُوڄيو پُوڄئين، اَٺـئِي پهر اَلَکُ؟
   تان تون پاڻُ پَرَکُ! سَڀَڪَنهن ڏانهن سامهون.
   26
   سَڀَڪنهن ڏانهن سامهون، ڪو هنڌ خالِي ناهِ؛
   اَحَدا جي اَرَکَ ٿيا، سي ڪانئرَ ڪبا ڪانھِ؟
   مُحبُّ منجھين مَنَ مانھِ، مون اَڄاڻندِيءَ اُجِھيو.
   
   وائي
   وِسارج مَ ويڻَ، جوڀن ٻه ٽي ڏينهڙا.
   لوٺـيُون سَهَنِ لوڪ جا، وِهاڻِيءَ ٿيون ويڻَ؛
   اصل اَسارِيُنِ جا، سُتي وِيَڙا سيڻَ؛
   جيڏيون! جي مان وِسَهو، ننڊ مَ هيريو نيڻَ؛
   راتڙيُون جاڳن جي، سي آئُون ڪندڙي سيڻَ؛
   آڌيءَ رات اُٿِي ڪري، جھل تون نِنڊان نيڻَ.
   
   داستان ڇهون
   1
   دائودِي دَيُون ڪري، رَنڪَنِ ڪونهي رنگُ؛
   گھوڙِيءَ هيٺ اَيَنگُ، ڪاهيو پاکَرئين هڻي.
   2
   دائودِي دَيُون ڪري، رَنڪَنِ ڪونهي چيتُ؛
   گھوڙِيءَ هيٺ سُچيتُ، ڪاهيو پاکَرئين هڻي.
   3
   او قابِيلَ! اَکين ۾، توکي باري بانَ؛
   اُڀو اَڳرايُون ڪرين، ماڳِ هڻيو مَستانَ؛
   جانبَ! تون زيانَ، اَکين سين ايڏا ڪرين!
   4
   جي هو پائِينِ ڪانُ ڪَمانَ ۾، ته سينو سِپَر رکُ؛
   منهن ۾ معشوقن جا، چاڪَ چَٽڪا چَکُ؛
   سورِي ڀانءِ مَ شڪُ، عاشقُ ٿِيُ ته اُبَهِين.
   5
   جي هو پائينِ ڪانُ ڪَمانَ ۾، ته سينو سِپَر ڏيجِ؛
   منهن ۾ معشوقن جا، جھالُو ٿي جھليجِ؛
   پاهان پَڳَ مَ ڏيجِ، عاشقُ ٿِيُ ته اُبَهِين.
   6
   پائي ڪانُ ڪَمانَ ۾، ميان! مار مَ مون؛
   مون ۾ آهين تون، متان تنهنجو ئِي توکي لڳي.
   7
   ڪيو ڇڏين ڪانُ، هَڏَ نه هَڻائين ٿا؛
   ٿيا جي نيشانُ، ته پهرئين سان پورا هئا.
   8
   لورِي جِت لڳوم، اُتِ اُڀو ئِي آهيان؛
   سورهُ پرين سَندوم، مانَ ٻاجھائي ٻيو هَڻي!
   9
   محبّت جي ميدان ۾، ڪر پَڙاڏو پَٽُ؛
   سِرُ سورِيءَ، ڌَڙُ ڪُنگرين، متان ڪُڇِين ڪَٽُ!
   عشق نانگ نِپَٽُ، خبر کاڌن کي پوي.
   10
   محبّت جي ميدان ۾، سِرَ جو ڪر مَ سانگُ؛
   سورِيءَ سُپيرِين جي، چَڙهُ ته ٿئين چانگُ؛
   عشق آهي نانگ، خبر کاڌَنِ کي پوي.
   11
   عشق نه آهي راند، ته ڪي ڪَنسِ ڳَڀرُو؛
   جِيَ جُسي ۽ جانِ جِي، ڀڃي جو هيڪاندِ؛
   سِسِي نيزي پاندِ، اُڇل ته اَڌ ٿئي.
   
   وائي
   عشق تمام، بره تمام، وو! مئن لُوٺي يارَ لوڪو!
   سيجَ سُتي نُون جَھپَ نه آوي، نيڻين ننڊ حَرامُ؛
   راتيان جاڳڻُ، صاحبُ سنڀالڻُ، اِي فقيران دا ڪامُ؛
   مَتِ عقلَ دي مُنجھ گَــئِي، آيا عشق اِمامُ.
   
   داستان ستون
   1
   عاشقن الله، ويروتار نه وسري؛
   آهَ ڪَرِيندي ساهُ، ڪڏهن ويندو نڪري.
   2
   عاشق اِئن نه هُونِ، جئن تون سَڄي اَڱرين؛
   وڃي در دوستن جي، رَتُ ڏِهاڻِي رُون؛
   ٻِيَ پَرِ ڪَنهِين نه پوَن، ماڪُرِ محبوبنِ سين.
   3
   جان عاشقَ مٿي رَتُ، تان دعوىٰ ڪري مَ نِينهن جِي؛
   سائو مُنهن، سُونهن گَــئِي، سِڪَڻَ اِيُّ شرط؛
   نَڪِي گوڏِ گَـرَٿُ، مٿا سِرَ سؤدا ڪري.
   4
   اَڃا تو منجھان، ڪَکَ ڇُتي رتُ نڪري!
   منهن ۾ محبوبن جا، ڪئن جَھلِيندي گھاءَ؟
   سو تون ڪُڄاڙيا، سِڪَڻَ جون سَڌُون ڪرين؟
   5
   سِڪڻُ ۽ سورِي، ٻئي اَکَرِ هيڪڙي؛
   وِهڻُ واٽَڙِيُن تي، ڪارَڻُ ضرورِي؛
   ٻِنهي جِي پُورِي، جِيءَ ڏني رِيَ نه جُڙي.
   6
   جيڪِي سِڪَڻُ سِکُ، ناتَ پَسُ سِڪندئين؛
   پاسي تنين مَ لِڪُ، نِينهُن نه سُڃاڻن جي.
   7
   عاشقَ! معشوق جِي، وٺِي ويھُ ڳَرِي؛
   جِمَ وِرچي ڇَڏئِين، سَندِي دوست دَرِي!
   ڏِيندا ٻُڪِي ٻاجَھ جِي، ويندءِ ٺَپَ ٺَرِي؛
   اَسان تان نه سَرِي، تون ڪئن سَرِي سپرين؟
   8
   عاشقَ! معشوقن جو، وٺِي ويھ دُڪاڻ؛
   پَـئِجِ پيش پِريُنِ جي، پَٽِيءَ وجِھي پاڻ؛
   ته تون تنِين ساڻُ، سدا رهِين سُرخُرو.
   9
   عاشقَ! معشوق جو، وٺِي ويهج گَھٽُ؛
   جِمَ وِرِچِي ڇَڏئين، موکِيءَ سندو مَٽُ؛
   ڪري سِرَ جي سَٽُ، پِيِجِ ڪي پِيالـيُون.
   
   وائي
   سُپيريان جي سونهن جِي، ڳالھ ڪِينَ وڃي؛
   وڃِي دَرِ دوستن جي، سُوريءَ سِرُ هَڄي؛
   عاشقَ اَنگُن چڙهيا، ٻيو سَڀڪو ڀَڄي؛
   پُڇِجِ پوءِ پِرِيتَڻون، پهرين سِرُ سَڄي؛
   عاقِلَ ئِي اوڇُون ٿيا، ڀورو ڪِينَ ڀَڄي.
   
   داستان اٺون
   1
   هَرَ هَرَ هَرائِي، وڃڻ دَرِ دوستن جي؛
   پاڙي ڏانهن پِرينِ جي، اُڄُ مَ اَوائِي!
   اَلڙُ ٿِي آڇِ مَ تون، واٽاڙُن وائِي؛
   لائِيندءِ، لَطِيفُ چئي، سُوران سَرهائِي؛
   ڳُجھو ڳالهائِي، پِرتِ وَٽجي پاڻ ۾.
   2
   سُورُ جنين کي سَريو، سَرِي تن صحتَ؛
   مِٺِي مصيبت، آهي عاشقنِ کي.
   3
   جي پياري پاڻَ، ته ڪَرَهو ٿِي پاڻِي پِئين؛
   اَڳي اِنَ نِياڻ، اَڻَ ڪوٺيو ڪونَ گِھڙي.
   4
   اَڻَ ڪِي عَيان نه ٿئي، ڪِي پروڙي ڪونَ؛
   سچِي جيهِي سونَ، منهن نه پيئِي ماڙهُوئين.
   5
   اَڻَ ڪِي عَيان نه ٿئي، ڪيِ پروڙي ڪونَ؛
   سا سُونهِين ٿئي سونَ، اَمُرُ عطا جنهن جو.
   6
   ڇِنَنِ توءِ مَ ڇِنُّ، پاءِ اُميرِي اُنِ سين؛
   جي اَوڳڻ ڪَنِئِي، اَسُونهِين! ته تون ڳُڻان ئِي ڳِنُّ؛
   پاند جھليو تون پِنُّ، هن سُونهاري سَڱَ ۾.
   7
   نَمِي کَمِي نهار تون، ڏَمَرُ ڏولائو؛
   ٿِـيَئِ ساڃائو، جي اُڀِئين اِنهِيءَ پيرَ تي.
   8
   کَمُ! کَـمَندنِ کٽيو، هارايو هوڙَنِ؛
   چکيو نه چُوندنِ، هو جو ساءُ صبرَ جو.
   9
   کَـمَندَڙَن گَھرِ کِين، چَوَندڙ چڱا نه ٿيا؛
   ويڻَنِهُون ويڌُ پَئي، هٿِ نه اَچي ڪِين.
   10
   هُو چَوَنِـئِي، تون مَ چؤ، واتان ورائي؛
   اََڳُ اَڳَرائِي جو ڪري، خطا سو کائي؛
   پاندَ ۾ پائي، ويو ڪِيني وارو ڪِينَ ڪي.
   11
   ڪِنِين ڪِينَ پِرائيو، ڪِيني منجھان ڪِين؛
   جي هوءِ سَٽاڻِي سِيڱ، ته زِهَ ڇِني جوکو ٿئي.
   12
   اَڻ چَوندَنِ مَ چؤ، چَوندَن چيو وسار؛
   اَٺـئِي پهرَ اَدبَ سين، پَرِ اِهائي پارِ؛
   پايو مُنهن مُونن ۾، غُربت ساڻ گذار؛
   مُفتِي منجھ وهارِ، ته قاضيءَ ڪانيارو نه ٿئين.
   13
   جِنِين سَندِيءَ ”ٻوڏَ“ ۾، ڀَتون ڀَتين ”جِيُ“؛
   تَنَ! تنين سين پِيُ، اوڏا اوڏي پَکَڙا.
   14
   ويٺي جِنِين وَٽِ، ڏُکَندو ڏاڍو ٿِئي؛
   سا مَجِلس ئِي مَٽِ، جي حاصل هوءِ هَزارَ جو.
   15
   وَيٺي جِنِين وَٽُ، ڏُکَندو ڏُور ٿِئي؛
   تَنَ! تِنِين سين ڪَٽِ، اوڏا اَڏي پَکَڙا.
   
   وائي
   يار سڄڻ جي فراقَ، ڙِي جيڏيُون! آئُون مارِي!
   دَرِ دوسَنِ جي ڪَئِين جو هوندا، مُون جيها مُشتاقَ؛
   جاٿي ڪاٿي محبوبن جي، آه حُسنَ جِي هاڪَ؛
   سُرمو سَهِي ڪر اَکين جو، خاص پِريان جي خاڪِ؛
   عَبۡدُاللَّطِيفُ چئي، پرين اَسانجو هميشہ آ حُسناڪُ.
   
   
   سر کنڀات
   داستان پهريون
   ۱
   ڀَلا ئِي آهِينِ، پِرِين ڀَلائِيءَ پانهنجي؛
   سَٻاجھا سِرِ چَڙهيو، ڏوراپو نه ڏِينِ؛
   مان ڏي مَديُون ٿِينِ، سَڄَڻَ سَڄايِن ۾.
   ۲
   تون چَنڊَ! اُهوئِي، جو هُتِ پَسِين ٿو پِرِينءَ کي؛
   آڏِتُ چئج اُنِ کي، ڏِيانءِ جو روئِي؛
   هيڪاندِيءَ هوئِي، سانگُ مَ پَوي سَڄَڻين!
   ۳
   مَرُ هيڪاندا هُونِ پِرِين، سانگِ مَ وڃن سيڻَ!
   رهيا آهِينِ روحَ ۾، نِتُ جِنِين جا نيڻَ؛
   وِماسِيا جِن ويڻَ، ٿو تارِيءَ تَڳي تِنِ هِنئون.
   ۴
   رات سَهائِي، ڀُون سَنئِين، ڀائِي! گُھرجي ڀَلُ؛
   آهُرَ ۾ ايلاچِيُون، چَندَن چَرِي چَلُ؛
   مون توئِي سين ڳالهڙِي، ٻِئي ڪَنهِين مَ سَلُ؛
   هاهُرَ ڪندو هَلُ، ته کِجايُون کَـرَنِ کي.
   ۵
   چوڏهِينءَ چَنڊَ! تون اُڀِرين، سَهسين ڪَرِئين سينگارَ؛
   پَلَڪَ پِريان جي نه پَڙِين، جي حِيلَنِ ڪَرِئين هَزارَ؛
   جهڙو تون سَڀَ ڄَمارَ، تهڙو دَمُ دوست جو.
   ۶
   سهسين سِجَنِ اُڀري، چوراسِي چَنڊَنِ؛
   بالله ري پِرِيَنِ، سَڀَ اُونداهِي ڀانـئِيان.
   ۷
   چَنڊَ! تنهنجِي ذاتِ، پاڙيان نه پِرِيُنِ سين؛
   تُون اَڇو ۾ راتِ، سَڄَڻَ نِتُ سوجِھرا.
   ۸
   چَنڊَ! چوانءِ سَچُ، جي مَٺِي نه ڀانئِئين؛
   ڪَڏهن اُڀرِين سَنهڙو، ڪَڏهن اُڀرِين ڳَچُ؛
   مُنهَن ۾ ٻَريئِي مَچُ، تو ۾ ناھِ پيشانِي پِرِينءَ جِي.
   ۹
   کَڻِي نيڻَ خُمارَ مان، جان ڪيائون نازُ نَظَرُ؛
   سُورجَ شاخُون جَھڪِيُون، ڪُوماڻو قَمَرُ؛
   تارا ڪَتِيُون تائِب ٿيا، ديکِيندي دِلبَرُ؛
   جَھڪو ٿيو جَوهَرُ، جانِبَ جي جَمالَ سين.
   ۱۰
   تارا تيلِيءَ رُوءِ، لُڌا لالَنَ! اُڀِرِين؛
   جَهڙِي تو صُبوح، تَهڙِي صافِي سَڄَڻين.
   ۱۱
   توڏانهن گھڻو نِهاريان، تارا! تيلاهِين؛
   سَڄَڻُ جيڏاهِين، تون تيڏاهِين اُڀِرين.
   ۱۲
   هُنَ تاري، هُنَ هَنڌِ، هُتِ منهنجا سُپرِين؛
   سَڄَڻَ ماکيءَ مَنڌِ، ڪَؤڙا ٿين نه ڪَڏَهِين.
   ۱۳
   تارا، تِرَ، تِروڪِڻيؤن، مَٿِن ڦُلَڙيُون؛
   کوءِ! سي راتَڙِيُون، جي مون پِرِينءَ پُڄاڻا پيئِيُون.
   
   وائي
   وَهلِي وَنءُ مَ وِهامِي! رَهُ رات! رائِينديس پرِينءَ کي.
   شَمع ٿِينديَس شَب ۾، اِن خوشيء کان کامِي؛
   بابُوئن سندِي باه جِئَن، ٻَران شال اُجھامِي!
   پِرتِ جا پِيتَم جِي، سا ڪِينَ پروڙي عامِي؛
   مونکي مون پِريُن جو، آهي دَردُ دَوامِي؛
   آهيان يارُ سَيَّدَ جو، ڪانَ رهِي ڪا خامِي؛
   هُوءَ جا لَنؤُ، لَطِيفُ چئي، مونکي آهي مُدامِي؛
   روشَنُ ٿِيان رُڃُنِ ۾، جي هُئان لَنؤُ اِنهيءَ لامي؛
   ڪارِي سا قِيامَ سَنئِين، هوتُ جنهنجو حامِي؛
   آيَم تَنهِين لوڪَ سان، جيسِين مان چَوَن سامِي.
   
   داستان ٻيو
   ۱
   ناسِيندي نِگاهَ، پهرين ڪج پِرِينِ ڏي؛
   اَحوالَ عاجزن جا، آکِـجِ لَڳِ اللهَ؛
   روزُ نِهارينِ راهَ، اَکـيُون اَوهانجي آسِري.
   ۲
   چَڱا چَنڊَ! چَئيجِ، سَنِيها کي سَڄَڻين؛
   مَٿان اَڱڻ اُڀرِي، پِريُنِ جي پَئيجِ؛
   جِھيڻو ڳالھائيجِ، پيرين وجِھي هَٿڙا.
   ۳
   اُڀِرُ چَنڊَ! پَسُ پِرِين، تو اوڏا، مُون ڏُورِ؛
   سَڄَڻَ سُتا وِلَھ ۾، چوٽا ڀَري ڪَپُورِ؛
   پيرين آئُون نه پُڄڻِي، ٻاٻُل ڏِئي نه ٻُور؛
   جنهن تي چڙهِي اَسُورِ، سَنجھي سَڄَڻَ سِيٽيان.
   ۴
   ڌَڻِي! ڪَرِيندين ڪَڏهِين، حياتِيءَ هيڪاندِ؟
   مَنَ ۾ مُشتاقَنِ جي، ڪِي رنجائي راندِ؛
   پِرِين ڏيساندَرَ پاندِ، ڳُجُھ ڳَرهِيان ڪن سين؟
   ۵
   هِنئَڙي سَڄَڻَ سارِيا، ڪِٿي هُوندَمِ هيرَ؟
   اَچِي لالَنَ! نه ڏِئين، مَٿي پَلَنگَن پيرَ؟
   ٿِي ورُونهڻ ويرَ، ڳُجُھ ڳَرَهِيان ڪن سين؟
   ۶
   ڪَرَهو نه ڪيڪانُ، پيرين آئُون نه پُڄڻِي؛
   جو مون راتِ رَساڻي، نيئِي ساجَنَ ساڻُ؛
   مُون نه وَهِيڻو پاڻُ، ويٺِي نيڻَ نِچوئِيان.
   ۷
   ڪَرَها! ڪَسَرَ ڇَڏِ، وِکَ وَڌَندِي پاءِ؛
   منهنجو هلڻ اُتَهِين، جِتي جانِبَ جاءِ؛
   توکي چَندَنُ چارِيان، ٻيو وَڳُ، لاڻِي کاءِ؛
   اِئين اُٺَ! اُٺاءِ، جِيئن هوندِيءَ رات هُتِ مِڙُون.
   ۸
   ڪَسَرَ ڇڏ ڪَنواٽَ! وِکُون وِجُھ وَڌَندِيُون؛
   سَنئِين سُپيرِيُنِ جِي، وِنگِي ڀانءِ مَ واٽَ؛
   ڇَڏ جھورِي، ڏي جھاٽَ، ته هوندِيءَ رات هُتِ مِڙُون.
   ۹
   آڻي ٻَڌُمِ وَڻَ جاءِ، مانَ مُکريُون چَري؛
   ڪُڌاتُورو ڪَرَهو، لِڪيو لاڻِي کاءِ؛
   اِنَ مَئي سندي، ماءِ! مُون کي ڳالهڙين ڳوڙها ڪيو.
   ۱۰
   مَيا! مَڃُ مِنٿَ، اَڄ منهنجي ڪَرَها!
   جھاڳِيندي جَرَ پَٽـيُون، مَتان ڪَرِئين ڪَٿَ؛
   سُپيرِيان جي سَٿَ، مُون کي نيئِي ميڙِئين.
   ۱۱
   ڳَلِ ڳانا ياقُوتَ جا، موتِيُنِ ڳُـتـيَس مالَ؛
   ڪَدِيفي جِي ڪَرَها! هيدِي پايَنءِ حالَ؛
   چَندَنُ چارِيَنءِ جالَ، جي مُون رات رَساڻِئين.
   ۱۲
   مَيا! تو مَهارَ، سڄِي پايان سونَ جِي؛
   چارِيَنءِ چَندَنَ چوٽِيُون، نايو ميندِيءَ ڏارَ؛
   سَندِي پِيَ پَچارَ، جي مُون رات رَساڻِئين.
   ۱۳
   اُٺُ نه وڃي وَڳَ سين، چَري نه چانگو؛
   لَڳيسِ نائُڪَ نِينهَن جِي، نِهوڙِيو نانگو؛
   ڇَڏي سِرَ سانگو، رڙهي رَندِ پِرين جي.
   ۱۴
   وِهي مَنجھــهِين وَڳَ، کَٿُورِيءَ ڏارَ چَري؛
   ماءِ! منهنجي ڪَرَهي، پَڌَرِ پَڳَ نه لَڳ؛
   جَڳَ سين جهڙو جَڳَ، هِنئين سين هُتِ چَري.
   ۱۵
   اَڄ نه اَڳينءَ ڍارَ، ڪَرَهو جيئن ڪالھ هو؛
   اَڱَڻَ آيو نه ڪري، پاهوڙي پَچارَ؛
   جيڪُسِ مَنجھ قَطار، ڪا وَلِ چِنائين وِهُ جي.
   ۱۶
   مَيي ماڪائِي، وِڌو واتُ وَليُن کي؛
   خَبَر ٿِي کيٽَ ڌَڻيُنِ کي وِڏُوڙا واهِي؛
   ڪَرَهي ڪاڪَتَ ڇڏِي، وَريسِ نه وائِي؛
   چانگي چَرِيائِي، ويئِي ويچاري وِسرِي.
   ۱۷
   وَٽي سيٽَ سُوَٽَ، پاءِ پنهنجي ڪَرَهي؛
   وَليُون واسَ وَرنيُون، پَهرِيُون مَٿي پَٽَ؛
   چانگي چَٽِي چَٽَ، ته پوءِ نه رَهَندو پَـئِدَ ري.
   ۱۸
   ڪَرَهي کي ڪَئِين، وِڌَمَ پَئدَ پَلَڻَ جا؛
   ليڙو لاڻِيءَ کي چَري، نِيَرَ ساڻ نَـئِين؛
   چانگي سَندي چِتَ ۾، صاحبَ! وِجُھ سَئِين؛
   اوباهيوس اَئِين! لُطفَ ساڻُ لَطِيفُ چئي.
   ۱۹
   چانگي چَئِي چُڪياسِ، مَٿان اَڪَ نه اُلَهي!
   جنهن وَلِ گھڻا وِهاٽيا، اُنَ سين آرِ لَڳياسِ؛
   چوڌارِي چَندنَ وَڻَ، پَچِي پُوڄَ پِياسِ؛
   رُئاري رَتُ ڪَياسِ، هِنَ ڪُڌاتُوري ڪَرَهي.
   ۲۰
   اُٿي اَڙائِينس، ڇڏيو ته ڇيڪَ ٿِيو؛
   کارايان، کِـڙِيو وڃي، پَلاڻي پائِينسِ؛
   ڏانوَڻِ تنهن ڏائِينسِ، جِئن چَري ۽ چِنگھي ڀُڻو.
   ۲۱
   دُو دَستِي، دُو پيرَ، سِيني سَنگَھرَ رُڪَ جِي؛
   ماءِ! مُنهنجي ڪَرَهي، تازي ڦُلَنِ هيرَ؛
   تنهن ڪامَڻَ ڪَندِي ڪيرَ؟ جو مُونهِين وَٽِ مَسَ رَهي!
   ۲۲
   ڪِنين ڪامَڻَ ڪَياءِ؟ ڪِيئَن ڀَنڀولِئين؟ ڪَرَها!
   اَکِيُن مَٿي اَکيا، پِڙَ ۾ پيرَ گَناءِ!
   وَڳَ ڪِ وِسرِياءِ؟ ٻَڌو جِئَن گھاڻي وَهِين.
   ۲۳
   کائي نه کَٽَڻهارَ، چَندَنَ جا چُوپا ڪري؛
   اَگَرَ اوڏو نه وَڃي، سِرکَنڊَ لَهي نه سارَ؛
   لاڻِيءَ جي لَغارَ، مَيو مَتارو ڪيو.
   ۲۴
   چانگا! چَندَنُ نه چَرِين، مَيا! پِئَين نه موڪَ؛
   اَگَرَ اوڏو نه وَڃِين، ٿُڪيو ڇَڏِئين ٿوڪَ؛
   لاڻِي وِچان لوڪَ، تو ڪَهڙي اَکرِ آئُڙِي؟
   ۲۵
   جِئان ڪوڙِ ٻه ڪاٺيُون، پَنجين لَکين پاءُ؛
   مَيو تنهن ماڳاءِ، ڏِيهاڻي ڏارَ چَري.
   ۲۶
   لَکِ لاکِيڻو ڪَرَهو، ڪوڙين ڏيئي ڪاهِ؛
   ايلاچيون آهُرَ ۾، پُوڄَ مَيي کي پاءِ؛
   ڪَٿ نه ڪَندو ڪاءِ، جُه پَلاڻيو ته پِرِينءَ مِڙي.
   
