Zulfiqar Behan

سردُ موسم سردُ احساس روح روڙھيل نيڻ ڀنل خواب پنھنجا ڪوريھڙي گھيريل وشال آڪاش وسيع ڌرتي ھيڏا ستارا نصيب پنھنجا پو به اڃارا ستمگرن جي ديس ۾ ڏاڊو ڏکيو آ ‘نڪي ‘ خدائن کي چوڻ ڏاڊو ڏکيو آ اکين ۾ آرا سمنڊ ويرن جيان سڄڻ اوتارا چئو سڄڻ کي سيئن ُ سُڪايو ڇوٿا سِڪايو آسمان ڌرتيءَ ميلاپ ڪيو آ فطرت جا ھي عجيب نظارا نصيب پنھنجا پو به اڃارا 1

تنھنجي وستيءَ ۾ او صاحب!!! سياري جي بارش ۾ ڏڪندي سيءَ مئو آ ڪو ڪالھ رات... پر تو آ محل ۾ کلندي، نچندي بوتل ،جسم سان گذاري رات  — 

آزاد نظم سالن کان پوءِ آيو آھين ڪو ووٽ وٺڻ آيو آھين اجرڪ ٽوپي اوڙھيل سائين توکي ھٿ ٻڌان ٿو سائين چو ٿو منھنجا سور جاڳائين منھنجو ماس ٿو صدين کان کائين پوءِ به وري مڪاري ساڻ ڪو ووٽ وٺڻ آيو ھين ھي گھنج پيل چھرا ڏس ھي انگ اگھاڙا ٻارڙا ڏس آسنڌ سموري ڪيمپ جو عڪس توئي منھنجي سھڻي چمن کي منھنجي مٺڙي سنڌ وطن کي عالمي يتيمخانو بڻايو ھو مون کي رت رئاريو تو اڄ ايڏو مان به اياڻو ناھيان توکي توکان وڌ سڃاڻان چو ٿو ٺوھ ٺڳين جا ٺاھين ڪو ووٽ وٺڻ آيو آھين ھي سنڌ جو مستقبل ھي ھوشو ھي ٻاگھل علم قلم سان ھنر عمل سان پنھنجي ھمٿ سان پنھنجي ماءُ جي ٿڃ ملھائيندو سنڌ بچائيندو تون پنھنجو ڏي احوال ڪيئن آيو آھين؟ ڪو ووٽ وٺڻ آيو آھين شاعري ؛ذوالفقاربھڻ