Zulfiqar Behan

چنڊ چٿرون نه ڪر انگ اگھاڙا ڏسي ٻار بکارا ڏسي بادلن جي اوٽ ۾ وڃ لڪي وڃ لڪي مونتي الرون نه ڪر چنڊ چٿرون نه ڪر جھوپا جھريل منھنجا خواب ڀُريل منھنجا او عالم، او شاعر عشق جون فشق جون ايڏيون پچرون نه ڪر چنڊ چٿرون نه ڪر ٿو سچ ڪئوڙو لڳئي سج کان تون پنين گدا مونکي چئين؟ تون به سوالي آھين منھجي بيوسي تي ڪرڙيون نظرون نه ڪر چنڊ چٿرون نه ڪر شاعري؛ ذوالفقاربھڻ  

Happy Mothers Day سُورَصدما سھي، پيار نپائي ٿي ڪيڏو انمول رشتـو آھي مـــــا ءُ

خوبصورت راڳي ماسٽر منظور کي ارپنا هوا جي اڏار ۾،گيت منهنجا تو وٽ ايندا ************************** **** هوا جي اڏار ۾،گيت منهنجا تو وٽ ايندا سانوڻ۽بهار۾، گيت منهنجا تو وٽ ايندا سنڌوءَجوڀن ، دادو مورو پل، خيالن جي لار ۾،گيت منهنجا تو وٽ ايندا نَظمَ غزل جي محفل،چانڊوڪي اڌَ رات ڇيرن جي ڇنڪار ۾،گيت منهنجا تو وٽ ايندا محبتن جو ڏڪار،ماڻهوءَ، ماڻهودشمن اڻ ڳولئ انتظار۾،گيت منهنجا تو وٽ ايندا  —

نفرتن نقصان ڏنو آ، اچو ته پيار پکيڙيون سنسار ٿئي سکيو جھالت سان جھيڙيون

خوبصورت شاعر ۽ جاکوڙي نوجوان حسام ميمڻ جو انگريزي ۾ ترجمو وشواس بَڪتربندھيٺان ِوشواسَ کان ٽَڙڪاٽَ نڪتا پيار جو دورُ پيسجي ويو گُلن بدلي گولي ليوا ،ھوجمالو لياريءَ جي گھٽين ۾ سڏڪن۾ سمھي پيو. شاعري؛ ذوالفقاربھڻ

منھنجي دل جي ويرانيءَ ۽ سنڌوءَ جي سڪي ٺوٺ ٿيڻ ۾ ڪيڌي نه ھڪجھڙائي آھي!!! ذوالفقاربھڻ  — 

عشق محبت تنھنجو مشغلو مونکي اَنُ اَجھو مھانگو پيو آ ذوالفقاربھڻ

تنھا تنھا ڇـــو پيو رليــــــن؟ سور اسان سان ڇو نٿو سلين؟ وَرَ وَرَ سنڌ جو ٿي پتنگ ڪو ھَرَ ھَرَ سُوريٕءَ کي پيو چمين  —

شاھ سائين جو رسالو ( پهريون ڀاڱون ) سر ڪلياڻ داستان پهريون 1 اَول الله عَلِيمُ، اعليٰ، عالَمَ جو ڌَڻِي؛ قادِرُ پنهنجي قُدرت سين، قائم آهِ قديم؛ والي، واحِدُ، وَحۡدَهٗ، رازق، رَبُّ رَحِيم؛ سو ساراه سچو ڌڻي، چئِي حَمدُ حَڪِيم؛ ڪري پاڻ ڪَرِيمُ، جوڙُون جوڙَ جهان جي. 2 وَحۡدَہٗ لا شَرِيڪَ لَہٗ، جن اُتوسين ايمانَ؛ تن مڃيو مُحمَّدُ ڪارَڻِي، قَلبَ ساڻ لِسانَ؛ اُوءِ فائِقَ ۾ فَرمان، اَوَتڙِ ڪنهن نه اوليا. 3 اَوَتڙَ ڪنهن نه اوليا، سُتَڙِ ويا سالِمَ؛ هيڪائِي هيڪُ ٿيا، اَحَدَ سين عالِمَ؛ بي بها بالِمَ، آگي ڪيا اڳَهِين. 4 آگي ڪيا اڳَهِين، نسورو ئي نُورُ؛ لَا خَوفٌ عَلَيهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ، سچن ڪونهي سُور؛ مولي ڪيو مَعمُور، اَنگُ اَزَلَ ۾ اُنِ جو. 5 وَحۡدَهٗ جي وڍيا، اِلَا الله سين اورِينِ؛ هِنيون حقيقت گڏيو، طريقت تورِينِ؛ معرفت جي ماٺ سين، ڏيساندَرُ ڏورِينِ؛ سُک نه سُتا ڪڏهين، ويهي نه ووڙِينِ؛ ڪُلَهِنئُون ڪورِينِ، عاشق عَبۡدُاللَطِيفُ چئي. 6 وَحۡدَہٗ لا شَرِيڪَ لَہٗ، ٻُڌءِ نه ٻوڙا؛ ڪه تو ڪنين سُئا، جي گَھٽَ اَندر گھوڙا؛ ڳاڙيندين ڳوڙها، جت شاهد ٿِيندءِ