   وائي ۱
   سَڌين سيڻَ نه هُونِ، نِينهُن نِياپي نه ٿِئي؛
   ڪارِيءَ رات رَتَ ڦڙا، جان جان نيڻَ نه رُونِ؛
   موٽَڻ جنِين ميهڻو، پِڙَ تي سيئِي پُونِ؛
   جِن مُسافر سُپِرِين، سي مَرُ رويو رُونِ.
   
   وائي ۲
   توڻي تَڙِئين تُون، يا اَلا! تو دَرُ توءِ نه ڇڏيان!
   مون کي سو مُشاهِدو، جي مُنهن نه ڏِئين مُون؛
   مُون ٻيا درَ گھڻا نِهاريا، آهِئين تُون ئِي تُون.
   داستان پهريون
   1
   مانَ پُڇَنِئِي سُپِرِين، چِتان لاهِ مَ چَرُ؛
   اُنِين جا اَمُرَ، کَڻُ ته خالي نه ٿئين.
   2
   مانَ پُڇَنِئِي سُپِرِين، چِتَ ۾ رکِج چيتُ؛
   سِڙهُ ڌُئاري صافُ ڪر، صابُڻَ ساڻ سُپيتُ؛
   سامُونڊِي! سُچيتُ، ٿِيُ ته پَهچِين پارَ کي.
   3
   مانَ پُڇَنِئِي سُپِرِين، چِتان لاهِ مَ چورُ؛
   ڪَڍِي ڇَڏِ قَلبَ مان، ماري ڪُوڙو ڪورُ؛
   هُنَ ڀَرِ سَندو هورُ، مٿان تو معافُ ٿئي.
   4
   مانَ پُڇَنِئِي سُپِرِين، چيتاريج چِتُ؛
   دائِما دُوربِيءَ ۾، پَسِين وِلاتُن وِتُ؛
   نيہُ نيکاري نِتُ، مَلاحَ! گَڏ مُعۡلِمَ سين.
   5
   ڪايو ڪَمايومِ، موتِي مون نه وَڻجِيا!
   سِيهي جو سَيَّدُ چئي، وَکَـرُ وِهايومِ؛
   هَهڙو حالُ سندومِ، توهَ تُنهنجي اُبَهان!
   6
   ڪَچُ ڪَمايومِ ڪوڙُ، ڀَڳَمِ عَهدَ اَللهَ جا!
   پِڃِرو جو پاپَنِ جو، سو چوٽِيءَ تائين چُورُ!
   مَعلومُ اَٿيئِي مُورُ، ڳُوڙها! اِنهيءَ ڳالھ جو.
   7
   ڪُوڙُ ڪَمايُءِ ڪَچُ، اُٿي اورِ اَللهَ سين؛
   ڪَڍُ تُون دَغا دِل مان، صاحِبَ وڻي سَچُ؛
   مُحبتَ سندو مَنَ ۾، ماڻِڪَ! ٻارجِ مَچُ؛
   اِنَ پَرِ اُٿِي اَچُ، ته سَودو ٿِـئيئِي سَفَرو.
   8
   لُڙَ، لَهِريون، لَسَ، ليٽَ، جِتي اَنتُ نه آبَ جو؛
   الله! اُتِ مَ اولِئَين، ٻيڙا مَٿي ٻيٽَ؛
   جوکو ٿِئي مَ جَهازَ کي، ڦَرَهي اَچي مَ ڦيٽَ؛
   لڳي ڪا مَ لَپيٽَ، هِنَ غارِيـبي غُرابَ کي!
   9
   سِڙهَ سَنوان، لاڄُو نَوان، مُهاڻا سندن مِيرَ؛
   ساٿِي سَفَرِ هَليا، ٿِيا سَڻاوا سِيرَ؛
   جي اَچَنِ ساڻُ اُڪِيرَ، سي ٻيڙا رَکِين ٻاجَھ سين.
   10
   منجھان پيئي مَڪُڙِيءَ، ڪا جا پاڻِيءَ بُوند؛
   سيئِي ڏِٺم رُوند، وَکَـرُ جِن وِڃائِيو.
   
   وائي
   سَهسين شُڪرانا، ڪوڙِيـين ڀالَ ڪَرِيمَ جا.
   حَمد چئج حڪيم کي، جورِ هڻِي جانا؛
   تو ڏيکاري تو ڌڻِي، باطِنَ جا بانا؛
   مَتان، مردَ! وسارئين، صاحبَ جو ثَنا؛
   دوستُ رکِي دل ۾، پَڙهَ لالَنُ لِسانا؛
   جَفا ڏيئِي جِيَ کي، ٿِيُ فِڪرَ منجھ فَنا؛
   تُسِي تو سين توهُ ڪري، مَنَ آگو اَحِسانا؛
   ڪَڍُ تُون دَغا دِل مان، ٻانَهپَ سين، ٻانا!
   صاحبَ وڻي سَچَ سين، ٿِيُ دانہُ، دِيوانا!
   جي تَسلِيمَ سين تَحقِيقُ هئا، سي ڪِئن اَمانا؟
   جاڳيا جي جَبارَ لَءِ، سيئِي سَمانا؛
   فَاذۡکُـرُونِيۡ، اَذۡکُـرۡکُمۡ، ڪَهِيو قُرآنا؛
   وَاشۡکُـرُوۡالِيۡ وَلَا تَکۡفُرُوۡنِ، ڪَڍُ تون ڪُفرانا؛
   سَڀِ سَنوريا سُپِرينءَ، ڪُوَلَ تو ڪَنا؛
   چَڱِي چئج چاهَ سين، مَدحَ اِيَ مَنا؛
   تائِبَ ٿيو تَڪڙا، جوشا، جُوانا!
   نه لَهِين تُون لَطِيفُ کان، اَمَنُ اِيمانا.
   
   داستان ٻيو
   1
   جيڪِي منجِھ جَهانَ، سو تارِيءَ تَڳي تُنهِنجي؛
   لُطفَ جِي، لَطِيفُ چَئي، تو وٽ ڪَمِي ڪانَ؛
   عَدُلَ ڇُٽان آئُون نه، ڪو ڦيرو ڪَج فَضُلَ جو!
   2
   سارِي راتِ سُبحانُ، جاڳِي جن ياد ڪيو؛
   اُنِ جِيَ، عَبۡدُاللَطِيفُ چئي، مِٽِيءَ لڌو مانُ؛
   ڪوڙين ڪَن سَلامُ، آڳَہِ اَچيو اُنِ جي.
   3
   سيوا ڪَر سمنڊَ جِي، جِت جَرُ وهي ٿو جالَ؛
   سَئين وَهَن سِيرَ ۾، ماڻِڪَ، موتِي، لالَ؛
   جي ماسو جُڙيئِي مالَ، ته پُوڄارا! پُرِ ٿِئين.
   4
   سي پُوڄارا پُرِ ٿِيا، سمنڊ سيويو جِنِ؛
   آندائُون عَمِيقَ مان، جُوتِي جُواهرنِ؛
   لَڌائُون لَطِيفُ چئي، لائُون مان لَهرنِ؛
   ڪانهي قِيمتَ تِنِ، مُلھ مَهانگو اُنِ جو.
   5
   سيوِيو جن سُبحانُ، وِيرِ نه وِڙهي تن سين؛
   توبَہَ جي تاثِيرَ سين، تَرِي ويا طوفانُ؛
   ڏيئِي تَوَڪَّلَ تَڪِيو، آرُ لَنگِھيا آسانُ؛
   ڪامِلُ ڪِشتِيبانُ، وِچَ ۾ گَڏِيُن واهَرُو.
   6
   سارِي رات سُجانَ، سَودو ڪَن صاحبَ سين؛
   ٻانهپَ ڀَري ٻيـڙِيُون، هليا جوپَ جُوانَ؛
   پاڻِي پَهلوانَ، لَحظي مَنجِھ لَنگِھي ويا.
   7
   اِيَ گَتِ غَوّاصَنِ، جِئن سَمنڊُ سوجِھيائُون؛
   پيهِي مَنجِھ پاتارَ جي، ماڻِڪَ ميڙيائُون؛
   آڻي ڏنائُون، هيرو لال هَٿنِ سين.
   8
   آڇاڙا عَمِيقَ جا، گَڏيا غَوّاصَنِ؛
   جَهرِيُون جھاڳي آئِيا، ڪارُونڀارَ ڪُنَنِ؛
   سمنڊُ سوجھي جَنِ، آڻي اَمُلَ اولِيا.
   9
   ويا جي عَمِيقَ ڏي، مُنهن ڪائو ڏيئِي؛
   تِن سِپُون سوجھي ڪَڍيُون، پاتاران پيهِي؛
   پَسَندا سيئِي، اَمُلَ اَکَڙِيُنِ سين.
   10
   آڏو چِڪَڻُ چاڙُ، مُنهنجِي موجَ نه سهي مَڪُڙِي؛
   ميڙي مَٺاينِ جو، بيحَدِ چاڙهيمَ بارُ؛
   چَوَڻَ چارو ناهِ ڪو، بَديُون بي شُمارُ؛
   ڪَپرُ ڪارُونڀارُ، اُڪارِئين اِحسانَ سين.
   11
   ويرَ مَ لاهي ويہُ، مٿي آرَ اوڙاهَ جي؛
   پَسِي پاڙي واريُون، ڪج اَنديشو ايہُ؛
   ويندو نه پَسِين ڏيہُ، پَتَڻِ هُن پارِ مَڻي؟
   12
   هِڪِي ٻانهي چِتَ ۾، ٻِي سِٽِي صاحِبُ؛
   ڪَڍي اُونهي ڪُنَ مان، اِي آگي جو عَجَبُ؛
   اِيُ سائينءَ جو سَبَبُ، جِئن ٻُڏا اُڪاري ٻارِ مان.
   13
   هِڪِي ٻانهي چِتَ ۾، ٻِي جا ڪري اَللهُ؛
   پاڻَهِين وجھي ڪُنَ ۾، پاڻَهِين اُڪاري اوڙاهُ؛
   تنهن واحدَ کي واهُ، جو سُتَڙِ سڀيئي ڪري.
   
   وائي
   ڪَنڌِي سارِيان ڪانَ، يا اَمَنُ! اَمانَ!
   يا اِلاهِي! ٻاجَھ ٻِلاٽِي ڀانئِيان.
   ڳَڻَڻَ ڳاڻيٽو ناه ڪو، اَپَرِ ٿيا عِصيانَ؛
   خَبرَ ناه قَبرَ جِي، نِسورا نِسيانَ؛
   والِي! رَسج وَهِلو، اَرَکِ ٿيا اَنسانَ؛
   سُڻُ سَٻاجھا سُپرِين، نَعرو نِگهبانَ!
   مَدِيُون پَسِي منهنجون، شَرِمايا شَيطانَ!
   هِنَ منهنجي حالَ تي، هَيء هَيء ڪَن حَيوانَ!
   سائِين! سُکاڻِي آهِئَين، سامُونڊِي، سُبحانَ!
   تُرَهو ڇِنُم تارِ ۾، رَسِج تون رَحمانَ!
   ٻيلِي جو ٻُڏنِ جو، مون تي موٽي مانَ؛
   ويٺو پِني پِنَڻو، ڪَر ڀيرو مٿي ڀانَ؛
   خالِقَ تان خوبُ ڪيا، گولَنِ جا گُذِرانَ؛
   آئُون پڻ اَنڌو اُنِ ۾، ويٺو پِنان پانَ؛
   سَڀِ سُوالِي سَمِگيا، داتا ڏيئِي دانَ؛
   وِلها سڀِ وَنهِيا ڪيا، تنهنجي جُودَ، جُوانَ؛
   مَتان مُونکي ڇَڏِئين، ٻيـلِي سندا ٻانَ!
   وِيرَ! وَسِيلو آهِئين، داڙوُ ۾ دِيوانَ؛
   لاءِ ڏُهارِينِ ڏِينهَن کي، خِيمو اَڏِيو خانَ؛
   اُتي عَبۡدُاللَطِيفُ چئي، سُڻِجِ ڪا سُلطانَ!
   
   داستان ٽيون
   1
   کُوها ڪالھ کـڻِي، اُنِ وِڌا اُتَرَ آسَري؛
   اَلا جُھري مَ اُنِ جي، اولي جي اَڻِي؛
   وَڻجارَنِ وَڻِي، وَکَـرُ وِڌو ٻيڙِيين.
   2
   وَکَـرُ سو وِهاءِ، جو پَئي پُراڻو نه ٿِـئي؛
   ويچِيندي وِلاتَ ۾، ذَرو ٿِـئي نه ضاءِ؛
   سا ڪا هَڙَ هَلاءِ، آڳَہِ جَنهنجي اُبَهِين.
   3
   اورِيائين آڻِينِ، ميڙيو مُعۡلِمَ خَبرُون؛
   سا تان سُڌِ نه ڏِينِ، جتي وَهُ ويڌَ ڪري.
   4
   ٻيڙِي پُراڻِي، وَکُـرَ پاءِ مَ وِتَرو؛
   تَري ۾ تُنَ پيا، پاسَنِئُون پاڻِي؛
   هِيءِ هَڏِ وِهاڻِي، ڪَڙھُ ڪالهوڻي ڏِينهَن کي.
   5
   تَري تُنَ پِياسِ، پاسَنِئُون پاڻِي وَهي؛
   کُوهو جُھرُ جهنو ٿيو، لاڄُو سَڀ لَڙياسِ؛
   جيلان سَڌَرُ سکاڻياسِ، وَهي تي وَهَ سامهون.
   6
   ويٺو تُنَ تُنِينسِ، مَکِ ڏيهاڻِي مَڪُڙِي؛
   سَنباهي، سَيَّدُ چئي، مٿي نينڊوُءِ نِينسِ؛
   وَٽائي وَڏاندَرا، لاڄُو لَڳائِينسِ؛
   آخرِ اُهِرائِينسِ، ته جوکو ٿِئي نه جهازَ کي.
   7
   اَچِي سو ڏٺوءِ، جو ڪَپَرُ سوءِ ڪَنَنِ سين؛
   سُتي لوڪ لَطِيفُ چئي، يادِ نه ذرو ڪيوءِ؛
   غافِلُ ٿِي غُرابَ کي، اوڙاهَ تي آندوءِ؛
   سو ڇِتَرُ ڇُوهي کان رَکِين! جو پِيو پُراڻو پوءِ؛
   جهازُ ضَعيفَنِ جو، پاڻِيءَ ۾ پَرِتوءِ!
   سَيَّدُ! ساٿُ سندوءِ، پُرِ بَندَرِ پَهچائِين!
   8
   جُتو وانءُ جَهازَ! گَڏيو غُرابَنِ سين؛
   پُورِيندي هُنَ پارَ ڏي، سَڌَرَ کَـڻـجِ سازَ؛
   اَچنِ ٿا آوازَ، سَٽاڻي سَمُنڊَ جا.
   9
   دَنگِي وِچ درياهَ، ڪِي ٻُڏي ڪِي اُپِڙي؛
   هُو جي واڍي واڻيا، سي سُونهَڻَ سڀ سَڙيا؛
   مُعۡلِمَ ماڳِ نه اَڳِئين، فِرَنگِي مَنجھ ڦِرِيا؛
   مَلاحَ! تُنهنجِي مَڪُڙِيءَ، اچِي چورَ چڙهيا؛
   جِتي ڍِينگَ ڍَرِيا، تِتي تارِي تُنهنجِي!
   10
   ٻيڙِياتا! ٻيئِي، تو نه ڦَٻَنديُون ڳالَهڙِيُون؛
   سَڄِيُون راتِيُون سُمهِين، ڀَـرُ سُکاڻَ ڏيئِي؛
   صُباحَ سَڀيئِي، پارِ پُڇَندَءِ خَبرُون.
   11
   وَهَ تِکَ وَهَڪَرا، جِت لَنگَر نه ٺَهِرَنِ؛
   وڏاندَريُون وَهَ سامُهِيُون، جَھجھي زورِ جُنبَنِ؛
   نيڍوُءَ ۾ ناتارِيُون، وَڻِجارا وِجَھنِ؛
   مُلان مُعۡلِمَنِ، مُون ڳَرِي سُئِي ڳالهڙِي.
   12
   وَڻِجارا! ويٺي، تو نه سَرَندِي شاهَ ري؛
   مَکِ پَنهنجِي مَڪُڙِي، چَڱِي ڪَر چيٺي؛
   پاسا پاکَڙِينِ جا، سَمُنڊُ ٿو سيڪي؛
   جي لُنڊا ۾ ليکي، وِيرِ وڙهندِي تِن سين.
   13
   ناکُـئو نِگَــهَبانُ، مُعۡلِمَ مُنجي خَبرُون؛
   جِن ساري کَنيو سَمنڊَ تي، سَفَرَ جو سامانُ؛
   لُطفَ ساڻ لَطِيفُ چَئي، تِن لَنگھيو طُوفانُ؛
   سَنڀاري سُبۡحانُ، وڃِي عادَنِئُون اُکَتَا.
   14
   بَندَرِ جان ڀَــئِي، ته سُکاڻِيا مَ سُمهو؛
   ڪَپَرُ ٿو ڪُنَ ڪري، جِئن ماٽي منجھ مَهِي؛
   ايڏو سُورُ سَهِي، ننڊ نه ڪجي، ناکُـئا!
   15
   سُتا سَڀِ پَـئِي، سَندي مُعۡلِمَ آسري؛
   اَئِين پڻ سُمهو، ناکُـئا! بَندَرِ ناه ڀَــئِي؛
   جن جِي سَيدَ لَڄَ کَنئِي، سي سڀ لَنگھيندا لَڪيُون.
   
   وائي
   ساٿِينِ نَنڌا بارَ، وو! تن پانڌِينِ نَنڌا بارَ؛
   توکي آرِسُ اَکَڙِيُنِ ۾!
   پاتا پاڙيوارِيـين، پَڳہَ منجِھ پاتارَ؛
   پَتڻُ ٿو پُورَ ڪري، آئِي تُنهنجڙِي وارَ؛
   سَڄِيُون راتيُون سُمهِين، کِيو منجھ خُمارَ؛
   ڪِ تو ڪَنين نه سُئِي، هَلڻَ جِي هاڪارَ؟
   تائِبَ ٿِيو تَڪِڙا، سَچِي اِيَ سَنڀارَ؛
   نِنڊَ نه ڪجي ايترِي، سُڻجِ اَدا يارَ!
   سائينءَ مُڪين سَچَ کي، تون ڪُوڙو منجھ قَطارَ؛
   ڪِ تو ڪَنين نه سُئِي، ڪَپَرَ جي ڪُوڪارَ؟
   گِھڙان ٿِي رِءَ گَھڙي، اِلاهِي تُهارَ!
   هو جو شَڪُ شارِڪَ جو، تِئان رَکُ سَتارَ!
   ڪُلُّ نَفۡسٌ ذَائِقَةُ الۡـمَوۡتِ، پَڙهو اِيَ پَچارَ؛
   شِڪارُ تون شَهبازَ جو، تون تان مَنجِھ شِڪارَ!
   يَوۡمَ يَفِرُّ الۡـمَرۡءُ مِنۡ اَخِيۡہِ، جِت ڀَڄَندا ڀارَ؛
   تُرَهو ڇِنو تارِ ۾، اَچجِ تُون اوسارَ!
   لَکَ مِڙيئِي لُٽِيا، هُنئَهِين ويا هَزارَ؛
   ڏِنـئه جي اَللهَ کي، هُوندَ ٿِئين پَرِيـين پارَ؛
   جوٽَنِ مَٿان جُٽِڪي، دُنِـي تُنهنجي دارَ؛
   جِيفو آهِ حَديثَ ۾، اَنڌِيءَ اِي آچارَ؛
   وَٽِيءَ ڪين وِلَهنِ سين، ڪَنبِي ڀَرِ قَهارَ؛
   سا ڪِئَن هَلي تو سين، جا ڀَڳِي کان ڀَتارَ؟
   جِيَڻُ جالَ نه نِبَهي، سُڻـجِ اِيَ سَنڀارَ؛
   جِمَ وِسارِئين ويسِرا! ڀِتِيُن جِي ڀُلڪارَ.
   
   داستان چوٿون
   1
   سَڀيئِي سُبحانَ جي، ڪَرِ حوالي ڪَمَ؛
   ٿِيُ تَحقِيقُ تَسلِيمَ ۾، لاهي غَمَ وَهَمَ؛
   قادِرُ ساڻُ ڪَرَمَ، حاصَل ڪري حاجَ تو.
   2
   چَڱا ڪَنِ چَڱايُون، مَٺايُون مَٺَنِ؛
   جو وَڙُ جُڙي جِن سين، سو وَڙُ سيئِي ڪَنِ.
   3
   مَيَنِ مَٿي سَمَرا، کُهِيَنِ سَڏَ ڪَرِينِ؛
   ساٿُ نِباهِيو نِينِ، اِيَ پَرِ سَندِي سَڄَڻين.
   4
   وِتُ وِيمي جو جي لَهِين، ته ٻِي ڪارِ نه ڪَرِئين ڪا؛
   سا پَرُوڙِج ڳالھڙِي، وَڻجارَنِ وٽان؛
   موتِي مِن هَٿان، آندَءِ گھڻي اَدَبَ سين.
   5
   اَمُلَ آڇِ مَ اُنِ کي، جي نه پَرُوڙِينِ مَٽِ؛
   جِتِ گَڏِجيئِي جوهَرِي، ماڻِڪُ تِتَهِين مَٽِ؛
   جنِين سونَ سين سَٽِ، تِن هَڻِي رِيُّ رَدِ ڪيو.
   6
   سونا! وانءُ صَرافَ سِيئَن، لَڏو لاهِ مَ لَڏِ؛
   سودو سوئِي ڇَڏِ، جَنهن ۾ جَواهِرُ ناهِ ڪِي.
   7
   جُه صَرافَنِ لَڏِيو، ته تُون پڻ لَڏِجِ، سونَ!
   قَدُرُ لَـهَندُءِ ڪونَ، نيئِي گَڏِيندَءِ گَڏُونءَ سين.
   8
   اَگِھيو ڪائو ڪَچُ، ماڻِڪَنِ موٽَ ٿِي!
   پَلَيءِ پايو سَچُ، آڇِيندي لَڄَ مَران!
   9
   ويا سي وِينجھارَ! هِيرو لال وِنڌِينِ جي؛
   تِـنِين سَندا پويان، سِيهي لَـهَنِ نه سارَ؛
   ڪُٽِينِ ڪُٽِ لُهارَ، هاڻي اُنِين ڀيڻِيين.
   10
   وڃن مَ وِينجھارَ! پاڻِـيَٺَ جي پَرَکَڻا؛
   ڪَنۡيَرُ پايو اَکـِئين، لَـهَنِ سَڀَڪَنهِن سارَ؛
   موتِيءَ جي مِزاجَ جو، قَدرُ مَنجِھ ڪِنارَ؛
   صَرافَنِئُون ڌارَ، ماڻِڪَ مُلاحِظو ٿِئي!
   11
   ماڻِڪُ، مُنڌَ هَٿان، پيـتِيءَ ۾ پُرزا ٿيو!
   سَڄو تان، سَيَّدُ چئي، لَهي لَکُ سَوا؛
   ڀَڳي پُڄاڻا، پَدَمان پَري ٿيو.
   12
   جِتي ماڻِڪَ ماڳُ، تِتي چوران تَڪِيو؛
   سَنئون تِن سُڀاڳُ، اَمُلُ جن اوباهِيو.
   13
   چورُ اُڀو اِئن چوءِ، ته آئُون اُهوئِي آهيان؛
   جي اَسِي اَکِيُنِ هوءِ، نه لِڪي کي ڪونه لَهي.
   
   وائي
   جاڳو، يارا! جيڏِيُون! پاڻُ پَرَنِجي؛
   جاڳو جوشان، جيڏِيُون! پاڻُ پَرَنِجي.
   هَلَندي حَبِيبَن ڏي، ويلو وِچِ نه ڪجي؛
   مَٿان اُهِسَ اُسِرِي، پَتنگَ جِئَن پَئِجي؛
   عَرضُ اَحوالُ اُنِ کي، چَڱِيءَ ڀَتِ چَئجي؛
   ڪري نِيازُ نِڪَڻو، واحِدَ ڏي وَرجي؛
   آهي مَوتُ مِڙَن تي، گوڙِيُون ڪيو گَجي؛
   اَجَلُ ايندُءِ اوچتو، جو سَدا ٿو سڄي؛
   اَڳيان اُونداهيءَ جو، سَمَرُ ساڻُ ڪجي؛
   کَڻُ تون قُوتُ قَـبَرَ جو، گھڻو ٿو گُھرجي؛
   آگو عيبَ اوهانجا، ڍَڪيا ڳُجَھ ٻُجھي؛
   جيڪِي وَهي وُجُودَ ۾، صاحبُ سو سَمجھي؛
   ڊِڄِي ڊاءِ ڌَڻِيءَ جي، جيڪو ڀَيءِ ڀَڄي؛
   اَمَنُ آهي اُن کي، جو مَنجھ اَلله اَجھي.
   
   داستان پنجون
   1
   لَهرِيُن ليکو ناهِ ڪو، جِتِ ڪَپَرَ ڪُنَ ڪارا؛
   آڇاڙا عَمِيقَ جا، اَچَنِ اوڀارا؛
   اُٿِي اَسارا! وِيرِ وِڙَهنديءِ ويسِرا!
   2
   ڪالھ وِڌائِين ڪُنَ ۾، جاڏا جُنگَ جَهازَ؛
   تُنهنجِي اَڄُ تَرازَ، آهي آرَ اَکِيُنِ ۾.
   3
   مُلاحِظو مَهراڻَ جو، مُورِ مَ لاهِ مَناءُ؛
   سامُونڊِي! سَنڀالِ ڪِي! سُمَهڻَ آيُءِ ساءُ؛
   جاڳِي جَرَ مَٿاءُ، تاري وانءُ تَرازَ کي.
   4
   تاري وانءُ تَرازَ کي، مَنجھان مَوجَ، مَلاحَ!
   دانهُون ڪَنِ درياهَ جون، اُونهي جا آگاهَ؛
   سُونهَنِ جي صَلاحَ، وَٺُ ته وِيرِ لَنگھي وَڃِين.
   5
   سُونهان سَڌِيون ڏِينِ، هِنَ ديواني درياهَ جون؛
   ڪُوڙَ اوڏائِي ڪِينَ ڪِي، رُڳو سَچُ سودِينِ؛
   عِجِزَ جي اَڌَ راتِ کي، وَکـَرُ وِهائِين؛
   ساٿُ نِباهِيو نِينِ، ثابِتُ اِنهِيءَ سِيرَ مان.
   6
   قَرڦُلَ ڦوٽا، پارچا، پاڻِيَٺَ پاتائُون؛
   ڪوٺـيُون قِيمَتَ سَندِيُون، تَرَ ۾ تاڪِيائُون؛
   لاڄُنِ مَنجھ، لَطِيفُ چئي، ٻِيڙا ٻَڌائُون؛
   نَذرُ نَبِيءَ ڄامَ جو، چَڙَهندي چَيائُون؛
   جي ڇُوهي ڇوڙيائُون، سي ٻيڙِيُون رَکِين ٻاجَھ سين!
   7
   وِچينءَ جان ويهِي، جَرَ پَلؤ پائِيان؛
   ”تَڙِ ٻيڙا! گَھرِ سُپِرِين!“ اُوسَہِ اِيَ پيئِي؛
   جِئن وَڻِجارو سين وَکَرين، سَرَها سَڀيئِي؛
   حُرمَتَ ساڻُ حَبِيبَ جي، سُونگِيا نه سيئِي؛
   پاڻَهِين اُوُءِ پيهِي، کَنڊَ کيڙائُو آئِيا.
   
   داستان ڇهون
   1
   تانگھي ۾ تاڻي، ٻَڌُ پَنهنجو تُـرَهو؛
   اُونهي ۾ آڻي، ڪو نَه ڏيندُءِ ڪو ٻيو!
   2
   ڏوري لَھُ ڏاتارُ، جِمَ وِهِين ويسِرو!
   هَڪِيو هوئجِ هوشيارُ، کِنوڻِ کِنوندَيءِ اوچتي.
   3
   کِنوڻِ کِنوايو، آيَءِ نِنڊَ اَڀاڳَ کي!
   جِنِين نه ڀَؤ ڀانيو، ڪَري تَوائِي تِن کي.
   4
   سامُونڊِي! ٿو سَنبَهِين، ساڄو جَھلِ سُکاڻُ؛
   لَڳي واءُ وَڏاندَرو، مُنجھائي مَهراڻُ؛
   جِنِين ڀانيو پاڻُ، ڪَري تَوائِي تِنِ کي.
   5
   نَڪو سُک نَکَـٽين، نه ويساندِ نَـئين؛
   جيڪا اَچيئِي سامُهِين، ڀانئَيِن سا سَنئين!
   مُوڙِي ڪوه مَئين؟ جِئن سَڄيُون راتِيُون سمهين!
   6
   اَهُکِي راهَ اَللهَ جِي، اَهُکِي، اَهُکِيءَ ڀَتِ؛
   هُوءِ جي ڏيهائِي ڏيہَ جا، تن پڻ مُوڙهي مَتِ؛
   آڇاڙانِ اُبَتِ، گِھڙِجِ گھاٽي نِينهَن سين.
   7
   تَنَ ۾ تَرازَ توهَ جِي، گَھڻو لَہُ گھوري؛
   اَدَبَ ۽ اِخِلاص جا، سِڙهَ ٻَڌجِ سوري؛
   وَکـَرَ وينَتِيُن جو، تنهن ۾ پائج توري؛
   ته عادَنِئُون اوري، تُنهنجو تَوائِي نه ٿِـئي.
   8
   سمنڊُ جي سيوِين، تِنِين ماڻڪَ ميڙيا؛
   ڇِلرَ جي چوئِين، تِن سانکوٽا ۽ سُتيون.
   داستان پهريون
   1
   پَڳَہَ پاسي گھارِ، آيَلِ! سامُونڊيُن جي؛
   وجِھي جِيُ جَنجارِ، جِمَ وَڃَنِئِي اوهِرِي.
   2
   پَڳَہَ پاسي پَچُ، آيَلِ! سامُونڊيُن جي؛
   مَنَ ۾ ٻاري مَچُ، جِمَ وَڃَنِئِي اوهِرِي.
   3
   پَڳَہَ پاسي ويہُ، آيَلِ! سامُونڊيُن جي؛
   تون ويسِرِي وِکَ کَـڻِين، هو پُورِيندا پَرَڏيہُ؛
   سَمُنڊُ جِن ساڻيہُ، ڪوهُ نه ويئِينءَ تِن سين؟
   4
   نَنگَـرَئُون نيڻين، مَنُ اولِيءَ نه اوهِري؛
   سَٻاجھين سيڻين، پائي ڳُڻَ ڳِهِيو هِنئون.
   5
   سيئِي جوڀَنَ ڏِينهَن، جڏهن سَڄَڻَ سَفَرِ هَليا!
   رُئان رَهنِ نه سُپرِين، آيَلِ! ڪَريان ڪِيئن؟
   مُونکي چاڙهي چِيئَن، ويو وَڻِجارو اوهِري!
   6
   نه سي تڙِ هوڙاڪَ، نه وايُون وَڻِجارَنِ جُون!
   سَرتيُون سامُونڊين جا، اَڄُ پِڻُ چِڪِيَمِ چاڪَ؛
   مارِينِمِ فِراقَ، پاڙيچيُون پِريُنِ جا.
   7
   وِيا اوهِرِي اوءِ، مُونکي ڇڏي ماڳَهِين؛
   جُڳَنِ جا جُڳَ ٿيا، تِئان نه موٽيو ڪوءِ!
   گُوندَرُ ماريندوءِ، ويچارِي! وِيَنِ جو.
   8
   اُونهي ۾ اوهِرِي، جڏهن ويا جي؛
   موٽِي ماڳِ نه آئِيا، ماءِ! سامُونڊِي سي؛
   کارو تنِين کي، جيڪُسِ وَهُ ورِي ويو!
   9
   اُهِرِيا جِئائِين، ڍُڪَنِ تِن تَڙائيين!
   سامُونڊينِ، سائِين! واءُ سَڻائو وارِئين!
   10
   سامُونڊِيَڪو سَڱُ، آهي گُوندَرَ گاڏُئون؛
   انگنِ چاڙهي اَنگُ، ويو وَڻِجارو اوهِرِي!
   11
   وڃيئِي وِسرِي شال! جو تو سودو سِکِيو؛
   اَڃا آئين ڪالَ، پڻ ٿو سَفَرِ سَنبهِين!
   12
   ڳِرِيو جَھليو روءِ، مَٿي مُهُري هَٿڙا؛
   کوءِ! سودو سَندوءِ، جو تون، ڍوليا! سِکِيو.
   13
   اُلوڙَڻَ نه ڏِئي، وَرُ وِڌائين وَنجَھ کي؛
   رَهُ اَڄوڪِي راتِڙِي، لالَنَ! مُون لائي؛
   وَڃُ مَ ڦوڙائي، ايڏي سَفَرِ، سُپرِين!
   14
   جيڪُسِ نِٻَرُ نِينهُن سَندومِ؛ جئن مون بِيٺي هُن ٿيلِيو؛
   سعيو سامُونڊِيُن سين، اَڳهِين تان نه ڪَيوم؛
   وِجَھڻُ مَنجِھ هُئومِ، پاڻُ وراڪي رَسِ سين.
   15
   ٻيڙِيءَ جي ڀُڻَنِ، نِينهُن نه ڪَجي تِن سين؛
   اُڀيُون ڏَنڀَ ڏِسَنِ، جُه سِڙهُ ڏيئِي سِيرَ ٿيا.
   16
   هِنئَڙو ٻيڙِيءَ جان، ڏُتَڙِ پئي ڏينهن ٿيا!
   پُڇيو تان نه پِريان، ڪَرَلاهُو ٿِي ڪڏهين.
   17
   سَرَ نِسرِيا پاندَ، اُتَرَ لڳا، آءُ پِرِين!
   مُون تو ڪارَڻَ، ڪانڌَ! سَهِسين سُکائُون ڪَيون.
   18
   جيڪر اَچي هاڻِ، ته ڪريان رُوحَ رُچَندِيُون؛
   آيَلِ! ڍولِئي ساڻُ، هوندَ ڳَرِ لڳِي ڳالھيون ڪَريان.
   19
   آيَلِ! ڍولِئي ساڻُ، اَچي ته جھيڙِيان؛
   لايَءِ ڏِينهن گھڻا، مون سين ڪَيَءِ ٿورڙا.
   20
   لاهِيندا ئي ڪَنِ، ڳالھيُون هَلَڻَ سَندِيُون؛
   ڏِيندا مُون ڏُکَنِ، وَهَ وِجھندا جِندڙو!
   21
   مونکي جِياريو، پِرِيُنِ جي ڳالھ ڪري؛
   ڊَٺو اَڄُ اَڏِيو، هِنئڙو ڪوٽَ بُرجَ جئن.
   22
   چِمڪيون چَوڌارَ، ڌَڄُون ڌاڙيچنِ جُون؛
   ماءِ! سامُونڊِي آئيا، سَهسين ڪَري سِينگارَ؛
   اُنِين جي پَچارَ، ڪالھونڪَرَ ڪانگُ ڪَري.
   
   وائي
   آيَلِ! ڪَريان ڪِيئن؟ منهنجو نِينهُن اَپليو نه رهي.
   ويو وَڻِجارو اوهِرِي، مونکي چاڙهي چِيئَن؛
   سامُونڊين جي سَڱَ کي، رُئان راتو ڏِينهن؛
   اُڏوهِيءَ جئَن ڏُکَڙا، چَڙهيا چوٽيءَ سِيئَن؛
   گُوندَرَ مٿان جِندڙِي، وَريا وَليُن جِيئَن؛
   مادَر! پائي مُنڊِيُون، وڃان هادِيءَ سِيئَن.
   
   داستان ٻيو
   1
   اَڄُ پڻ وايُون ڪَنِ، وَڻِجارا وَڃڻَ جُون؛
   هَلڻَ هارا سُپِرِين، رُئان تان نه رَهَنِ؛
   آئُون جَھـلِيندِي ڪيترو؟ آيَلِ! سامُونڊين؛
   پَڳَہَ ڇوڙي جَنِ، وِڌا ٻيڙا ٻارِ ۾.
   2
   لاهِيان جي نه چِتان، اَلا! اُنِ مَ وِسران!
   مَڙِهيو مَنجھاران، جِيُ مُنهنجو جن سين
   3
   تَڙين تَنوارِينِ، ماءِ! سامُونڊِي آئِيا؛
   مونکي جِيارِينِ، وايُون وَڻِجارَنِ جون.
   4
   لَڳي اُتَرَ اوهِريا، واهُوندي وَرَنِ؛
   آئُون گھڻو ئِي گھورِيان، سؤدو سامُونڊِيَن؛
   اَڱَڻِ جن اَچَنِ، عِيدَ وَرتِي اُنِ کي.
   5
   اَڱَڻِ آئِيا جان، ته سَرَتِيُون مون سُکَ ٿيا؛
   اَمُلَ پِرِينءَ مٿان، ٻَرڪِيو ٻـين ڏيان.
   6
   سِڙهَ ٿي سِبيائُون، بَندَرَ جَن تَڙنِ تي؛
   سِڙهَ سِبِي ساڄا ڪري، کُوها کَنيائُون؛
   بيرَقُون بحرنِ ۾، ڇوڙي ڇَڏيائُون؛
   لَهريُون لَنگھيائُون، لُطف سان لَطِيفُ چَئي.
   7
   سِڙهَ ٿي سِبيائُون، بَندَرَ جِن تَڙنِ تي؛
   مُلان مُعلِمَ خبرون، پُڇِي پُوريائُون؛
   سُتَڙُ سوٺِيائُون، اَوَتَڙِ ڪنهن نه اولِيا.
   8
   بَندَرَ ديسان ديسِ، مُلھ نه مِلي وارِئين؛
   فَقِيراڻي ويسِ، اَمُلَ ڏِيَن اَتوريا.
   9
   اُڀيُون تَڙَ پُوڄِينِ، وَهُون وَڻجارنِ جون؛
   آڻيو اَکا ڏِينِ، کَٿُورِي، سمُونڊ کي.
   10
   جَرَ ٿَـڙَ ڏِيا ڏي، وَڻَ ٽِڻَ ٻَڌي وانئُـٽِـيُون؛
   اَلا! ڪانڌُ اچي، آسائتِي آهيان!
   11
   جا جَرَ جاٽُون نه ڏِئي، ڏِيا نه موهي؛
   سَڌُون ڪوهُ ڪَري، سا پنهنجي ڪانڌَ جون؟
   
   داستان ٽيون
   1
   پُران، مانَ پُڄان؛ بَندَرَ مون ڏُورِ ٿِيا؛
   نه مُون هَڙَ نه هَنجَ ڪِي، جو آئُون چَئِي چَڙهان؛
   اِيهين ڪَجِ، پاتِڻِي! جنهن پَرِ پِرِينءَ مِڙان؛
   ڪارُون تي ڪَريان، تو دَرِ اُڀِي، ناکُـئا!
   2
   هَڙَ ۾ ڪِينَ هُئونِ، هُنئِين هُنِ نه چاڙهيا؛
   سارو ڏِينهُن سمنڊَ تي، لهِي سِجُ وِيونِ؛
   جڏهين سائينءَ سَببُ ڪَيونِ، تڏهن سُتَڙِ ٿيا سَيَّـدُ چئي.
   3
   اسان اُڌارا، آڻي آوَنگَ چاڙِهيا؛
   مُنهُن ڏيئِي مُون آئِيا، سَمُهان سِيارا؛
   اُڀِرَنِ سيِڪارا، پَسو وَرَ ٻـين جا.
   4
   مون اُڀي تَڙَ هيٺِ، پِريُنِ پَڳَہَ ڇوڙِيا؛
   ڪا مُونهِين ۾ ڏيٺِ، ناتَ سَڄَڻَ سَٻاجھا گھڻو.
   5
   مون اُڀي تَڙ پاسِ، پِريُنِ پَڳَہَ ڇوڙِيا؛
   هو اَلله هارَ اُهِرِيا، آئُون دَمِ دَمِ دُعا ڪَندياس؛
   آهَ نه لاهِيندياس، موٽِي ايندا مان ڳَري.
   6
   کاري کيڙائُو، مَٿي مِٺي موٽيا؛
   سَودو ڪَنِ نه سونَ جو، وَڏا وِهائُو؛
   موتِي جي مَهراڻَ جا، تِن جا طاماعُو؛
   سامُونڊِي سائُو، لَنڪا لوپي آئِيا.
   7
   لَنڪا لَنڪا ڪَنِ، لَيء لَنڪا جي اوهِرِيا؛
   سُڻِي سونُ لَنڪا جو، سُکُ نه سامُونڊيُنِ؛
   پِرِهَ پَڳَہَ ڇوڙِيا، کاري کيڙائُنِ؛
   وَڏي ڀاڳ ڀِڙنِ، جي ڪَهيا ڪارُونڀار ڏي.
   8
   وَڻجارنِ ورِي، پِرِهَ پَڳَہَ ڇوڙِيا؛
   اولِيُون پَسِي اُنِ جون، پِيَڙَمِ ڳَچَ ڳَرِي؛
   وينديسِ، ماءِ! مَرِي، ساري سامُونڊيُنِ کي.
   9
   وَڻجاري جِي ماءِ، وَڻجارو نه پَـلِئين؟
   آيو ٻارهين ماهِ، پڻ ٿو سَفَرِ سَنبهَي!
   10
   وَڻجاري ڪانڌاءِ، مُون وَرُ ويٺي گھارِيو!
   لَڳي اُتَرَ واءُ، ڍولِيو هَلڻَ جون ڪري.
   11
   جي تون وَڻجارو ڪانڌُ، ته مُون هَڏِ مَ لائون لَڌيُون!
   پَرَ ڏيہَ مٿي سانگُ، اَٺـئِي پَهرَ جنهن ڪيو.
   12
   ڏِٺِي ڏِياري، سامُونڊيُنِ سِڙهَ سَنباهِيا؛
   وِجھيو وَرُ ونجَھ کي، روئي وَڻجارِي؛
   مارِيندَءِ مارِي! پِرِهَ سُورَ پِريُنِ جا.
   
   داستان پهريون
   1
   وَهَ تِکَ، واهُڙَ تِکَ، جِت نِينهُن، تِکَ نرالِي؛
   جِن کي عِشقُ عَمِيَقَ جو، خِلوَتَ خِيالِي؛
   وارِئين سا، والِي! هِنَئڙو جِن هَٿِ ڪيو.
   2
   واهُڙَ وَهَنِ نَوان، اَڃا وَهُ اَڳي ٿيو؛
   گَھرِ ويٺيون گَھڻا ڪريو، سَرَتِيُون سَڱَ سَنوان؛
   صُورَتَ جا ساهَڙَ جِي، سا جي ڏٺِي آن؛
   هُوندَ نه پَليو مان، گِھڙو سڀ گَھڙا کـڻِي.
   3
   ڪَنڌِي اُڀيُون ڪيتريُون، ”ساهَڙُ ساهَڙُ“ ڪَنِ؛
   ڪنِين سانگو ساهَ جو، ڪي ”گھورِيِسَ“ ڪيو گِھڙَنِ؛
   ساهَڙُ سَندو تَنِ، گھاگھائي گِھڙنِ جي.
   4
   وَڻَنِ ويٺا ڪانگَ، وِچِين ٿِي ويلا ڪري؛
   گِھڙِي گَھڙو هَٿِ ڪري، سُڻِي سانجِھيءَ ٻانگَ؛
   سيئِي ڍُونڍي سانگَ، جِتي ساهَڙُ سُپِرِين.
   5
   گِھڙِي گَھڙو هَٿِ ڪري، ٻَهُون نِهاري ٻَنگُ؛
   سر در يار فِدا شُد چه بَجا شُد، وَصۡلَ اِهوئِي وَنگُ؛
   رات جنِين جو رَنگُ، الا! سي اُڪارِئين.
   6
   گِھڙِي گَھڙو هَٿِ ڪري، ٻَهُون نِهاري ٻَنگُ؛
   وَ اَمَّامَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّہٖ، اِيُ لَنگِھيائِين لُنگُھ؛
   سِڪَندِيَنِ کي، سَيَّدُ چَئي، ڪِينَ جَھلِيندو جَھنگُ؛
   راتِ جِنِين جو رَنگُ، الا! سي اُڪارِئين.
   7
   گِھڙِي گَھڙو هَٿِ ڪري، اِلاهِي تُهارَ!
   ڄَنگَھ ڄَرڪي واتَ ۾ سِسِيءَ کي سيسارَ؛
   چُوڙا ٻِيڙا چِڪَ ۾، لُڙَ ۾ لُڙِهيَس وارَ؛
   لَکين چُهٽيسِ لوهِڻـيُون، ٿيلهيُون ٿَـرَنِئُون ڌارَ؛
   مِڙيا مَڇَ هزارَ، ڀاڱا ٿِيندِي سُھڻِي.
   8
   گَھڙو ڀَڳو ته گھوريِو، مَرُ چُورُ ٿِئي چُوڙو؛
   طالِبُ الۡمولىٰ مُذَڪَّرٌ، اِيُ ٻُڏَندَنُ ٻُوڙو؛
   ڪوڙِهيو ڏَمُ ڪُوڙو، مُون ميهارُ مَنَ ۾.
   9
   گَھڙو ڀَڳو ته گھوريِو، پاڻان هو حِجابُ؛
   واڄَٽُ وڄي وُجُودَ ۾، رهيو رُوحَ رَبابُ؛
   ساهَڙَ رِءَ صَوابُ، آءٌ گھڻو ئِي گھورِيان.
   10
   گَھڙو ڀَڳو ته گھوريِو، تان ڪِي تَرُ، هِنيان!
   اَدَبُ اَکَڙِيُنِ کي، ڏيهاڻِي ڏِيان؛
   ميهارَنِ مِيان، سَئون سُونهايَم پيچِرو.
   11
   گَھڙو ڀَڳو ته گھوريِو، آسَرَ مَ لاهيجِ؛
   لَا تَقۡنَطُو ا مِنۡ رَّحۡمَةِ اللهِ، تُرهي اِنَ تَريجِ؛
   حَبِيباڻِي هيجِ، پَسِين مُنهُن ميهارَ جو.
   12
   گَھڙو ڀَڳو، مُنڌَ مُئِي، وَسِيلا وِيا؛
   تِنهان پوءِ سُئا، سُهڻِيءَ سَڏَ ميهارَ جا.
   13
   پاڻُ مَ کَـڻـجِ پاڻَ سين، وَسِيلا وِسارِ؛
   لُڙُ لنگھائي، سُهڻِي! پِرتِ وِجھنديءِ پارِ؛
   سي تُرتُ لنگِھينديُون تارِ، اُڪَنڍَ آڳَہُ جن سين.
   14
   پاڻُ مَ کَـڻـجِ پاڻَ سين، رِءِ وَسِيلي وانءُ؛
   مَٿان سائِرَ، سُهڻِي! پِرتِ وٺجي پانءُ؛
   نينهن ڳِنهندي نانءُ، ونءُ پِريان جي پارَ ڏي.
   15
   ڪونهي آڳَہُ اَهِڙو، جهڙِي مُحبتَ مَنِ؛
   اُڀيُون اورئين پارَ ڏي، ڪُوڙيُون ڪَکَ پُڇَنِ؛
   نَدِي تِن نيڙُ ٿِئي، جي رِيءَ تُرهي تَرَنِ؛
   سِڪَ رَساڻي، سُهڻِي! اَصۡلِ عاشِقَنِ؛
   سي جَھليُون ڪينَ ڪُنَنِ، پُڇَنِ جي ميهارَ کي.
   16
   پُڇَنِ جي ميهارَ کي، پُڇي سي ميهارَ؛
   تُرَهو تِنِين بارُ، عِشقُ جنِين کي آڪِرو.
   17
   ساهَڙُ، سا سُهڻِي، سائِرُ پڻ سو ئِي؛
   اهي نِجو ئِي، ڳُجُھ: ڳُجھاندَرَ ڳالھڙِي.
   
   وائي
   ڪهڙي مَنجھ حِساب؟ هُئڻُ مُنهِنجو هوتَ ري، لا!
   گولِي! ڀَڄُ گُناهَ کان، ڪونهي سُولُ ثَوابَ؛
   نڪِي تَقاوَتَ ۾، نڪِي مَنجِھ رَبابَ؛
   خُدِيائِي خُوبُ ٿِئين، لائِين جي لُعابَ؛
   پَلِيتُ ئِي پاڪُ ٿِـئي، جُنبِيو مَنجِھ جِنابَ؛
   سو نه ڪَنهن شَيءِ ۾، جيڪِي مَنجِھ تُرابَ؛
   هُوءِ جي جَرڪِيا جَرَ تي، سي تان سَڀ حُبابَ؛
   هادِيءَ سين هُنَ پاَر ڏي، رِڙهِين ساڻُ رِڪابَ؛
   چَنبو وِجِھي چورَ کي، آءُ ڇَڙَ، عُقابَ!
   دِيدُ وِڃاءِ مَ دوسَتَ جو هَلِي مَنجِھ حِجابَ؛
   ڪَسرَتَ آهي قُربَ ۾، اِدۡغامَ ۾ اِعۡرابَ؛
   فَنا وجِهي فَمَ ۾، ڪارَڻِ ٿِيُ ڪَبابَ؛
   ڏي طَهُورا تن کي، جي سِڪَنِ لاءِ شَرابَ؛
   مُٺِيءَ ڪيا مرضَ ۾، جاوا سَڀِ جَوابَ.
   
   داستان ٻيو
   1
   ڪَرَڳَلَ ڪوچَ ڪُنَ گھڻا، جِتِ جَرَ واڳُو جِئائِين؛
   پاڻُ اُڇلِي آبَ ۾، وَهَ سِرِ وِڌائِين؛
   لَهريُون لَنگھيائِين، لُطف ساڻ لَطِيفُ چئِي.
   2
   دَهشَتَ دَمَّ دَرياهَ ۾، جِتِ سَٽاڻا سيسارَ؛
   بيحَدِ باڳُو بَحرَ ۾، هيبَتَناڪِ هَزارَ؛
   سارِيان ڪانَ سَرِيرَ ۾، طاقَتَ توهان ڌارَ؛
   ساهَڙ ڄامَ! سَتارَ! سِگھو رَسجِ سِيرَ ۾.
   3
   دَهشَتَ دَمَّ دَرياهَ ۾، جِتِ ڪَڙڪو ڪُنُ ڪري؛
   توڏي تاڪُن وِچَ ۾، مَٿان وِيرَ وَري؛
   آءُ، ساهَڙَ! مُنهِنجا سُپِرِين! پِرِتان پيرَ ڀَري؛
   هادِيءَ، هَٿ ڌَري، اونهي مان اُڪارِئين.
   4
   دَهشَتَ دَمَّ دَرياهَ ۾، جِتِ ڪُنَنِ جو ڪَڙڪو؛
   آهيم اُنَهِين پارَ جو، دِلِ اندرِ دَڙڪو؛
   ڀَڃي سِڪ، سَيَّدَ چَئي، سِيرَ سَندو سَڙڪو؛
   والِي! ڪَج وَڙُ ڪو، ته ٻارِ لَنگھيان ٻاجھ سين.
   5
   دَهشَتَ دَمَّ دَرياهَ ۾، جِتِ جايوُن جانارَنِ؛
   نَڪو سَندو سِيرَ جو، مَپُ نه مَلاحَنِ؛
   دَرَندا دَرياهَ ۾، واڪا ڪيو وَرَنِ؛
   سَڄا ٻيڙا ٻارِ ۾، هَليا هيٺ وَڃَنِ؛
   پُرزو پئدا نه ٿِـئي، تَختو مَنجھان تَنِ؛
   ڪو جو قَهرُ ڪُنَنِ، ويا ڪِينَ وَرَنِ؛
   اُتي اَڻتارُنِ، ساهَڙَ! سِيرَ لَنگھاءِ تُون.
   6
   دَرَهَڙَ ڌَنۡسَ دَرياهَ ۾، جِتِ لَهريُون ڪَنِ لوڙا؛
   سَئين اَچي سمُونڊَ ۾، ٿِيا سِيڻايا سوڙا؛
   جي تارُو هُئا توڙا، تن هَرٻو ڀانيو هيڪڙو.
   
   داستان ٽيون
   1
   تَڙَ تَڪَڙِ تارِ گِھڙڻَ، اِيُ ڪاڻِيارِنِ ڪَمُ؛
   ڏَهَ ڏَهَ ڀيرا ڏِينهَن ۾، ڏي ڏوراپا ڏَمُ؛
   عَقُل، مَتِ، شَرَمُ، ٽيئِي نِينهَن نِهوڙِيا.
   2
   گھيڙان ڪَري نه گُھورَ، تَڙُ تَڪَڙِ کان نه لَهي؛
   جَنهِنکي سِڪَ ساهَڙَ جِي، پُورَنِ مَٿي پُورَ؛
   ڪارِيءَ راتِ ڪُنَنِ ۾، وَهَمَنِ ڪِي وَهلُورَ؛
   جَنهِنکي ساڻُ پِريان جا سُورَ، تَنهِنکي نَدِي ناهِ نِگاهَ ۾.
   3
   جِئان گِھڙي تِئان گھيڙُ، ڪَپَرو پُڇَنِ ڪُوڙِيُون؛
   ڏَمَ سين جُسو ظاهِرا، مَنَ ميهارَ سين ميڙُ؛
   سا نَدِي ڀانئي نيڙُ، جَنهِنکي سِڪَ ساهَڙَ جِي.
   4
   جِئان وَهي تِئان واٽَ، ڪَپَرو پُڇَنِ ڪوڙيُون؛
   جن کي سِڪَ ساهَڙَ جِي، سي گھيڙَ نه پُڇَنِ گھاٽَ؛
   جن کي عِشقَ جِي اُساٽَ، سي واهُڙُ ڀانـئِينِ وِکَڙِي.
   5
   ڪنهن جنهن گھيڙَ گِھڙِي، جئن اَوَتَڙان تَڙُ ٿِيوسِ؛
   سالمُ ويئِي سُهڻِي، ڪُنَنِ ڪِينَ ڪَيوسِ؛
   اُهِسُ اَکَڙِيُنِ ۾، پِريان جو پِيوسِ؛
   حَقَّان حَقُّ ٿِيوسِ، هُئِي طالِبِ حَقُّ جِي.
   6
   هُئِي طالِبَ حَقُّ جِي، توڏِي لاڪُون توڙَ؛
   نه مَلاحُ نه مَڪُڙِي، نڪِي ٻَڌي نوڙَ؛
   پاڻِي پِنِيءَ ٻوڙَ، سُهڻِيءَ ليکي سِيرَ ۾.
   7
   توڏِي توڙائِين، نِينهَن نوازِي سُهڻِي؛
   ڳِچِيءَ هارُ حَبِيبَ جو، لائِقُ لَڌائِين؛
   سو تَڙُ سوٺائِين، جيڏانهن عالَمَ آسِرو.
   8
   توڏِي! تُهائِين جي، سي هِتي ڇَڏِ حِرصَ؛
   ساهَڙَ ڌاران سُهڻِي! کوٽِـيُون ڪَنِ کِرسَ؛
   وَڏِي اِيَ وِرسَ، جِيئن ڏَمَ وَٽِ ڏِينهَن گُذارِئين.
   9
   ساري سِکُ سَبَقُ، شرِيعَتَ سَندو، سُهڻِي!
   طرِيقَتان تِکو وَهي، حَقِيقَتَ جو حَقُ؛
   مَعرِفَتَ مَرَڪُ، اَصلُ عاشِقنِ کي.
   10
   صَبُرُ شاڪِرَنِ، آهي اوطاقُنِ ۾؛
   جي واصُل ٿِيا وِصال ۾، سي ذرو ظاهِرُ نه ڪَنِ؛
   وِيبَتَ واهَرَ تَرَنِ، هِنئَڙا، جَنِ هَڄِي ويا.
   11
   سِياري سِہَ راتِ ۾، جا گِھڙي وَسندي مِينهَن؛
   هَلو ته پُڇُون سُهڻِي، جا ڪَرَ ڄاڻي نِينهَن؛
   جنهن کي راتو ڏِينهَن، ميهارُ ئِي مَنَ ۾.
   12
   سانوَڻَ گِهڙي سَڀَڪا، هِيءُ سَرَهِي سِياري؛
   تَنُ وِڌائِين تارِ ۾، اَرواحَ جي آري؛
   مُحبَـتِي ماري، ڪونهي دادُ دَرياهَ ۾.
   13
   واهُڙَ! ڀَريُون مَ پاءِ، تو پِڻُ ليکو ڏيڻو؛
   سدا سانوَڻَ ڏِينهَڙا، هِئن نه هُونداءِ؛
   وهاڻي وينداءِ، اوڀَرَ اُتاهان لَهِي.
   14
   مُحَبَّـتِي ميهارَ جُون، دِلِ اَندرِ دُونهِيُون؛
   آڻيو وِجھي آرَ ۾، لُهاڻو لُوهيُون؛
   جي ساهڙ جُون سُونهيُون، سِير سِراڙو تن کي.
   
   وائي
   مَدَتَ ٿِيُ، ميهارَ! يارَ! ساهَڙَ! سائِرَ سِيرَ ۾.
   اُونها ڪُنَ، اَتانگَ تَڙَ، اولِي هَڻُ، آڌارَ!
   ڏِينهَن ڏُهِلا ڏَمَ سين، آهِيان اَوهان ڌارَ؛
   ٻِڇَلِ ٻانڊِي ٻارِ ڪَري، اَتِ اُبَتا آرَ؛
   تِتي گِھڙِي سُهڻِي، آڳَہَ رِءَ آڌارَ؛
   ”ڪارِي راتِ، ڪَچو گَھڙو“، توڏِيءَ ڪِي تَنوارَ؛
   سَنڀُوڙو سِيڻاهِ سين، سِگھو رَسُ، سَنگھارَ!
   اوراران آهُون ڪَرِيان، پَهچان شَلَ پرارَ؛
   سُڻِيو جھانءِ جِھڄي هِنئون، سانڀارا سَنڀارَ؛
   آيَـم ريلي ريءَ سين، اَللهَ تو آهارَ؛
   تارِ تَرَندَيَسِ، لُڙَ لَنگِھينديَسِ، وِينديَسِ وَٽِ وَڇارَ؛
   پُورِينديَسِ پارِ مَڻِي، سَهسَين جي سيسارَ؛
   گولِي گھاگھائي گِھڙي، جَکَنِ ٿا جانارَ.
   
   داستان چوٿون
   1
   اَدِيُونَ! سڀ اَندامَ، چَڙَنِ مُنهِنجار چورِيا؛
   لارُنِ جا لَنؤ لائِي، سا ڪِيئن آڇِيان عامَ؟
   لَڳِيس جنهن جي لامَ، سو دِلاسا دوست مُنجي.
   2
   ڪارا ڪُن، ڪارِي تُڳِي، جت ڪارِيهَرَ ڪَڙڪا؛
   مَئي مَتي مِهراڻَ ۾ ، اَچنِ دُپارا دَڙڪا؛
   وِيندي ساهَڙَ سامهان، جھولَ ڏِنسِ جَھڙڪا؛
   کرِڪِنِ جا کَڙڪا، سُونهان ٿِيَڙَسِ سِيرَ ۾.
   3
   جِياريَسِ سَنڀارَ، ڪُہُ ڪَرِيندَمِ گڏجِي؟
   ويروتارَ وُجُودَ ۾، پِرِيُنِءَ جي پَچارَ؛
   سَڄَڻَ هُونِ ڌارَ، جي هِنئين ۾ حَلُ ٿِيا.
   4
   ٻيلي پارِ ٻُرِي، مون کي چَڙَنِ چورِيو؛
   مُحَبَّـتِي ميهارَ جِي، سُتِي شاخَ چُرِي؛
   مَٿي جھوڪَ جُھرِي، پَوَندِيَسِ پاريچَنِ جي.
   5
   هُنَ ڀَرِ سُيَمِ هُوءِ، سُتي سَنڀارَنِ جِي؛
   چِتُ چَڙَنِ چورِيو، جؤنڪَ ٿِيَڙَمِ جُوءِ؛
   مُحَبَّـتِي ميهارَ جِي، بِاللهِ پِييَمِ بُوءِ؛
   وڃِي رُوءِ بَرُوءِ، ديکيان دوستَ ميهارَ کي.
   6
   ڪِٿي ٿِيو ميهارُ؟ ڪِٿي ٿو گِھنڊُ گُڙي؟
   ڪِٿي دُونهِي دوستَ جِي؟ ڪِٿي پَرِيون پارُ؟
   جَنهن مُون سَڀِ ڄَمارَ، جَرَ ۾ جھوٽُون ڏِنِيُون.
   7
   ميهاران مِرِڪَ، پِيتائِين پِريمَ جِي؛
   تنهن مُنڌَ مَتوالِي ڪِي، سندِيءَ ساءَ سُرِڪَ؛
   لَڳِـيَس ڪامَ ڪِرِڪَ، لوهان تِکِي لَطِيفُ چئي.
   8
   مَري تان مَ ميهارُ، وَٿاڻُ وِلَهو مَ ٿِـئي؛
   وَڇِنِ جي وَڇارَ جو، وِنگو ٿِـئي مَ وارُ؛
   ساهَڙُ مُون سِينگارُ، ماڻُهنِ ليکو مِهڻو.
   9
   چاهَڪَ چَرِي، تارِ تَرِي، آيُون مَٿي ٻيٽَ؛
   لُڙَ لَنگِھيندِيُون ليٽَ، لُطِفَ ساڻُ لَطِيفُ چئي.
   10
   چاهَڪَ چَرِي، تارِ تَرِي، آيُون مَٿي ڪُنَ؛
   ڪوڙِيين ڪَرَ کَڻندِيُون، ساهَڙَ جي سَمَنَ؛
   مينهُون ساڻُ اَمَنَ، پَرچِي پارِ لَنگِهيندِيُون.
   
   داستان پنجون
   1
   ساندَه سَڀ دَرياهُ، پَري ڪَنڌِي پارَ جِي؛
   ڇڪِي ڇولِيءَ ۾ گِھڙي، جِتي جِيَّ وِڙاهُ؛
   پَسيو ڏوه ڏَڪي هِنئون، آرِ مَٿي اَرِواحَ؛
   جي توهُ ٿِـئي توڏانهُن، ته وِيرَ وَهِيڻو ناهِ ڪي.
   2
   سِڪَڻَ وارَنِ سُٿِرو، جي دَهشَتَ سان دَرِياهُ؛
   اوڙَڪِ اُنِين جو نه رهي، آرَ بِنا اَرِواحَ؛
   ويندي ساهَڙَ سامهون، صَدقو ڪنديون ساهُ؛
   جن کي حُبَّ اُنهِين جِي آهِ، ساهَڙُ ساڻِي تن جو.
   3
   گِھڙيا سي چَڙهيا، اِئين اَٿيئِي؛
   مئي متي مَهراڻ ۾، پَؤ ٽپو ڏيئِي؛
   ته ميهارُ مِليئِي، سَنڀُوڙو سِيڻاهَ سين.
   4
   اَکـيُون مُنهن ميهارَ ڏي، رَکـيُون جن جوڙي؛
   رِءَ سَنڊَ، سَيَّدُ چئي، تارِ گِھڙَن توڙي؛
   تنين کي ٻوڙي، سائِرُ سَگھي ڪِينَ ڪِي.
   5
   جيڏانهن چِتَ چاهُ گھڻو، آرُ به اوڏانهِين؛
   وڃِي وَهُ واڪا ڪيو، تِکو تيڏانهِين؛
   ميهارُ مِلائِين، لَهرُنِ منجِھ، لَطِيفُ چئي.
   6
   پَـلِيان، پَـلِيو نه رهي، نِرتُون نِينهُن نِبارُ؛
   گِھڙان، گھورِيو ڄِندُڙو! اُٿَلَ مُون اَپارُ؛
   جنِين مَنِ ميهارُ، هَلَڻُ تنِ حَقُ ٿِيو.
   7
   سَندو ڏَمَ ڏَهَڪارُ، هَڏَهِين ڪونهي هِنَ کي؛
   هِيءَ پاڻِيءَ سين پانهنجو، پُسائي نه سِينگارُ؛
   ڪارَڻِ مُنڌَ ميهارُ، ڪارِيءَ راتِ ڪُنَ تَري.
   8
   جيهَرَ لوڪُ جَھپَ ڪَري، ذَرو جاڳَ نه هوءِ؛
   اوهيَرَ اَچيو، اَديُون! پَہُ پِريان جو پوءِ؛
   جي ڪَچو چَوَنِمِ ڪوءِ، ته مَرڪُ ڀانيان مِهڻو.
   9
   تهَ ڪَرڪِينءَ سُئِي؟ جي سِيرَ نه گِھڙِيِ سُهڻِي؛
   هِتِ حياتِيءَ ڏِينهَڙا، هَڏَهن تان نه هُئي؛
   چُلي تنهن چَرِي ڪئِي، جو ڏِنُسُ اُنَ ڏُهِي؛
   سُهڻِي کي، سَيَّدُ چئي، وڌو قُربَ ڪُهِي؛
   هُنئِين هُوندَ مُئي، پَرَ ٻُڏِيءَ جا ٻِيڻا ٿيا.
   10
   ڪا جا ڪُن ڪَرِينِ، ڀِنِيءَ ڀُڻِ جُھڻِ پاڻ ۾؛
   اَکـيُون تنهن آبَ کي، آڌِيءَ اُڪِيرِينِ؛
   توڻي تِڪوُن ڏِينِ، ته به اُڃَ اُنِين کي نه لَهي.
   11
   دائِمَ جا دَرِياهَ ۾، سا مَڇِي ڪِنِي ڪوهُ؟
   آهس اِيُ اَندوهُ، پاڻِي ڪِٿي پِيان.
   12
   لهرَ مِڙوئِي لالَ، وَهَڻُ کَٿُورِيان وتَرو؛
   اوٻهارا عَبيرَ جا، جَرَ مان اَچن جالَ؛
   ڪُنَنِ گِھڙِي ڪالَ، سِڪَ پِريان جي سُهڻِي.
   13
   جيڪِي ڏِٺُءِ تارِ ۾، ڪَنڌِي سو ڪَهيج؛
   جَرُ وڏو، جھاجَھ گَھڻِي، پاندُ مَ پُسائيجِ؛
   ساهَڙُ ساڱاهيجِ، ته ثابِتُ لَنگِهين سِيرَ مان
   14
   جا هَڙَ اَندَرِ جِيَّ، ساهَڙَ ڏِنِي ساهَ کي؛
   سا هَڙَ ڇُڙي نه ساهَ جِي، سا هَڙَ ساهَڙَ رِيَّ؛
   ساهَڙَ ميڙِ، سَمِيعَ! ته سا هَڙَ ڇُڙي ساهَ جِي.
   
   وائي
   اَکيون پيرَ ڪَري، وَڃجي، وو! وَڃجي.
   سُپيرِيان جِي ڳالهڙِي، ڪنهن سان ڪِينَ ڪجي؛
   لِڪائي لوڪَ کان، ڳُجَھڙِي ڳوٺِ نِجي؛
   مُحَبَّـتِيءَ ميهارَ جو، سُور نه ڪنهن سَلجي.
   
   داستان ڇهون
   1
   ساهَڙَ جا سِينگارَ، اَڻَ لِکيا اَڳي هُئا؛
   نڪا ڪُنۡ فَيَڪُوۡنُ هُئِي، نَڪا ٻِي پَچارَ؛
   مَلَڪَنِئان مَهَندِ هُئِي، توڏِيءَ جِي تَنوَارَ؛
   مُحَبَّتَ ساڻُ ميهارُ، لايائِين لَطِيفُ چئي.
   2
   گھيڙَ لَنگھيو گھاري، مِيثاقان ميهارَ ڏي؛
   اَلَسۡتُ بِرَبِّڪُمۡ قَالُوۡا بَلىٰ، پَر اِها پاري؛
   ڏِسيو ڏيکاري، پِرت پِريان جو پيچِرو.
   3
   اَلَسۡتُ اَرواحَنِ کي، جَڏهِن چَيائُون؛
   مِيثاقان ميهارَ سين، لَڌيُون مُون لائُون؛
   سو موٽي ڪِيئن پانهُون؟ جو مَحفُوظان مُعافُ ٿِيو.
   4
   اَلَسۡتُ اَرواحَنِ کي، جَڏهِن اَمُرُ ڪيو اَحَدَ؛
   هو مَنَ ڪاڍو ميهارَ ڏي، سُهڻِيءَ سِڪَڻَ سَڌَ؛
   دِلو دَؤرَ دَرِياهَ جي، ڪيو اِرادي اَڌَ؛
   جيڪِي آيسِ ڏانهن عَهدَ، سو پاري مُنڌَ پاتارَ ۾.
   5
   ’اَلَسۡتَ‘ اَرواحَنِ کي، جَڏهِن جاڳايو جَلِيلَ؛
   سَنئِين راهَ، سَيَّدُ چئي، سوٺائُون سَبِيلَ؛
   وَحدَتَ جِي وادِيءَ ۾، ڪوڙين ڪي قَلِيلَ؛
   دَرِياهَ جي دَلِيلَ، لَکين لَهوارا ڪيا.
   6
   کامان، پَچان، پَڄُران، لُڇان ۽ لوچان؛
   تَنَ ۾ تَؤنسَ پِرِينءَ جِي، پِيان نه ڍاپان؛
   جي سَمُنڊَ مُنهن ڪريان، توءِ سُرِڪيائِي نه ٿِـئي.
   7
   ڪارِي راتِ، ڪَچو گَھڙو، اُڻٽِيہَ اُونداهِي؛
   چَنڊ نالو ناهِ ڪو، دَرِياهَ دَڙَ لائِي؛
   ساهَڙَ ڪارَڻ سُهڻِي، آڌِيءَ ٿي آئِي؛
   اِي ڪَمُ اِلاهِي، ناتَ ڪُنَنِ ۾ ڪيرَ گِھڙي؟
   8
   ڪارِي راتِ، ڪَچو گَھڙو، نڪا سِيڻہَ ساڻُ؛
   وِجھي وَيرَمَ نه ڪري، پِريان ڪارَڻِ پاڻُ؛
   مُحَبَّتَ کي مهراڻُ، سُڪِي سَڀُ پَٽُ ٿِيو.
   9
   اورارِ نه پَرارِ، ويچارِي وَهَ وِچَ ۾!
   سُڪِي ڏَنِيءَ سُپِرِين، ٻِيو مِڙوئِي تارِ؛
   تُون گِھڙُ، ڪِيمَ نِهارِ، ٻُڏندَنِ سين ٻاجُھون ڪري.
   10
   هِنَ پارِ، نه هُنَّ، ويچارِي وَهَ وِچَ ۾!
   نِيڇُ نِهاري نه گِھڙِي، تنهن ۾ پيس تُنَّ؛
   اَلله! ساڻُ اَمُنَّ، آران ڪنهن اُڪارِئين.
   11
   سَهسين سائِرَ گَجَنِّ، توءِ سَهَجَ نه مَٽِي سُهڻِي؛
   ته ڪي نِينهَن ڇِڄَنِّ، پَرِتَهِين پِريُنِ جي؟
   12
   سُپيريان جي تُرَهي، ٻُڏِي! هَٿُ مَ لاءِ؛
   صُباحَ تو چَوَنداءِ: ”اَسان تو اُڪارِيو.“
   13
   سُپيريان جي تُرَهي، ٻُڏِين، توءِ مَ لَڳُ؛
   جي ڀانـئِين پِرِينءَ مِڙان، ته پُور اُبتي وَڳُ؛
   پاءِ تيڏاهِين پَڳُ، ناهِ جيڏاهِين نِجُھرو.
   14
   سُڪِيءَ ٻُڏَنِ جي، ساهَڙُ ساڻِي تن جو؛
   لَهرنِ سِرِ لَطِيفُ چئي، ڪُلهنِ چاڙهيو ني؛
   جي پُڇَنِ پَنڌُ پَري، تِن اُماڻي اورهُون.
   15
   سُڪِيءَ جي سانباهَ ۾، ٻُڏِين، توءِ ٻُڏُ؛
   ڪَکَ، ڪانڊيرا، ڪاٺـيُون، ميڙي، ٻَڌُ مَ مَڏُ؛
   نڪو ساهَڙُ سَڏُ، نڪا سُڄي سُهڻِي.
   16
   جي تو بيتَ ڀانيا، سي آيتُون آهِينِ؛
   نِيو مَنُ لائِينِ، پِرِيان سَندي پارَ ڏي.
   
   داستان ستون
   1
   ٻوڙِئين، چاڙِهئين، تُون ڌَڻِي! ٻِئي جو دعوىٰ رَسي نه دَمُ؛
   هِن مُنهِنجي حالَ جو، ميهَرَ تي مَعۡلَمُ؛
   رَکُ ڀيلي جو ڀَـرَمُ، جو اَچِي پِيو اَجھور ۾.
   2
   ڪانڌِي ڪَنگَ ٿِياسِ، وَهَڻُ جَنازو سُهڻِي؛
   ٻَگھا جي ٻيٽَنِ جا، ڪُلها تن ڏِناسِ؛
   اَکئين مَلَڪَ ڏِٺاسِ، توءِ مَنَ ڪاڍو ميهارَ ڏي.
   3
   اُڀو تَڙِ ميهارُ، مَلاحنِ سَڏَ ڪري؛
   آءٌ پِڻُ وِجھان هَٿَڙا، اَئِين پِڻُ وِجھو ڄارُ؛
   گھوريُون ڪارُونڀارُ، مانَ مِلَنِئُون سُپِرِين.
   4
   ڪَنڌِي جَھليو ڪانهَن، عاشِقُ اُڀو آهُون ڪري؛
   تو ڪِيئن ٻوڙِي سُهڻِي؟ ٻيلِي مُنهِنجِي ٻانهَن؛
   دَرِياهَ! تو تي دانهَن، ڏِيندُسِ ڏِينهَن قِيامَ جي.
   5
   جِتي ڀـيرَ ڀِرَنِ، ڀُريوُن پَون ڀَواريوُن؛
   تانگھ نه لَڌِي تارُئين، مَپُ نه ماٽِيَڙَنِ؛
   ڪَنڌِيءَ اُڀا ڪيتِرا، سِيڻاهِيا سَنڪَنِ؛
   تُون ڪِيئن تن تَڙَنِ، اَچيو، اَسارِي! گِھڙِين؟
   6
   سانڀارا سَڏَ ڪيو، اُڀا چَوَنِمِ: ”آءُ“؛
   هِڪ تِکو ئِي تارِ وَهي، ٻِيو لُڙُ، لَهريُون ۽ واءُ؛
   ساڻِي جن اَللهُ، ٻُجھان سي نه ٻُڏندِيُون.
   7
   هارِي! حَقُّ رَکيجِ، سانڀارا ساهَڙَ جو؛
   خوابَ، خيالَ، خَطرا، تن کي تَرَڪُ ڏِئيجِ؛
   اَندَرُ آئِينو ڪري، پَرِ ۾ سو پَسيجِ؛
   اِنهِيءَ راهَ رَميجِ، ته مُشاهِدو ماڻِـئين.
   8
   سانڀارا سيئِي، تَنُ جنِين جو طالِـبُو؛
   مَنُ پِريان نيئِي، پڳهِيو پاڻ ڳَري.
   
   داستان اٺون
   1
   ٻُڏَندي ٻُوڙَنِ کي، ڪي هاتِڪَ هَٿَ وِجَھنِ؛
   پَسو لَڄَ، لَطِيفُ چڱي، ڪيڏِي کي ڪَکَنِ؛
   توڻي ڪَنڌِيءَ ڪَنِ، ناتَ ساڻِن وڃن سِيرَ ۾.
   2
   ڪَچِي ڪانِي ڪانهَن، ٻُڏا ڪَڍي ٻارِ مان؛
   يا لَنگھائي، لَطِيفُ چئي، يا ڌُريان ڪري دانهَن؛
   ڪَما حَقَہُّ ڪَکَنِ جِي، آهي ڳالھ اَڳانہَ؛
   جيڪِي ڏي ٻُڏَنِ کي ٻانهَن، ناتَ ساڻِن وڃن سِيرَ ۾.
   3
   آهِئين هُتِ اُماڻَ، ٻَڌُ تُرَهو تارِ جو؛
   لَهريُون، لُڙَ، لَطِيفُ چئي، جَھليا جُنگَ جُواڻَ؛
   اُونهي تَڙِ آگَھٽِيا، آڏي پائي آڻَ؛
   جي پِيا مُنهن مهراڻَ، تن ٻانڊِيُنِ ٻيٽُ نه اُڄَهي.
   4
   ڪَچي ساڻُ ڪَهي، پَڪو پُڇي نه سُهڻِي؛
   لَنگھيو لُڙُ، لَطِيفُ چئي، وَڇارَنِ وَهي؛
   سا ڪِئن نِينهَن نهَي؟ جنهنکي نِينهَن نَڌو کـڻِي.
   5
   ڪڍيا جي ڪُلالَ، سي پَسِي خالَ خُوشِ ٿِـئي؛
   پاڻِيءَ چِٽَ پُسائِيا، ڌاءَ نه جَھلِي ڌَمالَ؛
   سپَڪَ ڀانيا سُهڻِيءَ، جوڀَنَ جي جَمالَ؛
   آڪي جا اَحوالَ، مَعۡلُمُ ٿيا مهراڻَ ۾.
   6
   ڪَچو تان ڪوهُ؟ پَڪو نَظَرُ پِريُنِّ جو؛
   ساهَڙُ مُنهِنجو سُپِرِين، ڏَمَ ڏِٺيئِي ڏوهُ؛
   جي ڇَٽو جي ڇوهُ، ته پُورِيندِيَسِ پارِ مَڻِي.
   7
   ڪَچي ڪَٽُ نه جَھليو، ڀيلو پِيو ڀُرِي؛
   سارَ ڇَڏيائِين سِيرَ ۾، ٻانهُنِ کان ٻُرِي؛
   لَٽي لَهريُون ويئِيُون، چؤڌارِي چُرِي؛
   هِنئَڙي مَنجھ هُرِي، ماهِيَتَ مَلَڪَ الۡمَوتَ جي.
   8
   ڀيلي ڀُلائِي، پَسِي چِٽَ چَرِي ٿِـئِي؛
   ”ٻِرَ! ٻِرَ! ٻُڏِي سُهڻِي!“ وِيرُنِ ۾ وائِي؛
   ڪَچي ڪيرائِي، لال لَهرنِ وِچَ ۾.
   9
   پَڪو کَـڻِـجِ پاڻَ سين، چَڱو چِٽائي؛
   ڪَچو ڏيجِ ڪُلالَ کي، مُنهن تي موٽائي؛
   سو سُڻُ هِنئين سين، سُهڻِي! جيڪِي فائِقُ فَرمائي؛
   مؤجُون مُنجھائي، مارِينِئِي مَهراڻَ جون.
   10
   ڀِرُ، ڀَـلِيرا سُپِرِين! ڀَلا ۾ بيراهَ؛
   تو رِءَ تارِي ناهِ ڪا، والِي! تو رِءَ واهَ؛
   ساهَڙَ جي صَلاحَ، تَنَ کي ڪَڍِي تارِ مان.
   11
   تَنَ کي ڪَڍي تارِ مان، صُلحُ ساهَڙَ جو؛
   اُتِ آڏو اَچي ڪِين ڪِي، ٻيلِيپَو ٻِئي جو؛
   ميهَرَ! ڪَج مُنهنجو، ڪو اوڪَرُ ڪَنهِين آرَ تان.
   
   داستان نائون
   1
   جَرِ ٿَرِ تِکَ تَنوارَ، وَڻ ٽِڻ وائِي هيڪڙِي؛
   سڀيئِي شَئِ ٿِيا، سُورِئَ سَزاوارَ؛
   هَمَہَ مَنصُورَ هَزارَ، ڪَهڙا چاڙهيو چاڙهئين.
   2
   سَڀَتِ پَچار پِريُنِ جِي، سَڀَتِ هوت حُضُورُ؛
   مُلڪُ مِڙيو مَنصُورُ، ڪُهِي ڪُهَندين ڪيترا؟
   3
   لَهرنِ لَکَ لِباسَ، پاڻِي پَسَڻُ هيڪِڙو؛
   اُونهي تَنهِن عَمِيقَ جِي، واري ڇَڏِ وِماسَ؛
   جِتِ ناهِ نِهايتَ نِينهَن جِي، کوءِ اُتِ پنهنجِي کاسَ؛
   تَڙَنِ جِي تَلاسَ، لاهِ ته لالَنَ لَڳِ ٿِـئين.
   4
   وَڃان ڪِينَ وَرِي، هُوندَ رِءَ چَئي رَهِي رَهان؛
   دُونهِينءَ پاسي دوسَ جي، ماڳَهِين پَئان مَرِي؛
   صُورَتَ نه سُنهن ڪا، ڪَيسِ چِتَ چَرِي؛
   وِصالان فِراقَ جِي، سُڄي ڳالھ ڳرِي؛
   تيلاهِين تَرِي، مُنهن ڳِنِيو موٽيو وڃان.
   5
   جي قِيامَ مِڙَنِ، ته ڪَرَ اوڏا سُپِرِين؛
   تِهان پَري سُڄَنِ، واڌايُون وِصالَ جُون.
   6
   آئُون ڪِ نه ڄاڻان اِيئن؟ ته جَرَ گِھڙي جوکو ٿئي؛
   قَضا جا ڪَرِيمَ جِي، تَنهن کان ڪَنڌُ ڪَڍِبو ڪِيئن؟
   هِڪُ لِکِـئي، ٻِئي نِينهَن، آڻي اولِيَسِ اول ۾.
   7
   نه ڪاتِيءَ نه ڪانهَن، نڪو ڏوهُ قَلَمَ جو؛
   اَنگُ اُتيئِي لِکِيو، جِتِ نه رَسي ٻانهَن؛
   ڪَنهِنکي ڏِيان دانهَن؟ قَضا قَلَمُ وَهائِيو.
   9
   نَڪو سَنڌو سُورَ جو، نَڪو سَنڌو سِڪَ؛
   عَدَدُ ناهِ عِشقَ، پُڄاڻِي پاڻَ لَهي.
   10
   سِڪَ تُنهِنجِي، سُپِرِين! اَندر ٿِي اَجَھلَ؛
   ٻَرڪِيو ٻاهر نِڪري، کُوري کانـئِي کَلَ؛
   رِءَ سِيراهِيءَ سَل، مُونکي ڏِنا سَڄَڻين.
   11
   ڪِي تران ڪِي تارِ مُون، ڪِي سَگھان ڪِي سَگُھ؛
   آڏو ڏيجِ مَ لَڳُ، مُون هيڪلِيءَ، وَلَها.
   12
   ڏِٺي ڏِينهَن ٿِيامَ، ڪوهُ ڄاڻان ڪهڙا پِرِين؟
   سَهسين سِڄَ اُلَهِي، واجھائِيندي وِيامِ؛
   تنِين سالَ ٿِيامَ، جنِين ساعَتَ نه سَهان.
   
   ابيات متفرقه
   1
   ساهَڙَ ڌاران سُهڻِي، نِسورِي ناپاڪَ؛
   نَجاسَتَ ناهِ ڪري، اُنِين جِي اوطاقَ؛
   هُوءِ جي کِيرَ پِياڪَ، پاسي تنِين پاڪَ ٿِـئي.
   2
   ساهَڙَ ڌاران سُهڻِي، هِيءَ تان جُنبِي جوءِ؛
   هِنَ پاڻِيءَ سين پانهنجو، مُورِ نه مَٿو ڌوءِ؛
   جي پِرِينءَ پاسي هوءِ، ته ڪَر توڏِيءَ تَڙُ ڪيو.
   3
   ساهَڙَ ڌاران سُهڻِي، هِي تان جُھڪِي زالَ؛
   توڏِيءَ تَپُ شرُوع ٿِيو، هَئِ! هِيڻيءَ جي حالَ؛
   جَڏِيءَ رِءَ جَمالَ، اَگِھي ٿِي آهُون ڪري.
   4
   ساهَڙَ ڌاران سُهڻِي، آهي ۾ آزارَ؛
   ڏَمَ پاسي ۾ ڏُکَندو، صِحَتَ وَٽِ سَنگھارَ؛
   توڏِيءَ سَندي تَنَ جِي، دَوا ۾ دِيدارَ؛
   جي پَسي مُنهن ميهارَ، ته سِگھيائِي سَگِھي ٿـئي.
   5
   ڏِيهاڻِي ڏَمَرُ ڪري، مَٿي مُحَبَتَ مُون؛
   تنهِن کي اَچِي تُون، پِرِيَمِ! ڪوهُ نه پَلئِين.
   6
   جان جان هُئِي جِئَرِي، وِرِچِي نه ويٺِي؛
   وڃِي ڀُون پيٺِي، سِڪَندِي کي سَڄَڻين.
   7
   جان جان هُئِي جِئَرِي، ويٺِي نه ويساندِ؛
   لُڙهِي لَهرِن پاندِ، مُيائِي ميهارَ ڏي.
   8
   وَرُ اُونداهِي راتَڙِي، کوءِ چانڊُوڻِيءَ چنڊان؛
   اوري ميهاران، مُنهن مَ پَسان ڪو ٻيوَ
   9
   سائِر ٻوڙِي سُهڻِي، نه ڍوري نه ڍنڍِ؛
   اَکين مَنجھ اُڪَنڍَ، مُيائِي ميهار ڏي.
   10
   سانوڻَ لَهرِيُون، ٿَرَ وارِي، تِرَ وارَ؛
   اِنهان ئِي اَپارَ، مُون سين ڀَلي ڀالَ ڪيا.
   
   وائي
   مُنهِنجُون سڀيئِي، آيَلِ! ماءِ، مَنَ مُرادُون پُنيُون.
   جهڙِي پِرِيان ڳالھڙِي، تَهڙِي ٻِي نه ڪاءِ؛
   ڪجي تان ڪوڏُ ٿِـئي، سُڄي تان سيباءِ؛
   ويھُ داتا جي دَرَ تي، شُڪُر جَنهن جُڳاءِ؛
   ڪانهي حَدَ حَمَدَ جِي، ته ڪَرِيان لالَنَ لاءِ؛
   ڳَـڻِيو، ڳَـڻِيان ڪيتريُون، وَڏيُون وَڏاياءِ؟
   سو مُون هَٿان نه ٿِـئي، جيڪِي تو جُڳاءِ؛
   تو سَڄِيُون، تو سَنديُون، سِڪَن توهِين ساءِ؛
   اُڃَ تُنهِنجي اُڃيُون، لوچِنِ توهِين لاءِ؛
   دِلِ دانهُنِ ري نه رهي، مُون کي ماٺِ جُڳاءِ.
   داستان پهريون
   ١
   جي سِجھائِي سڪَ، ته پِڻُ سِڪي سَسُئِي؛
   پِيتائِين پُنهونءَ کي، هڏِ نه ڀَڳِـيَسِ هڪَ؛
   اِن تَڙَ منجھان تِڪَ، ڏِني پاڻَ اُڃَ ٿئَي.
   ۲
   پَسِي جھاجھ جَمال جِي، جنِين پِيتِي پِڪَ؛
   اَپَرِ اَڳانجھو ٿيو، سُورُ اُنِين کي سِڪَ؛
   هڏِ نه ڀَڳِيَنِ هڪَ، سَدا سائِـرَ سِيرَ ۾.
   ۳
   مُحَبَّتَ جن جي مَنَ ۾، تن تِشۡنَگِي تارِ؛
   پِي پِيالو اُڃ جو، اُڃَ سي اُڃَ اُٿِيارِ؛
   پُنهون پاڻَ پِيارِ، ته اُڃَ سِين اُڃَ اُجھائِيان.
   ۴
   مَحَبَّتَ سَندو مَنَ ۾، پُرُ پِيالو جن؛
   پِيَڻَ پَرَچاءُ ناہِ ڪو، ڪنهن جنهن ڏاہِ ڏَڀَن؛
   تنهن نِهايَتِ ناہِ ڪا، جنهن سُڃا سُڃَ وڃن؛
   تيلان اُڃَ مَرَنِ، سَدا سائِرَ سِيرَ ۾.
   ۵
   سَدا سائِرَ سِيرَ ۾، اَندرِ لَهي نه اُڃَ؛
   پَسَڻُ جو پِرينءَ جو، سا سَڀائِي سُڃَ؛
   تيلان مَرَنِ اُڃَ، سَدا سائِرَ سِيرَ ۾.
   ۶
   ساجَنَ ڪارَڻِ سُڃَ، مَرُ قَبُولي سَسُئِي؛
   اَندَرُ جنِين اُڃَ، پاڻِي اُڃِيو اُنَ کي.
   ۷
   پاڻِيءَ مَٿي جھوپڙا، مُورکَ اُڃَ مَرَنِ؛
   ساهان اوڏو سُپَرِين، لوچي تان نه لَهنِ؛
   دَمُ نه سُڃاڻَنِ، دانهون ڪن مُٺَنِ جئن.
   ۸
   سَسُئِيءَ ڪِينَ سَمجھيو، اوري آريءَ ساڻُ؛
   ڪري پيکُ پُنهونءَ سين، پاڌارِيائِين پاڻُ؛
   ڄَٽِ وِڃايو ڄاڻُ، ٻانڀَڻِ ٻَروچَنِ سين.
   ۹
   لَڳي ڪوسو واءُ، لوڪُ مِڙوئِي لَهسِيو؛
   اُڀَنِ مَنجھان آيو، ”هيءِ! هيءِ!“ جو هڳاءُ؛
   طُيورَنِ تَنوارِيو، پُنهونءَ پُڄاڻاءُ؛
   رَسِيو سُورُ شَبانَ کي، وُحُوشَنِ وَٽاءُ؛
   مِرُوئَنِ موتُ قَبُولِيو، اَپَرِ اَفسوساءُ؛
   بَرَ پِڻُ ڪن بُڪاءُ، اُڪَنڍِيا آرِيءَ لَءِ گھڻو.
   ۱۰
   مَهندِ مُحتاجِي ڪَري، پُٺِيءَ پيرُکَـڻيجِ؛
   ڪُٻيلِياڻِي! ڪيچَ ڏي، حُجَ مَ هلائيجِ؛
   پاڻا ڌارَ پِرِيتَڻو، سَسُئِي! ساڻُ کَڻيجِ؛
   اوڏِي عَزازِيلَ کي، ويجھي تان مَ وَڃيجِ؛
   نا اُميدِي نيجِ، ته اوڏِي ٿِئين اُميدَ کي.
   ١١
   ويہُ مَ مُنڌَ! ڀَنڀورَ ۾، هاڙهي هڏِ مَ هلُ؛
   ڪُوڙِي ڪَجِ مَ ڪڏهين، سَچِي ڳالھ مَ سَلُ؛
   جانِبَ لءِ مَ جَلُ، سُورَ وِسارِ مَ سَسُئِي!
   ١۲
   سُکين ٿِيُ مَ سَنَرِي، پَسِي ڏُکَ مَ ڏَرُ؛
   پَٽي ڪَر مَ پانهنجو، گھورِي! اَڏِ مَ گھرُ؛
   مارِي! هڏِ مَ مَرُ، مَڇُڻِ جِيُ جِيارِئين.
   
   داستان ٻيو
   ١
   پَسِي ڏُونگَـرَ، ڏاہِ! جِمَ هلَڻَ ۾ هيڻِي وَهين؛
   لانچي لَڪَ لَطِيفُ چئي، پُٺِيءَ ڪيچِيُنِ ڪاہ؛
   پُڇِي پُورج، سَسُئِي! بَلوچاڻِي باہ؛
   اِنَ وَڙائِتي وَرَ جِي، آسَرَ هڏِ مَ لاہِ؛
   جو اَکِـنَئُون اوڏو آہ، سو پِرين پَراهون مَ چئو.
   ۲
   هتان کَڻِي هتِ، جن رَکِيو، سي رَسِيُون؛
   ساجَنُ سُونهن سُرتِ، وِکان ئِي ويجھو گھڻو.
   ۳
   جيڪُسِ يادِ ڪَياسِ، وَرُ وڃِي وَڻِڪارِ ۾؛
   جَلِدُ جَرِيدي پَنڌَ ۾، اَدِيُون! اَڄُ ٿِياسِ؛
   وَڃِي ڪيچِ پُنِياسِ، ٻاروچاڻِي ٻاجھ سين.
   ۴
   واقُفُ نه وَڻِڪارَ جِي، پاڻِي کَنيُمِ نه پاءُ؛
   جَبَلُ جَلدايُون ڪري، تِکَ ڏيکاري تاءُ؛
   لَڳي لُڪَ لَطِيفُ چئي، معذُورِنِ مَٿاءُ؛
   اُتي اوڏو آءُ، جِتِ هوتَ هيڪِلِي آهيان.
   ۵
   وَڏا وَڻَ وَڻِڪارِ جا، جِتِ نانگَ سُڄَنِ نِيلا؛
   اُتي عَبۡدُاللَطِيفُ چئي، ڪيا هيڪِلِيُنِ حِيلا؛
   جِتِ ڪُڙِمَ نه قَبِيلا، اُتِ رَسجِ، رَهبَرَ! راہَ ۾.
   ۶
   ويچارِيءَ وَڻِڪارُ، اَڳُ نه ڏِٺو ڪڏهين؛
   مَهرَ نه هئِي ماڙُهين، هو سَڀُ هندُوڪارُ؛
   جَتُ ڪيائِين يارُ، سُورَنِ ڪارَڻِ سَرَتِيُون!
   
   وائي
   هوءِ جي هليا هوتَ سُونهارا؛
   مُون نه وَهيڻا، پنهونءَ سَڱِيڻا.
   سَسُئِي پُڇي ساٿَ جا، اوطاقُون اوتارا؛
   آن ڪي ويندا گڏيا؟ آرِياڻِي اِہَ پارا؛
   ٽَلِيُون ٽَؤنرَ هلَوِيُون، مَيَنِ سِرِ موچارا؛
   مُون کي نِيندا پاڻَ سين، ڪامِلَ ڪُرَ اُجارا؛
   اَدِيُون! عَبۡدُاللَطِيفُ چئي، دوسَ آيا دِلِدارا.
   
   داستان ٽيون
   ۱
   پُنهونءَ ڇڏيو پوءِ، جانِبُ جَبَلُ ڳولئين؛
   تيلاهين تَنگُون ڪَرئين، جيلانهين تون جوءِ؛
   ساڄَنُ سُڃَ نِهارِئين، ڏُکِي! ڏوہُ ڪيوءِ؛
   هاڙهي هوتُ نه هوءِ، وري پُڇُ ويٺِيُنِ کي.
   ۲
   ورِي پُڇُ ويٺِيُن کي، سَندا پُنهونءَ پارَ؛
   ساڄَنَ سَڀُ ڄَمارَ، ڏُکِي! ڏورِجِ ڏِيلَ ۾.
   ۳
   ڪونهي اُتِ ڪوهيارُ، جِتِ تو، ڀورِي! ڀانـئِيو؛
   پَنڌُ مَ ڪَرِ پَهاڙَ ڏي، وُجُودُ ئِي وَڻِڪارُ؛
   ڌارِيا ڀانـئِجِ ڌارَ، پُڇُ پِريان ڪَرَ پاڻُ تون.
   ۴
   سَڀيئِي ساري، سَسُئِي! گھرَ ڪُنڊُون تون گھورِ؛
   وڃِي ڏُورِ مَ ڏورِ، درا مَنجھ دوسِتُ ٿيو.
   ۵
   سوئِي کَـڻيو ساڻُ، سوئِي ڏورِئين، سَسُئِي!
   ڪَڏهن ڪَنهين نه ڪيو، ڄُلَڻَ مَنجھان ڄاڻُ؛
   پُڇُ پِريان ڪَرَ پاڻُ، ته تون تِـئائِين لَهِين.
   ۶
   جو تُون ڏورِئِين ڏُورِ، سو سَدا آهي ساڻُ تو؛
   لالَنَ لَءِ، لَطِيفُ چئي، مَنجھي ٿِي مَعذُورِ!
   منجھان پَنئُن پَرُوڙِ، تو مَنجھ آهسِ تَڪِيو.
   ۷
   وَڃِين ڇو وَڻِڪارِ؟ هتِ نه ڳولئِين هوتَ کي؛
   لِڪو ڪِينَ لَطِيفُ چئي، ٻاروچو ٻِئي پار؛
   ٿِيءُ سَتِي، ٻَڌُ سَندِرو، پِرتِ پُنهونءَ سين پارِ؛
   نانئَي نيڻَ نِهارِ، تو ۾ ديرو دوستَ جو.
   ۸
   هلُ هنئين سين هوتَ ڏي، پيرين ڪَرِ مَ پَنڌُ؛
   رائي پُڇُ مَ رَندُ، رِڙِہُ رُوحانِي سَسُئِي!
   ۹
   ڪَجي پَنڌُ، پُڇان تو، ڪيچِيُنِ ڪارَڻِ ڪِيئَن؟
   بيخود هلِجِ بَرَ ۾، آئُون ٿو چَوَان اِيئَن؛
   سِڪَڻ ساڄَنَ سِيئَن، مَتان، مُٺِي! ڇَڏِئين.
   ١۰
   مَتان، مُٺِي! ڇَڏِئين، پريتَڻو پاڻا؛
   ڄاپَنِ جئَن ڄاڻا، تون پِڻُ هوئِجِ تن جئَن.
   ۱۱
   مَتان، مُٺِي! ڇَڏِئِين، پاڻان پِرِيتِڻَو؛
   کَٿُورِيءَ ڪَڻو، مَڙهي مَڙهجِ مُنهن ۾.
   
   داستان چوٿون
   ۱
   هيجُ نه هوندو جن، سي ڪِيئن وِندُر وِيندِيُون؟
   وهو وِچِ رَهنِ، سَهسين سَڌُنِ وارِيُون.
   ۲
   سَڌائِتِي سَڀَڪا، بُکَ نه باسي ڪا؛
   جيهيءَ تيهيءَ ذاتِ جيِ، جُنبَشِ ڪانهي ڪا؛
   مون سين هلي سا، جا جِيُّ مِٺو نه ڪَري.
   ۳
   وَريتـيُون! وَرو، آئُون نه وَرَندِي وَرَ ري؛
   جاڏي هنَ جَبَلَ جو، تانگھيندِيَسِ تَرو؛
   جَتَنِ ساڻُ ذَرو، نِينهن نِبيرِڻُ نه ٿِئي.
   ۴
   وڃوسڀ وَرِي، اَئِين جي وَرَن وارِيُون؛
   ڦوڙائي فِراقَ جِي، سُڄي ڳاله ڳَرِي؛
   ٻُنڀان جن ٻَرِي، ڏُونگَر سي ڏوُرِيندِيُون.
   ۵
   اَڄ ملندِيَس، ماءِ! ڌاڄا ڪَنديَسِ ڪَپڙا؛
   جِيجان! جوڳِياڻِي ٿِيان، مون کي جھلَ مَ پاءِ؛
   هوتَ ٻَروچي لاءِ، ڪَنين ڪُنِرَ پائِيان.
   ۶
   مُون کي ڀانـئِي ڀاڄَ، ڏيرَ ڏُوراڻا هليا؛
   اڳِيان اُٿِي اُنِ جي، خُوبُ نه پَڪَمِ کاڄَ؛
   مَيڙي آپَ سَرَتِـيُون، نَڪِي ڳايَمِ ڳاچ؛
   سا مُون هٿان نه ٿِي، جيڪا رَسَمَ راڄَ؛
   آيَلِ! آءٌ اَڪاڄَ، ٻولُ ٻَروچي وِتَرو.
   ۷
   پهرِين تُون پاريجِ، پارَڻُ پوءِ پُنهونءَ تي؛
   ٻولُ مَ وِساريجِ، هو جو ڪَيُءِ هوتَ سين.
   ۸
   توسين ٻولَ ٻَهون، سَهسين ساجَنُ جي ڪري؛
   ڪَندِينءَ توءِ ڪَهون، جي نالو ڳِـيَڙُءِ نِينهن جو.
   ۹
   سُڻِي ٻولَ سَندانِ، جِمَ سُمهين سَسُئِي!
   ڪَندِينءَ ڪوہُ ڪيڻانِ؟ جه سي اُنِ اورانگھيا.
   ١۰
   سِڄَ اُلَٿي سَسُئِي، رَتَ وَرَڻو روءِ؛
   پَهي نه پانڌِي ڪو، جنهن ڪَرَ پُڇي لوءِ؛
   مُوڙِهي وڃي توءِ، موٽَڻَ جِي ڪانَ ڪري.
   ۱۱
   ڇُلان، مَنجھمِ نه ڇاڪَ، پُران، پَوَنِمِ پُرِڪَڻا؛
   مَتان ڪا مُنڌَ ڪَري، موٽَڻَ جِي مَزاڪَ؛
   چِتُ سَندو مُون چاڪَ، هاڙهي هڏِ هڻِي ڪيو.
   ۱۲
   موٽَڻَ جا مَذڪُورَ، جان ڪِي چَيَسِ جيڏِئين؛
   پَرَيٽِ پِهرئين پُورَ، نيئِي پهچائِي پُنهونءَ کي.
   ۱۳
   موٽِي مَران مَ ماءِ! مَوٽَڻَ کان اَڳي مَران!
   لُڇِي لالنَ لاءِ، شالَ پَونديَسِ پيرَتي!
   
   وائي
   مَعلُومُ حالُ حَبِيبَ! مُون کي دَرِدُ قَدِيمِي، وو!
   دَرِدُ جَدِيدِي، حُبَّ حَبِيبِي.
   آلُودِي آزارَ کان، تولَءِ ٿِـيَسِ، طبِيبَ!
   شادِي ڏئِين صِحَتَ جِي، غَمِي لاہِ، غَرِيبَ!
   اَهئان ٿِي آهون ڪَرِيان، نَعرو مَنجھ نَصِيبَ!
   ڪاهلِ آهيان ڪُوَڙِي، رَسِي لاہِ، رَقِيبَ!
   حاذِقُ آهئين هنَ جو، اَچين شالَ، عَجِيبَ!
   دَوا آهئِين دِلِ جِي، پُـڇِ پُـڇِ رَهيَسِ طَبِيبَ؛
   اَلا! عَبۡدُاللَطِيفُ کي، ڪوڙي لاءِ، قَرِيبَ!
   
   داستان پنجون
   ۱
   ڀَڄِي جان ڀَنڀورَ کان، ڏُونگَـرُ ڏُورِيو مُون؛
   ڪاهي رَسِيَس ڪيچَ کي، جِتي پاڻَ پُنهون؛
   سَڀَتِ آهئين تُون، قَضا ڪَندين ڪِنِ سين؟
   ۲
   پيهي جان پاڻَ ۾، ڪَيَمِ رُوحَ رِهاڻِ؛
   ته نَڪو ڏُونگَـرُ ڏيہَ ۾، نَڪا ڪَيچِيُنِ ڪاڻِ؛
   پُنهون ٿِـيَسِ پاڻَ، سَسُئِي تان سُورَ هئا.
   ۳
   پُنهون ٿِـيَس پاڻَهين، ويو سَسُئِيءَ جو شَرَمُ؛
   هيڪِليُون هلَنِ جي، ڀَڄي تن ڀَـرَمُ؛
   جو وِندُر۾ وَرَمُ، سو سودو سَرِيَسِ هتَهين.
   ۴
   پُنهون ٿِـيَسِ پاڻهين، ويئِي سَسُئِيءَ جي سُونهن؛
   خَلَقَ آدَمَ عَليٰ صُوۡرَتِہٖ، اِئن وَڻَنِ مَنجھ وِرُونہَ؛
   چَرِي مَنجھان چُونہَ، کَڻِي هوتَ هنجِ ڪيو.
   ۵
   ويئِي سُونهن سَسُئِيءَ جِي، پُنهون ٿِـيَس پاڻَ؛
   سَڀِنِ جِي سَيَّدُ چئي، آهي اُتِ اُماڻَ؛
   ڀَنڀورَ جا ڀاڻَ، آڏا عَجِيبَنِ کي.
   ۶
   وَهمَ وِرساياسِ، ناتَ پُنهون آئُون پاڻَ هئِي؛
   پاڻُ وِڃايُمِ پانهنجو، پَئِي پِريان جي پاسِ؛
   رَتِي عِلِمَ نه راسِ، ڌاران پَسَڻَ پِرينءَ جي.
   ۷
   هيڪَرَ هئڻُ ڇَڏِ، ته اوڏِي ٿِئين عَجِيبَ کي؛
   مَارَاَيۡتُ شَيۡئاً اِلاَّ وَرَاَيۡتُ اللهَ، نيئِي اجھا اوڏانهين اَڏ؛
   ته هوتُ توهين کان هڏِ، پِرِين پاسي نه ٿِئي.
   ۸
   هوتُ تُنهنجي هنجَ ۾، پُڇِين ڪوهُ پَهي؟
   وَ فِي اَنۡفُسۡڪُمۡ، اَفَلا تُبۡصِرُوۡنَ، سُوجھي ڪَرِ سَهي؛
   ڪڏهن ڪانه وَهي، هوتُ ڳولَڻَ هٽَ تي.
   ۹
   هوتُ تُنهنجي هنجَ ۾، پُڇين ڪُوہُ پَرِياڻُ؟
   وَنَـحۡنُ اَقۡرَبُ اِلَيۡہِ مِنۡ حَبۡلِ الۡوَرِيۡدِ، تُنهنجو توهين ساڻُ؛
   پنهنجو آهي پاڻُ، آڏو عَجِيبَنِ کي.
   ١۰
   ووڙِيَمِ سَڀ وَٿاڻَ، يارَ ڪارَڻِ جتَ جي؛
   اَللهُ بِڪُلِّ شَيۡءٍ مُحِيۡطُ، اِي آرِياڻيءَ اُهڃاڻَ؛
   سَڀَ ۾ پُنهون پاڻَ، ڪِينهي ٻيو ٻَروچَ ري.
   
   وائي
   اَهکِيءَ آڳَہُ آهي، وو! مون کي تان نه ڇڏيندوتِکَ ۾.
   پڇي پوءِ پِيَنِ کي، لَڪَنِ ۾ لَڏَ لاهي؛
   آرِي اُگھاڙَنِ کي، پُنهون ڄامُ پَراهي.
   
   داستان ڇهون
   ۱
   جُدائِيءَ جو جامُ، ڏِنائُون ڏُکِيءَ کي؛
   مَنگَلُ مُنهنجي مَنَ ۾، ٻارِيو هوتَ حَمامُ؛
   اَرکِ ٿِيو آرامُ، ڪاڪُلُ پَسِي ڪانڌَ جو.
   ۲
   دَرِدُ نه لَهي دارُوئين، زُلِفَ زورُ ڏِنومِ؛
   ڪاڪُلُ ڪالَ ڏِٺومِ، رُخساري تي رُوپَ سين.
   ۳
   ڪاڪُلَ ڪُٺِي جا، ڪَفَنُ تنهن ڪِينَ ٿئي؛
   مَنجھ شهادَتَ سان، لُڏي ۽ لاڏَ ڪري.
   ۴
   ڏَکا، ڏُونگَرَ ڄامَ! مَ ڪَرِ مَعذُورِنِ تي؛
   توتي لَڄَ، لَطِيفُ چئي، آهي سَندِي عامَ؛
   مارِ مَ چَئِي مَعذُورِ کي، وَنهيا ڪانڌَ! ڪَلامَ؛
   پَرِچِجِ پِيادِنِ سين، اَللهَ لَڳِ، عَلامَ!
   جا نَوازِي اَهنجي نامَ، سا، هوتَ! مَ ڇَڏِجِ هيڪِلِي.
   ۵
   پَير پَٽانـئِي ڪُنۡئَرا، ڏُونگَـرَ مَٿي ڏي؛
   ڦَٽِيا ڦَڻَ فَقِيرِ جا، سيرُون ٿِـيَڙا سي؛
   جهڙي تهڙي حال سين، پُري پُنهونءَ ڏي؛
   وَڃي، مانَ وَري، ٻانهِيءَ ٻَنڌَڻُ جنهن سين.
   
   داستان ستون
   ۱
   وِندُرِ جي وَڃَنِ، سي مَرُ ٻَڌَنِ سَندِرا؛
   ٻِيُون ڪوہُ ٻَڌَنِ، ڇوڙي جي ڇَڏِينديُون.
   ۲
   ڏيہُ ڏيهان ئِي ڏُورِ، پَرڏَينهان پَري ٿِيا؛
   سيڻَنِ ڪارَڻِ سَسُئِي، پيئِي پَرانهين پُورِ؛
   تُون وَڃِين، هوتَ! حُضورِ، مُنهنجوجئڻُ جيلانهِين ٿِئي.
   ۳
   هيڪاندِيءَ هوئِي، اُٿِي راتِ رَوان ٿيا؛
   ساہُ سَڳي ۾ سُورَ جي، پُنهون وِيو پوئِي؛
   رَہُ، قَضا! دَمُ ڪوئِي، ته هيڪرَ هيڪاندِي ٿِيان.
   ۴
   هَڏِ نه ساہُ سُڌِيرُ، دِلِ دَرماندِي دوسَ ري؛
   پائي وِيَڙا پِرتِ جو، زوراوَرَ زَنجِيرُ؛
   جِيُ جُسو، جاڳِيرُ، هاڻي مِلڪَ هوتَ جي.
   ۵
   عُمِرِ سَڀِ عِشقَ سين، پُنهون جي پُڇَنِ؛
   رِيسَ ريذالِيُون تن سين، ڪُڄاڙي کي ڪَنِ؟
   مارَڳِ جي مَرَنِ، وڏو طالِعُ تن جو.
   ۶
   ويٺي وَرِ نه پَوَنِ، سُتي مِلَنِ نه سُپِرِين؛
   جي مَٿي رَندَنِ رُئَنِ، ساڄَنُ مِلي تن کي.
   ۷
   رائي ڪِي رَنجُورَ، ٽَڪَرَ توءِ ٽاڪِيو چڙهي؛
   لانچي لَڪ، لَطِيفُ چئي، هلي ڏانهن حُضُورَ؛
   رَهيا سَڀِ رُڃُنِ ۾، سَسُئِيءَ جا سالُورَ؛
   ساڄَنُ ميڙيُسِ سُورَ، سُکَ نه ميڙيُسِ سُپِرِين.
   ۸
   مَنجھان پَنءُ پَرُوڙِ، سَڀَ مَ پُڇِجِ، سَسُئِي!
   ويهي وَڏي ڍِڳَ مان، ڌُڻِي وِجھجِ ڌُوڙِ؛
   ته تون ماڻِئين مُوڙِ، جي پَندِ اِهائِي پارِئين.
   ۹
   ٻَرِيائِي ته ٻارِ، ڦُوڪِ ته لَڳي اَنبَرين؛
   هِتي جي هُئڻَ جُون، وَٿُون سَڀِ وِسارِ؛
   سَمُوري سَرِڪارِ، نيئِي رَکِجِ ناہِ ۾.
   ١۰
   قَدُ ٻَڌِي، تُون ڪِينۡ، پَهُچندِينءَ پُنهونءَ سين؛
   جئن سِينو ساهئين سَسُئِي، ٿِئين تَهوارون تِينۡ؛
   مُٺِي! ٿِيُ مِسِڪِينۡ، هِمَّتَ هوتُ وِڃائِيو.
   ۱۱
   ٻِلَرِ لَڳو ٻاڻُ، پَسو! جوءِ جَرا ٿِئي؛
   سا مُنڌَ مَري نه جِئي، پيئِي پَڇاڙي پاڻُ؛
   سَسُئِي سُورَنِ ساڻُ، سَنڀوڙِي سَيَّدُ چئي.
   
   داستان اٺون
   ۱
   اَڌَرِ، نِڌَرِ، اَڀَرِي، اَسُونهِين آهِيان؛
   لُڙِڪَ لعۡلَ، لَطِيفُ چئَي، وَرَ لَءِ وَهايان؛
   هيجان هَنجُون حَبَ ۾، هوتَنِ لَءِ هارِيان؛
   جانِبُ ضَعِيفِيءَ سين، پُنهون پَهايان؛
   پِيهان، پَچايان، جي مان نِيو پاڻَ سين.
   ۲
   اَڌرِ، نِڌرِ، اَڀَرِي، آهيان اَسُونهِين؛
   پَرَ ڏيهي پِرِين ڪَيا، مَرَڻَ لَءِ مُونهين؛
   سَسُئِيءَ کي سَيّدُ چئَي، تَنگُنِ ۾ تُونهين؛
   هارِي! ڪِئَن هونهين، رِءَ سَمَرَ سَڌُون ڪَرِين.
   ۳
   اَڌرِ، نِڌرِ، اَڀَرِي۽ سَڌَرِ ٿيُ سچي؛
   سُپَڪِ ٿيُ، سَيَّدُ چئَي، پَهڻَنِ مَنجھ پَچِي؛
   مَعذُورِ تي مارو ڪيو، اولاڪَنِ اَچِي؛
   منجھان راہَ رَچِي، ٿِيَڙِي لالُ، لَطِيفُ چئَي.
   ۴
   اَچِي عِزرائِيلَ، سُتِي جاڳائِي سَسُئِي؛
   ٿي ڊوڙائي دَليلَ، ته پُنهون ماڙُهو موڪليو.
   ۵
   مُنۡڪِرَ۽ نَڪِيرَ کي، جڏهن ڏِٺائِين؛
   اَڳِيان اُٿِي اُنِ کي، پُنهون پُڇِيائِين؛
   اَدا اِتائِين، ڪو ويوساٿُ سَڄَڻَ جو؟
   ۶
   ڀاياڻِي ٿِي ڀورِ، پُٺِيءَ ڪيچِيُنِ ڪَڪِرا؛
   رائو مِڙيوئِي رَتَ، ڪارَڻِ ڪانڌَ ڪَڪورِ؛
   لانچي لَڪَ لَطِيفُ چئَي، اُٿِي ڏُونگَرِ ڏورِ؛
   جَتُ وَڃي ٿو زورِ، اُپُڙُ تان اوڏِي ٿِئين.
   ۷
   جُھٽَ پِٽي، پِہُ جَھنگِ، هاڙهي پُڇُ مَ هوتَ کي؛
   سُورُ سُٻيلِي، سَسُئِي! لَڪَ تَنهِين سين لَنگِھ؛
   ته سُپيرِيان جي سَنگِ، مُنڌَ! ميڙائو ٿو ٿِئَي.
   ۸
   ڪَرِڪو واڪو وَسُ، وِہُ مَ مُنڌَ ڀَنڀورَ ۾؛
   چَڙهي ڏاڍين ڏُونگَرين، پيرُ پُنهونءَ جو پَسُ؛
   ڏورَڻَ مَنجھان ڏَسُ، پَوَندُءِ هوتَ پُنهونءَ جو.
   
   داستان نائون
   ١
   ويہُ مَ وِساري، پُڇا ڪَرِ مَ پَنڌَ جِي؛
   نِرِمَلُ نِهاري، هلَندِنِ تان هٿِ ڪيو.
   ۲
   اَوَجھڙ اَسُونهَن، ڏيہُ گھڻو ئيِ ڏورِيو؛
   سَڳَر رءَ سُونهَن، پهتِي ڪانه پَنڌُ ڪَري.
   ۳
   واءَ! وِڃاءِ مَ سو، پُٺِيءَ جنهن پَنڌُ ڪريان؛
   ڇَٽا! ڇَپَرِ پِرينءَ جو، پيرُ پَرنِيان تو؛
   بَرِ بورائو جو، لَڳِي، متان لَٽِئين!
   ۴
   ڏُورِ مَ تون ڏوريجِ، صَبرُ ڪَرِ مَ سَسُئِي!
   پُرَڻُ ڇَڏِ پَيرنِ سين، وِهڻُ وِساريج؛
   سُکَنِ جا، سَيَّدُ چئي، لاڳا پا لاهيجِ؛
   هنئين ساڻُ هليجِ، پَنڌُ پاسي ڀَرِ نِبِري.
   ۵
   کُهِي جا کَنيائِين، وِکَ تَنهين ويجھي ڪئِي؛
   ڇِڪيءَ ڇِنائِين، پَنڌُ مِڙوئِي پَٻَ جو.
   ۶
   سَؤ ڪوہَ ڪري سَڀَڪا، تُون، کُهِي! کَڻِجِ وِکَ؛
   تاڻِجِ مَنجھان تِکَ، ته پَنڌُ پاسي ڀرَ نِبِري.
   ۷
   هيڪِليائِي هيلَ، پورِيندِيَسِ پُنهونءَ ڏي؛
   آڏا ڏُونگَـرَ لَڪِيون، سُورِيُون سُڄَنِ سيلَ؛
   ته ڪَرَ ٻيلِي آهنِ ٻيلَ، جي سُور پِرِيان جا ساڻُ مُون.
   ۸
   دوسِتُ ڏِٺائِين دِلِ سين، وِرچِي تان نه وِهي؛
   لانچي لَڪَ، لَطِيفُ چئي، پَهڻَنِ مَنجِھ پِهي؛
   سَندي نِينهن نِهي، ڪِي سَرفِرازُ سَسُئِي.
   
   داستان ڏهون
   ١
   آءُ اوراهُون، سُپِرِين! پَري وَڃُ ۾ پِيَّ!
   موٽُ، مَرَندِيَسِ ڇَپَرين، تُون جِيارو جِيَّ؛
   هوتَ! مَ ڇَڏِجِ هِيَّ، پُنهون! پِيادِي پَنڌَ ۾.
   ۲
   آءُ اوراهُون، سُپِرِين! ڏُکِيءَ ڏيجِ مَ ڏاگُھ؛
   وَٽِ ڇَڏي مُون واگُھ، آرِي! وِئين عِشقَ جو.
   ۳
   هَٿان هَڏِ نه ڇَڏِيان، صَبۡرُ شُڪۡرانو؛
   ذَوقَ زَمانو، مُون، وَرَ! وِيو وِسرِي.
   ۴
   ناہِ جَمِعيّتَ جانِ کي، هوتَ پُڄاڻا هاڻِ؛
   اَللهَ! سيئِي آڻِ، جن ساءُ چَکايُمِ سِڪَ جو.
   ۵
   ناہِ جَمِعيّتَ جانِ کي، هوتَ پُڄاڻا هتِ؛
   پُنهونءَ جي پِرِتِ، ساءُ چَکايُمِ سِڪَ جو.
   
   
   داستان يارهون
   ۱
   ڪَنُ ٿِيُ، ڪيچِيُنِ ڪُڇِيو، ڪُڇُ مَ، ٿا ڪُڇَنِ؛
   اِشارَتُون اُنِ جون، سُڪُوتان سُڄَنِ؛
   وَٽان ويـهِي تَنِ، سُڻُ ته سوزُ پرائِيين.
   ۲
   سُڻُ ته سوزُ پِرائِيين، ” آءُ “ چيائُون اَڄُ؛
   ٻولِي ٻِي نه سِکِيا، ”پاڻا“ چوندءِ ”ڀَڄُ“؛
   واڄي وَٽِ مَ وَڄُ، ٻُڌُ ته ٻِيائِي لَهي.
   ۳
   ڪَٽارو ۽ ڪوسُ، اَڱِڻِ آرِيءَ ڄامَ جي؛
   دِيَتَ آهي دوسُ، مارَڳَ ۾ مُيِنِ جي.
   ۵
   اَکِيُون آرِيءَ ڄامَ جون، اَنڌِيءَ سين آهينِ؛
   هُو جي وَڻَ وِندُرَ جا، سي مُون سُونهائِينِ؛
   ڏِسِيو ڏيکارِينِ، پيشانِي پُنهونءَ جِي.
   ۶
   سَڏَ مَ ڪَرِ سَڏَنِ ري، هلَڻَ رِءَ مَ هلُ؛
   جَلَڻُ رِءَ مَ جَلُ، رُئَڻَ رِءَ مَتان رُئِين.
   
   ابيات متفرقه
   1
   اُٿِيو ۽ اُٿِياڪُ، ڪالهوڪو ڪاڏي گَيو؟
   وِيو جاڳائي، جيڏِيون، بِرهُ، هِيُ بيباڪُ؛
   چُر ڦُر ڪاري چاڪُ، سُورُ سُمهاري ڪِينَ ڪِي!
   2
   جان ساماڻيئن، سَسُئِي! تان ويسُ وِڙَنِ جو ڪَرِ؛
   لاهي لَڄَ، لَطِيفُ چئي، ٿِـيُ بيگارِياڻِي بَرِ؛
   ته ويندِي پَوَئِي وَرِ، اَڳيان هوتَ حُضُورَ ۾.
   3
   مُنڌَ نه مَنجھان تن، پَسي لَڪَ لُڏَنِ جي؛
   جا پَرِ کاهوڙِينِ، سا پَرِ سِکِي سَسُئِي.
   4
   مُنڌَ مَ مَنهِن ويہُ، اُڀِي اوسِرُ اُسَ ۾؛
   تو سيئِي سيڻَ ڪيا، ڏُورِ جنِين جو ڏيہُ؛
   پاڙي پاڙي پيہُ، وَتُ پُڇَندِي پِرِينءَ کي.
   5
   اولاڪَنِ اَچِي، مَعذُورِ تي مارو ڪيو؛
   مَتان، وَرَ وِسارِئين، مَنجھان ڪُرَ ڪَچِي!
   لاهي لاڳاپا لَنگِھ تُون، سيڻَنِ ڏانهن، سَچِي!
   مَنجھان راهَ رَچِي، ٿِيندينءَ لَـعۡلَ، لَطِيفُ چئي.
   داستان پھريون
   1
   ھَلندي ھوتَ پُنھونءَ ڏي، کُھِجَنِ ڪي کوٽِـيُون؛
   پَھَڻُ تنِين پَٽُ ٿِئي، جي لءِ لالَنِ لُوٺِيُون؛
   سَڀُ سَھيلِيُون سِڪَ کي، چُنجُھون ۽ چُوٺِيُون؛
   ٻانڀَڻِ! ٿِيُ ٻُوٽِـيُون، ته ڪُتا کِـيَنِئِي ڪيچَ جا.
   2
   تن پيئِي جانارَنِ يادِ، جي پاريَلَ پُنھونءَ ڄامَ جا؛
   سَندي لا لَنِ لاڌِ، مُئانِ پوءِ مَنڌُ ٿِئي.
   3
   جاڳايَسِ جَنبُورَ، ڪُتي قَرِيبَنِ جي؛
   بَھِي ڀؤنڪِي اُٿيو، گِھڏِي مَنجھان گُھورَ؛
   سَڀِ لاھِيندو سُورَ، گِري ھِنَ غَرِيب تان.
   4
   ڪُتو طالِبُ ڍُونڍَ جو، اسين ڪُتي ڪِيڙَ؛
   چُھِٽي آھي چِيڙَ، ڪارايي جي ڪَنَ ۾.
   5
   سَگِبانَ سِينڍارِيا، بَڇِيا، تي بَھَنِ؛
   ڦِرِيا نه فَرمانَ کان، مُلھُ نه موتِيَڙَنِ؛
   ڪونھي ڏوھُ ڪُتَنِ، ڏاڪارِيا، ڏاڙِھِينِ ٿا.
   6
   ڏَکا، ڏُونگَرَ جا مِرُون، مَرُ ٿا مُون تي ڪَنِ؛
   پُڙَندا ڪِينَ پَرِيَٽِ تي، ھِنَ جا سَڌَرَ ٿا سُڄَنِ؛
   سَڳائِيءَ جي، سَيَّدُ چئي، آھي سُڌِ سَڀَنِ؛
   ھُوندَ نه ھِتِ ٽَرَنِ، پر قَرابَتَ ڪَمُ ڪيو.
   7
   سَڌَرَ سين سَڱُ ڪري، پَرَکَنڊين پِيياسِ؛
   ڪيرَ بِرھَمَڻِ؟ ڪِن جي؟ ڪيرُ ڄاڻي ڪيڻاسِ؟
   ھُوندَ نه سِنڌُ سُياسِ، ھِنَ پُرِيين ڪَيَسِ پَڌِري.
   
   وائي
   خُوبِي مَنجِھ خِفَتَ، اي! دوستَ! دِقَتَ، آھي عَبۡدُاللَّطِيفُ کي.
   مَدَحَ مون کان نه ٿِئي، سَندي سُورَ صِفَتَ؛
   ھِجي ڪريان ھيجَ سين، مُطالِعُ مَحَبَتَ؛
   حُزنُ ھوتَ پُنھونءَ جو، رُڳيا ئِي راحَتَ؛
   پِرِيان جي پِستانَ جو، فاقو ئِي فَرحَتَ.
   
   داستان ٻيو
   1
   اَدِيُون! وَرُ اُگھاڙَ، وِھانءُ جنھن وِساريو؛
   جيڏِيون! ڇڏي جاڙَ، سَڀِ نَنگـيُون ٿي نِڪرو.
   2
   سَڀِ نَنگـيُون ٿي نِڪرو، لا لَچِ ڇڏي لوڀُ؛
   سُپيرِيان سين سوڀَ، نِنڊُون ڪندي نه ٿِئي.
   3
   سَڀِ نَنگـيُون ٿي نِڪرو، پَرَھَڻَ ڇَڏي پوءِ؛
   مَھَندِ مِڙَنِئان ھوءِ، ڪَھي جا ڪِينَ کڻِي.
   4
   ڪَھي جا ڪِينَ کڻِي، پِرينءَ پَھُتِي سا؛
   وِھي ويڙھجِي جا، وَصۡلُ تنھن وِڃائِيو.
   5
   وَصۡلُ تنھن وِڃائِيو، سِينڌِ سُرمي سِيئَن؛
   سا لُوٽِي لِيلان جِيئن، مَڻِيو جنھن مِٽُ ڪَيو.
   6
   ھُوندِيان ھوتُ پَري، اوڏو آہ اَڻَ ھُوندِ کي؛
   ساڄَنُ تن سَري،”لا“ سين لَڏيِنِ جي.
   7
   لائي خَنجَرُ ”لا“ جو، ھَيءِ! خَچَرَ کي ھَڻُ؛
   سَڌُنِ جُون سَيَّدُ چئي، وَٿُون سَڀِ وِڪَڻُ؛
   پيرُ پَرُوڙي کَڻُ، ته ھَلَڻَ ۾ ھورِي وَھِين.
   8
   ھورِنِ ھاڙھو لَنگِھيو، ٿِي جَرِيدِي، جوءِ!
   ھُوندِ جنِين سين ھوءِ، ھوتُ نه ھُوندو تن سين.
   9
   ھورِنِ ھاڙھو لَنگِھيو، مُٺِي! مُوسَٽُ ڇَڏِ؛
   ”لا“ سين اُٿِي لَڏِ، ”ڪِينَ“ رَساڻي ڪيچَ کي.
   10
   نڪا ھِتِ، نه ھُتِ، ڪا ڳَوريءَ سندِي ڳالِ؛
   ڪِينَ پَھُتِي مالِ، حالِ پَھُتِي ھوتَ کي.
   
   داستان ٽيون
   1
   ھَلَندي ھاڙھو مَڻِي، ڪَرَڻُ ڪوہَ پِيامِ؛
   اَرڏا آريءَ ڄامَ ري، گُوندَرَ گُذرِيامِ؛
   لڪِيُون، لَڪَ، لَطِيفُ چئي، اورانگَھڻَ آيامِ؛
   پُرَڻُ پُنھونءَ پُٺِ ۾، اِيُ سَعادَتَ سَندِيامِ؛
   مَٿسِ ڪَمَ وِڌامِ، وِھان تان نه وَسِ پِيو.
   2
   وَڌو ڪِيمَ وَڻاہُ! اُونچا ڏُونگَـرَ! مَ ٿِيو.
   ٽِمو مَ نيڻاہُ، ته پيرُ نِھارِيان پِرينءَ جو.
   3
   وارو! مُون وَڻَراهِ! ڪا سُڌِ سُونھَپَ جي نه ڏِيو؟
   وِجِھي وَراڪَنِ ۾، مَعذُورِ کي مَ مُنجھاءِ؛
   مَنجھان پاڻَ پِيادِيُون، ھادِي ٿِي ھلاءِ؛
   پِرِيان کي پَھُچاءِ، ته لَڳِي لُوٺو نه ٿِئين.
   4
   ڪَنڊا مون پيرَنِ ۾، توڻي لَکَ لَڳَنِ؛
   آڱُرِ، آڱُوٺي نه مِڙي، ڇِپُون پيرَ ڇِنَنِ؛
   ويندي ڏانھن پِرِيَنِ، جُتِي جاتِ نه پائِيان.
   5
   جُتيون سي پائِينديُون، جنِين پيرَ پِريِن؛
   لاٿيُون سَڀِ پَريِن، سَسُئِي سُپيرِيُنِ کي.
   
   داستان چوٿون
   1
   مَرِي، جِيُ؛ ته ماڻـئِين، جانِبَ جو جَمالُ؛
   ٿِئين ھُوندَ حَلالُ، جي پَندِ اِھائِي پارِئين.
   2
   مَرُ ته موچارِي ٿِئين، اَجَلان اَڳي اَڄُ؛
   جان ڪِي ھُئين جِئري، ته مُنڌَ! ڀَنڀوران ڀَڄُ؛
   پُنھونءَ ساڻُ پَھَڄُ، ته مَلَڪَ اَلۡمَوتُ ماڻـئِين.
   3
   اَجَلان اَڳي، سَسُئِي! مُنڌَ! جِئَريائِي مَرُ؛
   ٽولِيان تنھن مَ ٽَرُ، جنھن رُوحُ وِڃايو راہَ ۾.
   4
   مَرَڻان اَڳي جي مُئا، سي مَرِي ٿِيَنِ نه ماتُ.
   ھوندا سي حَياتُ، جِئَڻان اَڳي جي جِئا.
   5
   اُونچو اُتاھون گَھڻو، جِئَڻَ کي جَبَلُ؛
   مَرَڻَ مُون سين ھَلُ، تهَ پُٺِيءَ تو پَنڌُ ڪَرِيان.
   6
   تو سَڱُ، ساہُ! گَھڻَن سين، جِئَڻَ! گوشي جاءُ؛
   مَرَڻَ! مُون سين آءُ، ته پُٺِيءَ تو پَنڌُ ڪَرِيان.
   7
   پَرِ ۾ پَچِي پِرينءَ کي، مَري نه ڄاتوءِ؛
   ”مُوۡتُوۡا“، مُنڌَ! نه سوءِ، ڪَنڌُ ڪُڄاڙِيان ڪاٽئِين؟
   
   داستان پنجون
   1
   ھَٿين، پيرين، مُونَڙِئين، ھَلِجِ ساڻُ ھِنئَين؛
   عِشقُ آرِيءَ ڄامَ جو، نِباھي نِئين؛
   جان جان ٿِي جِئين، تان پاڙِجِ ڪومَ پُنھونءَ سين.
   2
   ھَٿين، پيرين، مُونَڙِئين، ڪَھِجِ ڀَرِ ڪَپارَ؛
   مَتان، ڇوري! ڇَڏِ ئين، پِرِيَتَڻي پَچارَ؛
   توکي سَنَدَ، سَسُئِي! سَندِي لَنؤ لَغارَ؛
   جي ھُونِـئِي ھوتَ ھَزارَ، ته به پاڙِجِ ڪوم پُنھُونءَ سين.
   3
   ٿَڌيءَ ٿَڪِي نه وِھي، تَتِيءَ ڪَري تاڻَ؛
   وِڌائِين وَڻِڪارِ ۾، سَسُئِيءَ پاڻُ سُڪاڻَ؛
   پُڇي پَہَ پَکِيُنِ کي، پيئِي مُنڌَ پَرِياڻَ؛
   ڏِنَسِ ڏيہَ وَڻَنِ جا، تن اَللهَ لَڳ اُھڃاڻَ؛
   مانَ پَرچِي پاڻَ، اَچي آرِياڻِي وَرِي.
   4
   توڻي وِلاڙُون ڪَرِين، توڻي ھَلِين وِکَ؛
   لِکِـئي مَنجھان لِکَ، ذَرو ضايعَ نه ٿِئي.
   5
   لِکِيو جو نِراڙِ، سو اَنگُ ڪِياڙيءَ نه ٿِئي؛
   پاڙِيو ويٺِي پاڙِ، جيڪي لالَنَ لِکِيو لوحَ ۾.
   6
   ڪَيائِين ڪيچِيُنِ لءِ، جُسو جَلاوَت؛
   ڇَڏَي پيٺِي ڇَپَرين، ھارِي سَڀِ حُجَتَ؛
   ھُئِي نِماڻِي نِسَتَ، پَنڌُ وِڌائِين پاڻَ تي.
   7
   ماڙھُو ڏيئِي مِھڻا، مُون کي ڪَندا ڪوہُ؟
   جنھن ڇورِيءَ ۾ ڇوہُ، سا پٿُون ٿِيندِي پيرَ تي.
   
   داستان ڇھون
   1
   فَردا مُنڌَ ڦِٽِي ڪئِي، نَقدُ کنيو نارِ؛
   ھِيَ جا واڳَ وِلَھيءَ جي، ويرَمَ ڏي مَ وارِ؛
   جانڪِي مُٺِيءَ مار، جانڪِي ميڙِ مُٺيءَ کي.
   2
   مُٺِي ٿي مُدَعا گُھري، موتُ ٿيو موجودُ؛
   اَچِين ته اَڄُ ڪَرِيان، صُباحَ جو سُجُودُ؛
   جانڪِي ني وُجُودُ، جانڪِي ميڙِ مُٺِيءَ کي.
   3
   ڏُکِي ٿي ڏَڌورَ، لَھسِي لَنؤ پُنھونءَ جي؛
   ڏيئِي آڳِ اَتورَ، سَڀَ نه ساڙِي سَسُئِي.
   4
   ڏِسَڻُ ڏِکان اَڳَڙو، سَسُئِي! آڻِ مَ شَڪُ؛
   ٿِيُ ٻانِھي، ڀَرِ اوئِيُون، لُڏُ مَ پَسِي لَڪُ؛
   وَرُ پُنھونءَ سين پَلَڪُ، کوءِ ٻارھَنَ ورهَ ٻِيَنِ سين!
   5
   ڏُکِيءَ سَندِيُون ڏُونگَرين، پَسو! پِٽُون پَوَنِ؛
   مُئي پُڄاڻان مُنڌَ کي، روجَھ رُڃُنِ ۾ رُئَنِ؛
   ڀُوڻا اِيَـھِين چَوَن، ته ”مُئِيءَ اَسانکي مارِيو!“
   6
   ڏُکِيءَ سَندِيُون ڏُونگَرين، اوڇِنگارُون اَچن؛
   ھَڻِي سانگِ سَسُئِيءَ کي، ڪِلو ڪَيو ڪَيچينِ؛
   جي ھَٿان ھوتَ مَرَنِ، ھوتُ تنِين جي ھَنجَ ۾.
   7
   ڏُکِيءَ سَندِيُون ڏُونگَرين، وَڻَ ٽِڻَ وايُون ڪَنِ؛
   وَٽان ويـھِي جَنِ، وَڍيءَ سي واڍوڙِيا.
   8
   وَڍِيءَ سي واڍوڙِيا، رَتُ نه ڏِٺو جن؛
   موتُ قَبوليو تن، ڏِٺو جن ڏُکِيءَ کي.
   9
   وَڍِيَلَ ٿي وايُون ڪَري، ڪُٺَلِ ڪُوڪاري؛
   ھُنَ پَنَ پنھنجا سارِيا، ھِيَ ھنجُون ھَڏَنِ لءِ ھاري.
   
   وائي
   اَچِي، لالَنَ! لَٽِ، مِيان! مُئِيءَ جو لوڙہُ لَڪَنِ ۾.
   ھو کانُ کَٿُورِيءَ ھِيرئُون، مُون ۾ صابُڻَ ڇَٽَ؛
   آرياڻِيءَ اَچِي ڪري، ڪا گَھڙِي مُون وَٽِ جَٽِ؛
   کَٿُوري کَشِبُوءِ سين، ھارِيائُون ھَٽِ ھَٽِ؛
   دَردُ مُنھنجي دِلِ جو، تون، ڪامِلَ! اَچِي ڪَٽِ؛
   اَدِيُون! عَبۡدُاللَّطِيفُ چئي، سِرَ تائِين آھي سَٽِ.
   
   داستان ستون
   1
   آئُون نه گَڏِي پِرينءَ کي، سَھَسين سِڄَ ويا؛
   ھَلَڻَ ويرَ ھِئان، ديکي شالَ دَمُ ڏِيان!
   2
   آئُون نه گَڏِي پِرينءَ کي، پويون ٿِيو پَساهُ؛
   سِڪان ٿِي سَڪِراتَ ۾، رويو پُڇان راہُ؛
   شالَ مَ وَڃيمِ ساہُ، ڌاران پَسَڻَ پِرينءَ جي.
   3
   آئُون نه گَڏِي پِرينءَ کي، آيو عِزۡرائِيلُ؛
   جوراڻي سين جيڏِيُون! نَڪو قالُ نه قِيلُ؛
   آيو موتُ دَلِيلُ، مارِيندو مُرادَ کان.
   4
   وِلاڙِيو وَڻين چَڙھي، رَئِي پَسِيو روءِ؛
   وِچان جو وِچُ پوءِ، سو ڪَنھن پَرِ ڪَھِي لاھِيان!
   5
   وِلاڙِيو وَڻين چَڙھي، اُونچَنِ مَٿي اَڄُ؛
   لالَنَ ڪارَڻِ لَڄُ، باسِيائِين بَردارَ جو.
   6
   وِلاڙِيو وَڻين چَڙھي، ڏِيو پَٽولي لانگَ؛
   ٽاريءَ ٽاريءَ ڇانگَ، سَسُئِيءَ مورَ ٻَچَنِ جِئن.
   7
   وِلاڙِيو وَڻين چَڙھي، پَسو سَگَھ سَندِياسِ؛
   آڌِيءَ وَڃيو آکُڙي، نَڪو پِيُ نه ماسِ؛
   سوئِي سو سيڻاسِ، پَري پَڙاڏا ڪَري.
   8
   رُڃُنِ ۾ رَڙِ ٿِي، ڪَر ڪووَلَ جي ڪُوڪَ؛
   وَلَولو ۽ وُوڪَ، اِيَ تان آہِ عِشقَ جِي.
   9
   رُڃُنِ ۾ رَڙِ ٿِي، ڪَرَ ڪَرڪي ڪُونجَ؛
   نَعرو منجِھ نِڪُونجَ، اِيَ تان آہَ عِشقَ جي.
   10
   رُڃُنِ ۾ رَڙِ ٿِي، ڪَرَ سارَنگِي سازُ؛
   اِيُ عِشقَ جو آوازُ، ماڙھو رَکَنِ مُنڌَ تي.
   داستان پھريون
   1
   ڏاگَھنِ، ڏيرَنِ، ڏُونگَـرَنِ، ٽِنھِي ڏِنَمِ ڏُکَ؛
   سي سَڀِ ڀانيَمِ سُکَ، ھيڪاندِ ڪارَڻِ ھوتَ جي.
   2
   ڏاگَھنِ، ڏيرَنِ، ڏُونگَـرَنِ، ڏُکَنِ آئُون ڏَڌِي؛
   پُڇان پيرُ پُنھونءَ جو، وِجھان وِکَ وَڌِي؛
   لِکِئي آئُون لَڌِي، ناتَ پَٽَنِ ڪيرَ پَنڌُ ڪَري.
   3
   اَڱَڻَ مَٿي اوپِرا، جڏھن ڏاگھا ڏِٺَءِ ڏِينھَن؛
   وَٺِي سَڙَڪَ، سَسُئِي! ويھُ وِھاڻِيءَ سِيئَن؛
   چوٽي سين چانگَنِ کي، جَڙِ زَنجِيرُن جِيئن؛
   ته ھوتُ تُنھنجو ھِيئن، ھوندِ پُنھون نيائُون نه پاڻَ سين.
   4
   اَڱَڻَ مَٿي اوپِرا، جڏھن ڏاگھا ڏِينھَن ڏِٺاءِ؛
   ڪُنجُون جي قُفِلَنِ جون، تان ڪنھن لَلِ لِڪاءِ؛
   ته سُڀا ڻي سَندِياءِ، ٿِئي سارُوڻِي سَسُئِي!
   5
   اَڳي اُٺَ رَڙَنِ، مُون ڀيري ماٺِ ٿِئِي؛
   پَلاڻِيندي، پاڻَ ۾، ڪُڇِيو ڪِينَ ڪُٺَنِ؛
   ڪا جا مامَ مُٺَنِ، ھِنِ پڻ ھُئِي ھُنَ سين.
   6
   ڇا جي ڏِنگا ڏيرَ، مُنھنجو ڏِينھن ڏِنگو مَ ٿِئي!
   اُٺَنِ ۽ اوٺِـيَڙَنِ جي، ڇا وَھِيڻو ويرُ؟
   ھِيَ ڪَمِيڻِي ڪيرَ؟ جا اَمُرَ کي آڏو ڦِري.
   7
   ديسِي سيڻَ ڪَجَنِ، پَرَديسِي ڪَھڙا پِرِين؟
   لَڏِيو لاڏؤڻا ڪَيو، پَنھنجي ديسِ وَڃَنِ؛
   پُڄاڻان پِرِيَنِ، ڪَجي بَسِ ڀَنڀورَ کان.
   8
   اُٺَ مَ اوري آڻِ، ڏاگَھنِ ڏَڌِي آھِيان!
   ھَڻِي ھَٿُ ھَيَنِ کي، پَري نيئِي پَلاڻِ؛
   ھوتُ مُنھنجو ھاڻِ، پُنھون نِيائُون پاڻَ سين.
   9
   جَتَ ھَڏھِين ھُتِ، مُون ھِتِ ھِنئَڙي ۾ حَلُ ٿِيا؛
   چَنگُلَ جنِين چوڦَرا، راحَتَ تن جِي رُتِ؛
   گُنگَنِ جي گُـپُتِ، ڇيڙي وِڌِيَسِ ڇَپَرين.
   10
   گَہَ سِرِ ٿِئي مَ گُسَ، پَڻِي پوءِ مَ پِرينءَ تي!
   جنھن سِرِ ساڄَنُ سُپِرِين، تنھن اُٺَ مَ لَڳي اُسَ!
   پُنھون پاڪُ پُرِسَ! ھوتَ نه ڪَجَنِ ھيڏِيُون.
   11
   لَڏِيندي لِباسُ، جَتَنِ جيڏوئِي ڪَيو؛
   اَچي آرِيءَ ڄامَ جو، وَڻَ وَڻَ مَنجھان واسُ؛
   مِرُون کِـيَنِمِ ماسُ، ھَڏَ ھَلندا ھوتَ ڏي.
   12
   اُٺَ ويرِي، اوٺارَ ويرِي، ويرِي ٿِـيَڙَمِ ڏيرَ؛
   چوٿون ويرِي واءُ ٿِيو، جنھن لَٽِيا پُنھونءَ جا پَيرَ؛
   پَنجون ويري سِڄُ ٿِيو، جنھن اُلَهِي ڪِي اَويرَ؛
   ڇَھون ويري ڇَپَرُ ٿِيو، جنھن سَنوان ڪَيا نه سيرَ؛
   سَتون ويري چَنڊُ ٿِيو، کِڙِيو نه وَڏِيءَ ويرَ؛
   واھيري جِي ويرَ، ڇُلُون ڪَرِيان ڇَپَرين!
   
   داستان ٻيو
   1
   مِڙِي مُنڌَ ڏي آئِيُون، ساھيڙِيُون سَھَجان؛
   اَلسَّفَرُ قِطۡعَةٌ مِنَّ النَّارِ، ھارِي! موٽُ ھِتان؛
   سَڱَ صِراطَ الۡمُسۡتَقِيۡمَ جو، اَٿيئِي تان اڳيان؛
   سي ڪيچِي نِيندَءِ ڪِيان؟ تُنھنجو نِينھُن نِفاقَ سين.
   2
   جَڏان ڪُنۡ فَيَڪُوۡنَ چَئِي، نِيو آرِياڻِيءَ اَرِواحُ؛
   اَنگُ اَڳَھِين لِکِيو، مُنھنجو مِيثاقاءَ؛
   مَنۡ طَلَبَ شَيۡئاً وَّ جَدَّ وَ جَدَ، اُتو عَلِيءَ شاہَ؛
   اَڃا اِن حَدِيثَ جو، مُون آسِرو آہِ؛
   پُنھونءَ جي پيغامَ تان، مُنھِنجو موتُ مُباحُ؛
   سَرَتِيُون! دُعا ڪَجاہُ، ته ميڙائو مُون ٿِـئي.
   3
   سَبَہَ سِياھِي، آھي آرِيءَ ڄامَ ري؛
   ڪڏھن پَسي ڪا نه ڪا، رِءَ لالَنَ لالائِي؛
   دُودُ دِلِ تان دُورڪَري، ڪَرِ، ساجَنَ! صَفائِي؛
   مَنۡ لاَ شَيۡخُ لَہٗ فَشَيۡخُہُ الشَّيۡطَانُ، اِنَ رِءَ اُونداھِي؛
   ھُوءَ جا ھَلِي ھيڪِلِي، سا گِيرَبَ گَمائِي؛
   بِلَا شَيۡخِ مَنۡ يّـَمۡشِيۡ فِى الَّطَرِيۡقِ، اِھڙِي اَوائِي؛
   تنھن رِءَ تَوائِي، ڪوڙين ٿِيَنِ ڪيتَريُون.
   4
   ڀِـنِيءَ ٿا ڀَرِينِ، ساٿِيُنِ سَنڊَ ھَٿَنِ ۾؛
   ليڙَنِ جو لَطِيفُ چئي، مُون کي مَنجُھ نه ڏِينِ؛
   ھوتُ پُنھون ٿا نِينِ، اَسُونھِينءَ جو آجِڪو!
   5
   پڻ ٿا پَلاڻِينِ، اوٺِي اَڄُ اُٻاکَرا؛
   پَہَ پاريسِيُون پاڻَ ۾، ڏيرَ ڏِھاڻِي ڏِين؛
   ھوتُ پُنھون ٿا نِينِ، ٻاروچِي ٻولِي ڪَيو!
   6
   دوڪَ دَھِليا جِتِ، گـؤرا ھَلَنِ نه گَسَ ۾؛
   چَؤسالَ ئِي نه چَلِڻا، ٿِي تَنگَ نِھاري تِتِ؛
   سُوڌِي اُنِين، سَيَّدُ چئي، پوءِ پانچارِيَنِ پِرِتِ؛
   اِنَ اَڙانگي پَنڌَ جِي، ڪا نيشَنِ پوءِ نِرِتِ؛
   سَسُئِي وَڏي سَتِ، جا اَھڙِيءَ پَرِ پَنڌُ ڪَري.
   7
   ”ھَيءِ ! ھَيءِ!“ ڪَيو ”ھاءِ!“، ٿِي پاڻ ھڻي سِرِ پاھِڻين؛
   لَڌائِين، لَطِيفُ چَئي، جُوءِ جَتَنِ جِي جاءِ؛
   شُڪۡرَ، بارِ! سَنداءِ، سُٿاڻي ساٿِ مڙِي.
   
   داستان ٽيون
   1
   اَللهَ ڪارَڻِ، اوٺِيا! ليڙا نِيو مَ لُرَ؛
   نِيو نِماڻِي پاڻَ سين، ٻانِھِيءَ جَھلي ٻُرَ؛
   مُون کي ماري مَنجِھ ٿِي، سَندِي ھوتَنِ ھُرَ؛
   ڪَچو لايان ڪُرَ، ڪيچان اوري جي وَران.
   2
   ڪيچان اوري ڪيتِريُون، مَعذُورِيُون مُيُون؛
   واٽُون وِيہَ ٿِـيُون، ڪُہُ ڄاڻان ڪيھِي ويا؟
   2
   ڪيچان آيو قافِلو، جُنگُ سُونھارِيءَ جوڙَ؛
   تَلِيارا توڏَنِ کي، ڳِچِيءَ سُونھَنِ موڙَ؛
   دؤلَتَ چايان دوڙَ، جي مُون نِيو پاڻَ سين.
   3
   جھوُڙا جن جُھلُنِ ۾، ھِيري لَکَ ھَزارَ؛
   لَڳا واٽَ وَڻَنِ جا، پُنھونءَ کي پالارَ؛
   آن ڪي ويندا گَڏِيا، اَھِڙيءَ سِٽَ سُوارَ؟
   لَنگِھي ڪالَھ قَطار، تُون، آئِي! اَڄُ نِھارِئين!
   5
   مِزِمانَنِ مَھرِي، آڻي جھوڪِيا جھوڪَ ۾؛
   چاٽي چَنبَنِ ۾ وِيا، جِئن بازُ سَٽي بَحرِي؛
   ڪوھِيارو قَھرِي، وِيو نِھوڙي نِنڊَ ۾!
   6
   مُون ڀانيو مُون وَٽِ، ھَميشَہَ ھُوندا پِرِين؛
   ويڙھو ڏيئِي ويڪِرو، پَھري وِيا پَٽِ؛
   ساہُ جنِين جي سَٽِ، وِڪِيُمِ ٿي وَڻِڪارِ ۾.
   7
   مُون ڀانيو مِزِمانَ، ھَميشہَ ھُوندا پِرِين؛
   ڪُھِي ڪَمِيڻِي ھَليا، ڪَھِلَ ڪَيائُون ڪانَ؛
   ڏيئِي ويا ڏاہِ کي، سُورَنِ جا سامانَ؛
   جورو راتِ جُوانَ، جيڏيُون! جَتَ ڪَري وِيا!
   8
   بِرِہَ مَڻايُسِ بَرُ، ناتَ سُکِي ڪيرَ سَڌُون ڪَري؟
   گَھڻو ڏورِيائِين ڏُکَ سين، ڏيرَنِ لءِ ڏُونگَـرَ؛
   ورِي آيُسِ وَرُ، سَفَرَ مُئِيءَ جا سابِ پِيا.
   9
   وَرَ ۾ ڪونھي وَرُ، ڏيرَنِ وَرُ وَڏو ڪَيو؛
   نِھارِيندِيَسِ نِڪرِي، بوتَنِ ڪارَڻِ بَرُ؛
   آڏو ٽَڪَرَ ٽَرُ، متان روہَ رَتِيُون ٿِئين!
   10
   وَرَ وَراڪا وِچَ ۾، لَکين آڏا لَڪَ؛
   ھُو جي آڏا حَقَ، سي ڪَندا ڪوہُ ڪَندِيُنِ کي؟
   
   داستان چوٿون
   1
   وارو! وَرُ وَٺِي وِيا، آرِيچا اَظۡلامَ؛
   آندائُون آريءَ جا، پُنھونءَ ڏي پَيغامَ؛
   پَہُ ڪَيائُون پاڻَ ۾، مُنھان مَخِفِي مامَ؛
   سَنڀُورا ساٿُ کَڻِي، ويساھي وَرِيامَ؛
   ڪاڪِيُون! راتِ قِيامَ، جيڏِيُون! جَتَ ڪَري وِيا!
   2
   وارو! وَرُ وَٺِي وِيا، ڪَري ڏيرَ ڏَمَرُ؛
   ھاڻي ٿِيو حَشَرُ، پُنا قَول قِيامَ جا!
   3
   وارو! وَرُ وَٺِي وِيا، ڏاڙِھِيءَ ڀَنڀا ڏيرَ؛
   ڏِيندِيَسِ ڏاڍين ڏُونگَرين، اُنِين لَءِ اُليرَ؛
   ڪيچِ پھچي ڪيرَ؟ وڃڻَ سين وَسُ ڪَرِيان.
   4
   جَڏِيءَ وَٽِ جالي، مانَ اَللهِ ڪارَڻِ لِکَ سِيئن؛
   آھي آريءَ ڄامَ جي، ھِتِ ھُتِ حوالي؛
   عَيبَ مُون اَڳَرا، مانَ نِرۡمَلُ نِڪالي!
   پَرِٽياڻِي پالي، ڪامِلُ نِيندو ڪيچَ ڏي!
   5
   پَرِٽَنِ جي پاڙي، جاڙَ گُذارِيَمِ، جيڏِيُون!
   جنِين مُون کي مارِيو، سُورَنِ سين ساڙي؛
   اِرادي آڻي، سانگِيُنِ سين سَڱُ ڪَيو.
   6
   اَسِين پاڻَ پَرِٽَ، پورھِيَتَ پُنھونءَ ڄامَ جا؛
   ھوتُ کَٿُورِيءَ ھيرَئون، مُون ۾ صابُڻَ ڇَٽَ؛
   آتَڻَ مَنجِھ اُگَھٽَ، ڪانڌُ ڪنھِين جِي مَ ڪَري!
   7
   آئُون تان اَھڙياءِ، جا ٻانھِيءَ کي ٻائِي چوان؛
   مُون ڪَمِيڻِيءَ لاءِ، پُنھون ٿي پَرِٽُ ٿِيو.
   8
   گَڏِيو ڌوٻِيُنِ ڌوءِ، پُنھُونءَ پارِچو ھَٿَ ۾؛
   اُتي آرِيءَ ڄامَ جو، قاصِدُ آيُسِ ڪوءِ؛
   اِيُ، ڪامِلُ! ڪَمُ نه سَندوءِ، جِئَن پَھَسَ پَڇاڙِئين پوتِئين.
   9
   نَڪو ڪيچُ ڀَنڀورُ، نَڪو مائِٽُ مُنڌَ جو؛
   ھورُ مِڙوئِي ھِنَ کي، ھوتَنِ ڪونھي ھورُ؛
   زارِيءَ ڌاران زورُ، ھَلي ڪونَ حَبِيبَ سين.
   
   داستان پنجون
   1
   جئن سو ھَرَڻُ ھُماءُ، سَرگَردان سَنسارَ ۾؛
   ھِيُ پَڳُ نه کوڙي پَـٽِـئين، ھُو ڌَڙَ سِرِ ڌَري نه ساہُ؛
   جيڪُسِ تن مُلاءُ، سَسُئِيءَ سُورَ پِرائِيا.
   2
   راتِ ڏِٺائِين روجَھ، ڀانءِ ڪِ اوٺِي آئِيا؛
   پِرِيَتَڻي پِرِيُنِ جي، سِڪَڻَ ڪِي سَٻوجَھ؛
   ھُئِي گَھڻو اَٻوجَھ، سُورَنِ سُنھائِي سَسُئِي.
   3
   سَمَرُ جنِين نه ساڻُ، ھوتُ حِماتِي تن جو؛
   ڪَري ڇيڄَ ڇَپَرَ ۾، پُنھون اِيندو پاڻَ؛
   ٿِيندِي رِيجَھ رِھاڻِ، لَحظي مَنجِھ، لَطِيفُ چئي.
   4
   سَسُئِيءَ لَنگِھيو سو، مَردَ جنھن ماتِ ڪَيا؛
   جَبَلُ وڏو جو، نوُڻِ مِڙوئِي نِينھَن کي.
   5
   ڇَپَرُ ڇَمَرُ ڀانيان، ڪانڀو ۽ ڪارو؛
   پَٻُ وِجَھندِيَسِ پُٺِ تي، صُبُحَ سَوارو؛
   وَڃَڻَ مُون وارو، ڪينَ وِھَندِيَسِ وِچَ ۾.
   6
   ڇَپَرَ ۽ ڇَمَرَ، ٿا لَڳَہَ لَڳَنِ پاڻَ ۾؛
   ڏاڍا ڏُونگَـرَ ڪَرڪَرا، ويڌَ، وِنگايُون وَرَ؛
   آئُون پِيادِي پَـٽِـئين، نِماڻِي نِڌَرَ؛
   سُورِيُون جِتِ سَڳَـرَ؛ اُتِ ٻاتاڙِيءَ ٻِيلِي ٿِئين!
   
   داستان ڇھون
   1
   آڏَ تِراڇا، آھُڙا، ڏُونگَـرَ کي ڏاڪا؛
   ڪَيَمِ آہَ عَجِيبَ کي، سِڪَ مَنجھان سا ڪا؛
   پيئِي ھٿِيڪِي ھوَتَ کي، ڪُوڪَ وَڃِي ڪَنِ ڪا؛
   مُنھنجو وَسُ واڪا، ٻُڌَڻُ ڪَمُ ٻَروچَ جو.
   ۲
   آڏَ تِراڇا، آھُڙا، ڏُونگَـرَ کي ڏاڪا؛
   وَٺِي وَرُ واٽَ ٿِيا، بَرِ چَڙھِي باڪا؛
   ڦَٽِيا پيرَ فَقِيرِ جا، چَڙَھندي چَڙھاڪا؛
   ھُيَنِ جِيءَ اَندَرِ جا ڪا، وِيا پُڄائي پانھِنجِي.
   3
   ڪَرِڙا ڏُونگَـرَ ڪَہَ گَھڻِي، جِتِ بَرَپَٽَ، سُڄَنِ بَيرانُ؛
   ڏاھَنِ ڏاھَپَ وِسِرِي، ٿِيا حَرِيفَ ئِي حَيرانُ؛
   سَسُئِيءَ لَنگِھيو، سَيَّدُ چئي، مُحَبَّتَ سين مَيدانُ؛
   جنھنجو آرِياڻِي اَڳِوانُ، تَنھن ڪانھي باڪَ بَھِيرَ ۾.
   4
   ڪَرِڙا ڏُونگَـرَ، ڪَہَ گَھڻِي، جِتِ جَبَلَ گُوناگُونِ؛
   ليڙَنِ جُون، لَطِيفُ چئي، تَنگِ تَنوارُون پُونِ؛
   جنِ ڏِٺو پيرُ پُنھونءَ جو، سي نه ڪي رُون، نه چُونِ؛
   ھُوندَنِ مَٿي ھُونِ، لاڳاپا ھِنَ لوڪَ جا.
   5
   ڪَرِڙا ڏُونگَـرَ، ڪَہَ گَھڻِي، جِتِ وِيا روڏا رِنگائي؛
   ساڱاپي سيڻَنِ جي، ٿِي وِندُرِ واجھائي؛
   رَھيَسِ، رَسُ، لَطِيفُ چئي، تنھن ڪَمِيڻِيءَ ڪاھي؛
   آرِياڻِي آھي، مَنَھِن مَعذُورِنِ جي.
   6
   ڪَرِڙا ڏُونگَـرَ، ڪَہَ گَھڻِي، جِتِ مِينھَن وَسَنِ ماڪُون؛
   سُڄَنِ ٿِـيُون، سَيَّدُ چئي، ھاڙھي جُون ھاڪُون؛
   جِتِ اَنڌيوُن اوطاقُون، تِتِ ڪاھي رَسِجِ، ڪارَڻِي!
   7
   ماڻِڪُ مِٽُ سَندومِ، اونداھِيءَ ۾ سوجِھرو؛
   حَشَرَ ويلَ حِسابَ ۾، ڇَڏي نه ويندومِ؛
   سارِيو سَڏُ ڪَندومِ، ڪوھِيارو ڪيچَ ڌَڻِي.
   
   داستان ستون
   1
   پُنھونءَ سين پِرِيتِ جو، ڪو جو پيچُ پِيومِ؛
   ڀَنڀي ھِنَ ڀَنڀورَ ۾، وِھَڻُ وِہُ ٿِيومِ؛
   مَتِيُون موٽَڻَ سَندِيُون، ڪاڪِيُون! ڪِيمَ ڏِيومِ؛
   سَرَتِيُون! ساہُ سَندومِ، ٿِيو حَوالي ھوتَ جي.
   2
   ڏانجَھنِ تي ڏانجھا، ڏِنائُون ڏُکِيءَ کي؛
   لَڳِـيَسِ نائُڪَ نِينھَن جِي، ڪُڙِہ اَندَرِ ڪا جا؛
   ٿَـرَنِ ۾ ٿاجا، ڪَري مُنڌَ مِرُنِ سين.
   3
   ڪو مُنھِن ڪُٺَلِ آئِيو، وَسِ نه ويچارِي؛
   ھوتَ! تُنھنجي ھَٿَ ري، پَھُچي نه پارِي؛
   اَچِين جي، آرِي! ته پاندَ پُڄِي، لَڪُ لَنگِھيان.
   4
   ڪَڏِھن تان ٻاجَھ پَـئِي، ساڄَنَ! مُنجُ سَلامُ؛
   سِڪَ تُنھنجِيءَ، سُپِرِين! ڪَيو تَنُ تَمامُ؛
   ھَٿين ھاجَ وِہُ ٿِي، نيڻين نِنڊَ حَرامُ؛
   دوسَ! نه سَھان دامُ، تُون وِندُرِ ٿو ويلا ڪَرِين!
   5
   بَرُ مِڙوئِي بُوءِ، ڇَپَرَ ڇاٽُون مُڪِيُون؛
   ٻَہِ ٻَہِ ٿي ڀَنڀورَ ۾، ھَنڌَ مِڙيئِي ھُوءِ؛
   راڻِيُنِ وَرِي روُءِ، گُوندَرَ لَٿا گولِئين.
   6
   جَتَنِ سان جانۡڪُون، سَرَتِيُون! مُون سَڱُ ٿِيو؛
   ڪَري ڪوھِيارو وِيو، تَنُ ڇِنِي تانڪُون؛
   آئُون پڻ تَڏانڪُون، اَڌَ ڏُکوئِي آھِيان.
   7
   مَتان ڪا، ٻَڙِي! ٻولَ ٻاروچي وِسَھي؛
   ھُوندَ نه سُتِيَسِ، سَرَتِيُون! ويـھِي رَھِيَسِ وَڙِي؛
   جَتَ پَنھنجي جُوءِ ۾، گھارِينِ مانَ گَھڙِي؛
   ڪيچِيُنِ آئُون نه ڪَڙِي، ڪنھن ڏُکِيءَ ڏاوَڻُ ڏائِيو.
   8
   اَدِيُون! آئُون نه تِيئَن، جِيئَن پِرِيَتَڻو پِرِيُنِ سين؛
   ٻَڌِي سُتِيَسِ نه سوگھو، ڇَلۡوَرُ ڇاتِيءَ سِيئَن؛
   ڪيچِي ڪاھي ڪَرَھا، مُونھان وَڃَنِ ڪِيئَن؟
   ڏوہُ مُنھنجي ڏِينھَن، پُنھونءَ کي ڪا مَ چَئي.
   9
   وَرَ! مَ وِساريجِ، آھِيان تُنھنجي آسِري؛
   ڏاڍو ڏُونگَـرَ جو سُڄي، سو لُطفُون لَنگھائيجِ؛
   اُسِرِي اُتَھِين، وِيرَ! تُون، آرِي ڄامَ اَچيجِ؛
   نِماڻِيءَ کي نُورَ سين، لالَنَ! لَڏائيجِ؛
   ظُلِمَتَ جا زمين جِي، سا نِرِمَلَ! نُورُ ڪَريجِ؛
   ڪامِلَ! ڪَنِ ڪَريجِ، فَرياديُون فَقِيرِ جون.
   
   وائي
   ڇورِي ڇَڏِ مَ ڇَپَرين، ٻاروچلَ! ٻانھِي؛
   جانِبَ جَھڙو جَڳَ ۾، ناھي ڪو ثانِي؛
   پُنَھَلَ! نِيو پاڻَ سان، پورِھَيتِ پَرِٽِياڻِي؛
   پورِھيو ڪَندِيَسِ پِرَ جو، ڀَرِيندِيَسِ پاڻِي؛
   ھوتَ! مَ ڇَڏِيو ھيڪِلِي، ھِيءَ جا وِندُرَ وِڪاڻِي؛
   اَدِيُون! عَبۡدُاللَّطِيفُ چئي، اِيندُمِ آرِياڻِي.
   
   .

توکان وسري وياسين

شھر جي گوڙ ۾

زندگي جي ووڙ ۾

توکان وسري وياسين

ميت جيت ٿي پئي ھا

منزلن جي موڙ ۾

توکان وسري وياسين

رھزن رستي روڪ ڪئي

سچ جي پروڙ ۾

توکان وسري وياسين

سور سور ھو سڏڪيو

پيار جي توڙ ۾

توکان وسري وياسين

ڏينھن رات سک کي روئي

نفسا نفسي ڊوڙ۾

توکان وسري وياسين

پيار پوکيون14-2-2012

پيار پوکيون14-2-2012
===========
صدين جي منافقت
ڪارو سج
بي نام لاش....
….ويساھ گھاتيون
سماج سارو
خاموش قبرن جو ڏيک
ڪا چڻنگ ٻاريون
ضعيف اکين ۾
اميدن جا
خواب جاڳايون
اَچُ سرخ چپن جا
پياسي عاشق
محبت جي
عالمي ڏڻ تي
پيار پوکيون
ڳاڙھو انقلاب آڻيون-

شاعري ذوالفقاربھڻ

اڄُ صُبحَ جي پھرين ڪرڻي

اڄُ صُبحَ جي
پھرين ڪرڻي
چونڊڙي پائي
ننڊ مان اٿاريو
ھوا جي جھوٽي
ڪن ۾ سَرِگوشي ڪئي
پيار ڀريو سلام
موبائيل اسڪرين تي
تنھنجو پيغام -
شاعري؛ ذوالفقاربھڻ

 — 

سردُ موسم
سردُ احساس
روح روڙھيل
نيڻ ڀنل
خواب پنھنجا
ڪوريھڙي گھيريل
وشال آڪاش
وسيع ڌرتي
ھيڏا ستارا
نصيب پنھنجا
پو به اڃارا
ستمگرن جي
ديس ۾
ڏاڊو ڏکيو آ
‘نڪي ‘
خدائن کي چوڻ
ڏاڊو ڏکيو آ
اکين ۾ آرا
سمنڊ ويرن جيان
سڄڻ اوتارا
چئو سڄڻ کي
سيئن ُ سُڪايو
ڇوٿا سِڪايو
آسمان ڌرتيءَ
ميلاپ ڪيو آ
فطرت جا ھي
عجيب نظارا
نصيب پنھنجا
پو به اڃارا

1

تنھنجي وستيءَ ۾ او صاحب

تنھنجي وستيءَ ۾
او صاحب!!!
سياري جي
بارش ۾ ڏڪندي
سيءَ مئو آ
ڪو ڪالھ رات...
پر تو آ
محل ۾
کلندي، نچندي
بوتل ،جسم سان
گذاري رات

 —